1 Mbi lumënjt të Vavyllonësë, atie ndënjëm edhe qjam, kur kujtuam Sionënë.
2 Mbi shelgjet ndë mes t’asaj varëm drurëtë t’anë.
3 Se ata që na skllavosnë, atie kërkuanë prej nesh fjalë kënkësh, edhe ata që na hoqnë udhënë (kërkuanë prej nesh) kënkë gazi, (duke thënë): Na këndoni nga kënkët’ e Sionësë.
4 Qysh të këndojmë kënkën’ e Zotit ndë dhe të huaj.
5 Ndë të harrofsha, Jerusallimë, m’u harroft’ e diathta dorë!
6 M’u ngjittë gjuha ndë gurmast, ndë mos të kujtofsha, ndë mos vënça më përpara Jerusallimënë ndë kryet të gazit t’im!
7 Kujto, Zot, të bijt’ e Edhomit, të cilëtë dtën’ e Jerusallimësë thoshnë: Rrëzoni, rrëzoni (atë), gjer ndë themelet t’asaj.
8 Bij’ e Vavillonësë, që je për të shkretuarë, lum kush të t’apë çpagim, për sa na bëre!
9 Lum kush të rroknjë, e të hedhë foshnjet’ e tua mbi gurt!
1 By the rivers of Babylon, there we sat down, yea, we wept, when we remembered Zion.
2 We hanged our harps upon the willows in the midst thereof.
3 For there they that carried us away captive required of us a song; and they that wasted us required of us mirth, saying , Sing us one of the songs of Zion.
4 How shall we sing the LORD’s song in a strange land?
5 If I forget thee, O Jerusalem, let my right hand forget her cunning .
6 If I do not remember thee, let my tongue cleave to the roof of my mouth; if I prefer not Jerusalem above my chief joy.
7 Remember, O LORD, the children of Edom in the day of Jerusalem; who said, Rase it , rase it, even to the foundation thereof.
8 O daughter of Babylon, who art to be destroyed; happy shall he be , that rewardeth thee as thou hast served us.
9 Happy shall he be , that taketh and dasheth thy little ones against the stones.