Mbë të parinë kënkëtuar. Psallm’ e Dhavidhit.
1 O Zot, më provove, edhe më ngjohe.
2 Ti ngjef të ndënjuritë t’im, edhe të ngrituritë t’im; ti kupëton mendimet’ e mi që së largu.
3 Shikon të ecuritë t’im, edhe të dergjuritë t’im, edhe ngjeh gjith’ udhët e mia.
4 Se edhe pa ardhurë fjala ndë gjuhët t’ime, na, o Zot, ndek ngjeh të gjitha.
5 Më qarkon prapazi e përparazi, edhe vure dorënë tënde mbi mua.
6 Këjo dituri është fort e maniçime ndek unë, ësht’ e lartë, nukë mund (të harrinj gjer) nd’atë.
7 Ku të vete prej frymësë s’ate, edhe prej faqesë s’ate, që të ikënj?
8 Ndë hipça ndë qiell, ti je atie; ndë cbritça ndë adhë, na ti ndek je atie;
9 ndë marça fletët’ e të cbardhëllyerit, edhe të rri ndë fundrat të detit,
10 edhe atie dora jote më ka për të hequrë udhënë, edhe e diathta jote më ka për të mbajturë.
11 Ndë thënça: Po errëcira do të më mbulonjë, edhe nata do të jetë dritë rrotullë meje,
12 edhe ajo errëcira nukë mbulon gjë prej teje, edhe nata ndrit si dita, edhe posi errëcira, kështu edhe drita janë si një ndek ti.
13 Se ti bëre veshnjet’ e mia, më mpshtolle ndë barkut t’ëmësë s’ime.
14 Do të të lavduronj, se të gatuarëtë t’im u bë me punë të frikshime e të maniçime; punët’ e tua janë të maniçime, edhe shpirti im fort mirë i ngjeh.
15 Nuk’ u fshehnë eshtërat’ e mia prej teje, kur i bënje ndë të fshehëtë, as të qënuritë t’im ndë fundrat të dheut.
16 Syt’ e tu panë brumën’ e kurmit t’im që pa punuarë, edhe ndë vivlit tënde gjithë këto qenë shkruarë, (edhe) dittë kur gatuheshinë, edhe nukë (qe) as një prej këtyre.
17 Fort të vëjyerë janë mendimet’ e tu për mua, o Perëndi!
18 Fort u shumua numër’ i atyreve! (Ndë) doje t’i numëronje, kapërcenjënë edhe rërënë; cgjohem, edhe jam po bashkë me ty.
19 Ndë vraftë fajtorëtë Perëndia, ju burra gjakëtorë, largohuni prej meje.
20 Se ata thonë keq ndër ment për ty; arëmiqt’ e tu zënë n’gojë (emrinë tënt) mbë të kotë.
21 Nuk’ u kam mëri unë, o Zot, atyre që të kanë mëri, edhe nukë zëmëronem për ata që janë ngriturë kundrë meje.
22 Me mëri të madhe u kam mëri atyre, i kam për arëmiq.
23 Provo-më, o Perëndi, edhe ngjih zëmrënë t’ime; shiko-më, edhe ngjih mendimet’ e mi;
24 edhe shih ndë është ndek unë edhe udhë e shtrëmbërë; edhe hiq-më mbë udhë të përjetëshme.
To the chief Musician, A Psalm of David.
1 O LORD, thou hast searched me, and known me .
2 Thou knowest my downsitting and mine uprising, thou understandest my thought afar off.
3 Thou compassest my path and my lying down, and art acquainted with all my ways.
4 For there is not a word in my tongue, but , lo, O LORD, thou knowest it altogether.
5 Thou hast beset me behind and before, and laid thine hand upon me.
6 Such knowledge is too wonderful for me; it is high, I cannot attain unto it.
7 Whither shall I go from thy spirit? or whither shall I flee from thy presence?
8 If I ascend up into heaven, thou art there: if I make my bed in hell, behold, thou art there .
9 If I take the wings of the morning, and dwell in the uttermost parts of the sea;
10 Even there shall thy hand lead me, and thy right hand shall hold me.
11 If I say, Surely the darkness shall cover me; even the night shall be light about me.
12 Yea, the darkness hideth not from thee; but the night shineth as the day: the darkness and the light are both alike to thee .
13 For thou hast possessed my reins: thou hast covered me in my mother’s womb.
14 I will praise thee; for I am fearfully and wonderfully made: marvellous are thy works; and that my soul knoweth right well.
15 My substance was not hid from thee, when I was made in secret, and curiously wrought in the lowest parts of the earth.
16 Thine eyes did see my substance, yet being unperfect; and in thy book all my members were written, which in continuance were fashioned, when as yet there was none of them.
17 How precious also are thy thoughts unto me, O God! how great is the sum of them!
18 If I should count them, they are more in number than the sand: when I awake, I am still with thee.
19 Surely thou wilt slay the wicked, O God: depart from me therefore, ye bloody men.
20 For they speak against thee wickedly, and thine enemies take thy name in vain.
21 Do not I hate them, O LORD, that hate thee? and am not I grieved with those that rise up against thee?
22 I hate them with perfect hatred: I count them mine enemies.
23 Search me, O God, and know my heart: try me, and know my thoughts:
24 And see if there be any wicked way in me, and lead me in the way everlasting.