Krie e njëzetekatërtë
1 E si dolli Iisui e iku nga Qisha, i vanë pranë mathitit’ e tij, të dëftojënë nde ai të dërtuarat’ e Qishësë.
2 Edhe Iisui u tha ature: Nuk’ i shihni gjithë këto? Me të vërteta u thom juvet, do të mos mbetetë gur mbi gur, ai që të mos gremisetë.
3 E si rrij ai sipër ndë mal të ullinjet, erdhë nde ai mathititë vetëmë, e i thanë: Thuajna nevet kur do të jenë këto? Edhe cili është nishani të s’ardhurit sate, edhe të së sosurësë jetësë?
4 Edhe Iisui u përgjegj, e u tha ature: Shihni se mos u qeshjë njeri.
5 Se do të vijënë shumë ndë ëmër tim, e do të thonë: Unë jam Krishti. Edhe shumë do të qeshjënë.
6 E do të digjoni luftëra, edhe zëra të luftëravet; vështroni e mos u frikoni, se duhenë të bënenë gjithë këto, po akoma nuk’ është të sosurit’ e jetësë.
7 Sepse do të ngrihetë fili mbi fili, e mbretëri mbi mbretëri, e do të jetë uri, edhe murtajë ndë vënde-vënde.
8 E gjithë këto janë të nisurat’ e së dhëmburavet.
9 Ahiere do t’u apënë juvet ndë shtrëngime, e do t’u vrasënë, e do të jeni të mçuarë nga gjithë filitë për ëmër tim.
10 E atëherë do të skandhalisenë shumë, e do të paradhosjënë njëri-jatërinë, e do të mçojënë njëri-jatërinë.
11 E do të ngrihenë shumë profitër të rrem, e do të qeshjënë shumë.
12 Edhe sepse do të tepërojë e keqia, do të ftohetë dashuria e së shumëvet.
13 E ai që të durojë ngjera nd’anë, ai do të sosetë.
14 E do të dhidhaksetë kij Ungjill i mbretërisë mbë gjithë dhe që janë njerëz, për martiri ndë gjithë milete, e ahiere do të vijë të sosurit’ e jetësë.
15 E pa kur të shihni idhollënë që dëfton të shkretuaritë, që është thënë nga profiti Dhaniil, të rrijë ndë vënd të shënjtëruarë (ai që dhiavas le të kupëtojë).
16 Ahiere ata që janë ndë Iudheë, le të ikëjënë ndë male.
17 Ai që gjëndetë mbi shtëpi, le të mos zbritjë të marë gjë nga shtëpi e tij.
18 Edhe ai që është nd’arë, le të mos kthenetë prapa të ngrërë rrobat’ e tij.
19 Edhe ve mb’ato që janë të mbarsura, e mb’ato që kanë djelm mbë sisë nd’ato dit ahiere.
20 Po lutuni të mos bënetë të ikuritë tuaj ndë dimër, as ndë të shëtunë.
21 Sepse ahiere do të jetë shtrëngim i madh, që i tilli nuk’ u bë kurrë që kur u bë bota, ngjera ndashti, edhe as do të bënetë.
22 Edhe të mos qenë shkurtuarë ato dit, s’mund të sosej çdo kurm, po për të zgjedhuritë do të shkurtonenë ato dit.
23 Ahiere ndë thashtë njeri juvet: Këtu është Krishti, a këtu, mos besoni.
24 Sepse do të ngrihenë Krishtër të rrem, edhe profitër të rrem, e do të apënë nishane të mëdha, edhe çudira, ngjera sa të qeshjënë ndë mundçinë, edhe të zgjedhuritë.
25 Ja, që u thaçë juvet më përpara.
26 E pa ndë u thafçinë juvet: Ja, nd’erimi është, mos dili jashtë; ja, ndë qelira është, të mos besoni.
27 Se sikundrë del vetëtima nga del Dielli, e duketë ngjer atje që perëndon, ashtu do të jetë edhe t’ardhurit e birit së njeriut.
28 Sepse atje që është leshi, atje do të mbëjidhenë edhe Shqiponjatë.
29 E paravta, pas shtrëngimit s’ature ditet, do të mos ndritjë Dielli edhe hënëza do të mos apë dritën’ e saj, edhe ulletë do të bienë nga Qielli, edhe të fortat’ e Qiellvet do të tundenë.
30 Ahiere do të duketë nishani i birit së njeriut ndë Qiell; e atëherë do të qajënë gjithë filit’ e dheut, e do të shohënë të bir’ e njeriut që do të vijë sipër mbi re të Qiellit me fuqi, edhe me shumë lëvdim.
31 E do të dërgojë Ëngjëllit’ e tij me zurna që ka zë të madh, e do të mbëjedhënë të zgjedhurit’ e tij nga të katër erëtë, nga anët’ e Qiellvet, ngjera ndë tjetërat’ anët’ e ture.
32 E nga fiku kupëtoni paravolinë: Kur dha bënetë dega e tij e butë, e i dalënë fletëtë, e digjoni se afër është të korrëtë.
33 Ashtu edhe juvet, kur të shihni gjithë këto, digjoni se afër është mbë dier.
34 Me të vërteta u thom juvet, do të mos shkojë kij brez i njerëzet, ngjera sa të bënenë gjithë këto.
35 Qielli edhe dheu do të ndërronenë, e fjalëtë e mia do të mos ndëronenë.
36 Po për atë ditë edhe sahat njeri nukë di, as Ëngjëllit’ e Qiellvet, përveçme jati im vetëmë.
37 E sikundrë qenë ditët’ e Noesë, ashtu do të jetë edhe t’ardhurit’ e birit së njeriut.
38 Se sikundrë qenë ndë dit përpara kataklismoit, tuke ngrënë, e tuke pirë, martoneshinë, e maritoijnë, ngjera nd’atë ditë që hiri Noea ndë Qivoto.
39 E nukë digjuanë ngjera sa erdhi kataklismoi, e i ngrijti të gjithë. Ashtu do të jetë edhe t’ardhurit’ e birit së njeriut.
40 Ahiere di do të jenë nd’arë, njëri mirretë, e njëri lihetë.
41 Di që bluajënë ndë mulli, njëra mirretë, e njëra lihetë.
42 Rrini zgjuarë dha, se nuk’ e dini mbë ç’sahat vjen zoti juaj.
43 Edhe atë të dini, se që të dij i zoti shtëpisë ndë ç’kohë të natësë vjen kusari, do të mos flijte, e do të mos lijte t’i shponej shtëpi e tij.
44 Pra andaj edhe juvet bënuni hazër, se mb’atë sahat që nukë pandehni i biri njeriut vjen.
45 Cili vallë është ai kopil i besuarë edhe i mënçurë, që atë e vu pitrop zot’ i tij ndë kopij të tij, të ju apë të ngrënët’ e ture ndë kohë të së ngrënit?
46 I lumuri ësht’ ai kopil, që atë kur të vijë zot’ i tij, do ta gjejë që bën kështu.
47 Me të vërteta u thom juvet, se mbë gjithë gjën’ e tij do ta vërë atë pitrop.
48 Ma ndë thashtë ai kopil i keq ndë zëmërë të tij, se zoti im mënon të vijë.
49 E të nisjë të rrahë kopijtë shokët’ e tij, e të hajë, e të pijë bashkë me të dejmitë.
50 Do të vijë zoti i atij kopilit, ndë një ditë që s’e pret, e ndë një sahat që nuk’ e di.
51 E do ta ndajë mbë di, edhe vënd’ i tij do të jetë bashkë me Ipokritejtë. Atje është të qarëtë edhe të dredhurit’ e dhëmbëvet.
1 E Jeԑu duul prei kiscet, sckote. E u affruene discèpuit e tii, per me i kalzue atii japiit e kiscs.
2 E ai tui pergièg tha atyne: A po sciffni ju t’ gith ktò? Per t’ vertèt po tham juve, ci nuk kaa me mmet ktù guur permì guur, paa me ken ciàrtun.
3 E tui ken ai ullun permì mal t’ Uλisctës, u affruene atii discèpuit tinԑìsct, tui than: Na thui, kuur kan ktò per t’ u bââ? e zili âsct scêgni t’ àrdhunit tyt, e t’ maruemit scèkuλit?
4 E tui pergièg Jeԑu, tha atyne: Kciỳrni ci mos tu masctroin kusc.
5 Psè sciùm kan me ardh n’ emn tem, tui than: Une jam Kriscti: e sciùm vet kan me masctruem.
6 Psè keni per t’ nnie luft, e fiàl luftasc. Ruhi mos t’ turbuλohi. Psè nevoja âsct ktò meu bââ, por ktù nuk âsct marimi.
7 Psè kaa meu ciue popuλ kunra pòpuλit, e reɣnii kunra reɣniis, e kan me ken mortaja, e ûgna, e tremèkt m’ gni e m’ tièter piess.
8 E t’ githat ktò jan fiλimi t’ dhìmtunavet.
9 Athèr kan meu dhanun juve sciùm travajet, e kan me myt ju: e keni me ken n’ mnii t’ gith ginnvet per sebèt emnit tem.
10 E athèr sciùm kan me marr sckanuλ, e gneni kaa me tradhtue tiètrin, e kan me pass inaat gneni me tiètrin.
11 E kan me dallun sciùm profetet t’ rrêêscme, e kan me masctrue sciùm vet.
12 E psè fort teproi e kë̀ccia, dasctnia kaa meu ftoft n’ sciùm vet.
13 E kusc kaa me cinnrue deri n’ t’ maruemit, cikỳ kaa me ken scelbuem.
14 E kaa meu predikue ky Ugniλi i reɣniis n’ per gith dyrgnâja, per descmii gith ginnvet: e athèr kaa me ardh t’ maruemit.
15 Kuur praa t’ keni me paa mniin e sckretiis, ci âsct than prei Danièlit profetës, vûûeme n’ venn scêit: kusc lezòn, t’ marr‐vesct.
16 Athèr atà ci jan n’ Cfutnii, t’ ikin n’ mal:
17 E kusc t’ ginnet permì tavàn, mos t’ ԑdrypin me marr nnoi senn prei sctpies vet:
18 E kusc kaa me ken n’ ar, mos t’ kthen me marr petkun e vet.
19 E medèt per graat e nkarkueme, e ci kan fmiit n’ gii n’ atò ditt.
20 E thoni uràt aboλà ci mos t’ jett ika jui n’ dimen, o n’ dit t’ sctunës.
21 Psè kaa me ken athèr gaԑèp i madh, ci nuk kiè prei t’ fiλuemit e dyrgnââs deri m’ dit sodit, as kaa me ken kur.
22 E mos t’ iscin sckurtue atò ditt, as gni nièri sckiscte scelbue: por per sebèt t’ ԑghièdhunevet kan meu sckurtuem atò ditt.
23 Athèr n’ ju thasct kusc juve: Cè ktù, o cè atiè âsct Kriscti: mos bessoni.
24 Psè kan me dallun Krisctet rrêêscme, e profetet rrêêscme, e kan me bââ mrekuλii t’ mdhaa, e ciùda, cekàcc ci me sctiim n’ gabìm (me ken memciỳm) edhè t’ ԑghièdhunit.
25 Cè ci une ju thasc juve perpara.
26 N’ ju thaccin praa juve: Cè âsct n’ sckretii, mos delni: cè âsct n’ funn t’ sctpiis, mos bessoni.
27 Psè sikùr vetima ci dell prei s’ leemit, e scihet deri n’ t’ prenimit: ksctù kaa me ken edhè t’ àrdhunit e t’ Birit i nièrit.
28 Ku do ci t’ jeet korpi, atỳ kaa meu mledhun edhè sokola.
29 E me gni her mas gaԑepit e atyne dittve diλi kaa meu terrue, e hâna sckaa me dhan driten e vet, e hyit kan me raa prei cièλet, e virtytet e cièλvet kan meu turbuλue:
30 E athèr kaa meu duk n’ cièλ scêgni t’ Birit i nièrit: e athèr kaa me kiaa t’ gith fisset e dheut: e kan me paa t’ Birin i nièrit tui ԑdryp permì rêêt e cièλs me pusctèd, e me madhnii t’ mdhaa.
31 E kaa me ciue êgnit e vet me burii, e me ԑââ t’ madh: e kan me mledh t’ ԑghièdhunit e tii prei kater eernasc, prei gni sckâit t’ cièλvet nneri m’ tiètrin.
32 E prei lissit fikut msònie ket scemλtỳr: kuur t’ jeet ghemi i tii ignòm e gièdht jan t’ dallun, ju dini, se vera âsct afer:
33 Cisctù edhè ju kuur t’ i sciffni t’ gith ktò kafsc, ta dini se ai âsct nghiaat ders.
34 Per t’ vertet po ju tham, se nuk kaa me sckue kiò ginii, paa me ken musc t’ gith ktò kafsc.
35 Cièλa e dheu kan me sckue, por fiàlt e mia nuk kan me sckue.
36 E saa per at dit e per at sahàt as‐kusc s’ di, as êgnit e cièλvet, vec Baba vetum.
37 E sikùr kiè n’ vakt t’ Noeut, ksctù kaa me ken edhè t’ àrdhunit t’ Birit nièrit.
38 E sikursè iscin n’ ditt perpara diλuvit ci nièrԑt rriiscin tui hângher e tui pii, tui martue, e tui dhanun graat bùrravet deri m’ at dit, ci hîîni Noeu n’ ark,
39 E nuk desctne me diit deri ci erdh diλuvi, e myti t’ githet: ksctù kaa me ken edhè t’ àrdhunit t’ Birit nièrit.
40 Athèr se dyy vet kan meu gièt n’ ar: gneni kaa meu marrun, e gneni kaa meu lânun.
41 Dyy graa tui blue n’ mulii: gnena kaa meu marr, e gnena kaa meu lânun.
42 Praa rrini ciuem, psè nuk dini m’ cfar sahàt kaa per t’ ardhun Ԑoti jui.
43 Ta dini praa, se me diit i ԑoti i sctpiis m’ cfar sahàt kaa per t’ ardhun haiduti, sakt kiscte me nnei ciuem, e nuk kiscte me lân me biruem sctpiin e vet.
44 Per ktè edhè ju t’ rrini gadi: psè i Biri i nièrit kaa me ardh n’ at or ci se mennoni.
45 E kùsc âsct ai yԑmeciaar besnìk, e i urt, ci ԑotnia i vet vûûni permì sctpii t’ e vet, per me dhanun atynvet hâjen n’ vakt?
46 I lum ai yԑmeciaar, ci kuur t’ vièn ԑotnia e vet, ta gièn ksctù tui bââ.
47 Per t’ vertèt po tham juve, se kaa me vûû atè permì t’ gith giââ e vet.
48 E ai yԑmeciàri i këcc n’ thasct n’ ԑemer t’ vet: Ԑotnia jem po vanòn me ardh;
49 E n’ fiλòft me rrah ysmeciàrt sciòkt e vet, e me hângher e me pii me t’ dêêjunit:
50 Kaa me ardh ԑotnia i ktii yԑmeciàri, n’ dit ci ai s’ pret, e n’ sahàt, ci ai s’ di:
51 E kaa me daa atè, e kaa me dhan atii gni venn nner t’ ipòkritit. Atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.