Krie e tetëtë
1 E si zbriti ai nga mali, i vanë pas sij shumë turmë.
2 E ja një i fëlliqurë erdhi e ju fal atit, e thosh: Zot, ndë daç ti mund të më qëroç.
3 E si ndëri dorënë, e zuri atë Iisui e i tha: Dua, qërou. E atë çast u qërua lepra e tij.
4 E i thot’ atij Iisui: Vështo të mos thuaç njeriut, po haide e dëfto vetëhenë te prifti, e shpjerë dhurëtinë, atë që urdhëroi Moisiu për martiri nd’ata.
5 E si riu Iisui ndë Kapernaum, erdhi nde ai një ekatondarh, e i lutej.
6 E i thosh: Zot, im bir dergjetë mbë shtëpi i mbajturë, e mundonetë gjëmuarë.
7 Edhe Iisui i thot’ atij: Unë do të vij, e do ta shëroj atë.
8 Edhe Ekatondarhoi u përgjegj, e i tha Zot: Unë nukë jam i zoti që të hiç ndë shtëpi time, po thuaj fjalë vetëmë, e im bir do të shëronetë.
9 Sepse edhe unë njeri jam ndënë zotëri, e kam ndënë vetëhe time trima, e i thom këtij: Hajde, e vete, e tjatërit: Eja, e vjen. Edhe kopilit sim: Bën këtë, e e bën.
10 Edhe Iisui si digjoi këtë, u çudit e thotë mb’ata që vijnë pas si: Me të vërteta u thom juvet, që as ndë Israil nukë gjeçë kaqë besë.
11 Pra andaj u thom juvet, se do të vijënë shumë nga del, edhe nga perëndon dielli, e do të rrinë bashkë me Avraamnë, edhe me Isaaknë, edhe me Iakovnë ndë mbretëri të Qiellvet.
12 E të bijtë e mbretërisë do të vihenë ndë skotadh t’erëtë. Atje është të qarëtë, edhe të dredhurët’ e dhëmbëvet.
13 E i tha Iisui Ekatondarhut: Haide, e le të bënetë tek teje sikundrë besove. E atë çast u shërua biri i tij.
14 E si erdhi Iisui ndë shtëpi të Petrosë, pa vjehërën’ e tij që dergjej ndë stromë nga ethetë.
15 E e zu nga dora e e lanë atë ethetë, e u shërben ature.
16 E pasi u err e u bë natë, prunë nde ai shumë të dhemonisurë, e i nxir me fjalë vetëmë të paudhëtë, edhe gjithë ata që qenë sëmurë e gjëmuarë i shëronte.
17 Që të dalë e vërtetë ajo që u tha nga profiti Isaia, që thotë kështu: Ai na ngrijti sëmundëtë tona, e të ligatë na i hoqi.
18 E si pa Iisui shumë botë rrotullë tij, i porsiti që të hidhenë përteje.
19 E na, erdhi e ju qas një nga grammatikotë, e i tha atij: Dhaskal, do të vij pas teje ngado që të veç.
20 Edhe Iisui i thot’ atij: Dhelpëratë kanë folet’ e ture, edhe zogjt’ e Qiellit të ndënjurit e ture, po i biri i njeriut s’ka ku të vërë kriet’ e tij.
21 Edhe një tjatër nga Mathitit’ e tij, i tha atij: Zot, amë urdhër përpara të vete të kllas ndë varr jatnë tim.
22 Edhe Iisui i thot’ atij: Eja pas meje, e le të vdekuritë të kllasënë të vdekurit’ e ture.
23 E kur hiri ai ndë varkë, vanë pas si edhe mathitit’ e tij.
24 E ja, e u bë tërmet i madh ndë det, aqë që afëroi të mbushej varka nga tallazetë, e ai flijte.
25 E mathitit’ e tij u qasnë pran’ atij, e e zgjuanë, e i thanë: Zot, shpëtona navet, se mbitemi.
26 E u tha ature: Besëpakë, pse jeni kaqë trëmbëlakë? Ahiere u ngre, e porsiti erëtë edhe detnë, e u bë bunac’ e madhe.
27 E u çuditnë njerëzitë, e thanë: Ç’lloi njeri është kij, që edhe erëët edhe deti e digjojënë?
28 E si shkoi ai mb’anë të tejme, ndë fshat të Gjergjesinovet, i duallë përpara tij di të dhemonisurë që dilë nga varretë e bëijnë shumë të këqia që s’mund të shkon njeri nga ajo udhë.
29 E ja, thërrisnë fort, e thoshnë: Ç’ke me nevet ti Iisu biri i Perndisë, erdhe këtu të mundoç navet përpara kohësë?
30 E më tej nga ata qe një kope nga shumë derra, që kullotnë.
31 E dhemonëtë i luteshinë, e i thoshnë: Ndë do të na nxjerç navet, epna urdhër të hijëmë ndë këtë kope të derravet.
32 E u tha ature: Hajdeni. Edhe ata si duallë, vanë ndë kope të derravet. E ja gjithë kopeja e derravet u derdh me vrap, e ra nga gremia ndë det e u mbitnë ndë ujëra.
33 E çobanëritë që i kullotnë iknë, e si vanë ndë qutet, rrëfeijnë gjithë sa u bënë, edhe për të dhemonisuritë që u shëruanë.
34 E ja e dolli jashtë gjithë quteti, për të priturë Iisunë. E si e panë, ju lutnë, që të ikëjë nga sinorët’ e ture.
Krie VIII.
1 E si aí sdripej ka mali, i u‐χjoδ𝑒n pas atîγj𝑒 njérzit𝑒 goδ𝑒 goδ𝑒:
2 E s̆i nj𝑒 lebrus𝑒, ts̆𝑒 si viγj𝑒 i falej, tue θ𝑒n𝑒: Zot, ne do, mund𝑒 m𝑒 kj𝑒rós̆.
3 E t𝑒 ndéiturit dor𝑒n Dz̆esúi, e ngau, tue θ𝑒n𝑒: Dua, kj𝑒róu. E tue rrjéδur𝑒 u‐kj𝑒rúa lebra e tîγj𝑒.
4 E i θot atîγj𝑒 Dz̆esúi: V𝑒rrêχj t𝑒 mos i a θúas̆ njeríu: po jets𝑒, d𝑒ftóu príftit𝑒, e jipi δurutîn, ts̆𝑒 urδurói Moiséu, p𝑒r mart𝑒rî t𝑒 tire.
5 E t𝑒 χîturit aí nd𝑒 Kapernaúm, i u‐kjas𝑒 nj𝑒 Ts̆enturiun𝑒, ts̆𝑒 e parkalesj𝑒,
6 E θos̆𝑒: Zot, djali jim𝑒 rrî prapt𝑒 te s̆pia i njómur𝑒, ndutu i kopiasm𝑒.
7 E i θote Dz̆esúi: T𝑒 járδurit ú, kat𝑒 t’ e s̆𝑒ronj𝑒.
8 E si u‐p𝑒rgjekj𝑒 Ts̆enturiuni, θa atîγj𝑒: Zot, ng𝑒 jam𝑒 petk𝑒, t𝑒 m𝑒 χîs̆ te s̆pia ime: po θúaχj nj𝑒 fjal𝑒 vét𝑒m𝑒, e kat𝑒 s̆𝑒rónet𝑒 djali jim𝑒.
9 Se eδé ú jam𝑒 nj𝑒 njerî vunn𝑒 n𝑒n𝑒 njî zot𝑒ríe, e kam𝑒 p𝑒rpos̆𝑒 meje us̆tor𝑒, e i θom𝑒 ktîγj𝑒: Jets𝑒, e vete: e t𝑒 ját𝑒rit𝑒, Eja, e vjen: e s̆𝑒rb𝑒tórit𝑒 tim𝑒, B𝑒n𝑒 k𝑒té s̆𝑒rbés, e e b𝑒n.
10 E si e gjegji Dz̆esúi u‐θavmas𝑒, e atírev𝑒 ts̆𝑒 véij𝑒n pas atîγj’ i θa: Me t𝑒 ftet𝑒 ju θom𝑒, ng𝑒 kam𝑒 gjétur𝑒 te Israéli kakj𝑒 bess𝑒.
11 Eδé ju θom𝑒, se disâ kaa del, e kaa per𝑒ndón díeγi kat𝑒 vínj𝑒n𝑒, e kat𝑒 rrîn𝑒 me Abramin, e me Isakun, e Dz̆akobin te mbret𝑒ría e kjíeγiavet:
12 E t𝑒 bíj𝑒t’ e mbret𝑒rîs𝑒 kat𝑒 s̆tíχen𝑒 te t𝑒 m𝑒térr𝑒tit mantajas̆ta: atjé kat𝑒 jêt𝑒 t𝑒 klâr𝑒, e t𝑒 gríj𝑒tur𝑒 δé mb𝑒s̆𝑒.
13 E θa Dz̆esúi Ts̆enturiúnit𝑒: Jets𝑒, e si pate bess𝑒 t𝑒 kloft𝑒 bûr𝑒. E i u‐s̆𝑒rúa djali ts̆𝑒 mb’ at𝑒 χer𝑒.
14 E kur𝑒 vate Dz̆esúi te s̆pia e Piétrit𝑒, pâ t𝑒 vjéχ𝑒r𝑒n e atîγj𝑒, ts̆𝑒 rrîγj𝑒 prapt𝑒, e ts̆𝑒 kis̆ éθet𝑒:
15 E ngau dor𝑒n e sâγj𝑒, e e lân éθet𝑒, e u‐ngre, eδé i s̆𝑒rbeγj𝑒.
16 E si u‐ngris𝑒, i prûn disâ ts̆𝑒 kis̆𝑒n t𝑒 maχkúamit𝑒: e i ndzori s̆pírtrat𝑒 me fjal𝑒: e gjiθ atá ts̆𝑒 is̆𝑒n kékj𝑒 i s̆𝑒rói:
17 Sât𝑒 paguχej e θ𝑒na e Isaîs𝑒 profétit𝑒, ts̆𝑒 θot𝑒: Aí mori s𝑒múnd𝑒t𝑒 tona: eδé kurrúsm𝑒t𝑒 nglakói.
18 E si pâ Dz̆esúi s̆um𝑒 gjinde rreθ atîγj𝑒, urδurói t𝑒 s̆kóij𝑒n mbatan𝑒.
19 E si u‐kjas𝑒 nj𝑒 skrib𝑒, i θa: Mjes̆t𝑒r, kat𝑒 vinj𝑒 pas ndeje, ku ti do t𝑒 vets̆.
20 E Dz̆esúi θot atîγj𝑒: Δélprat𝑒 kan𝑒 gové rat𝑒, e zógat’ e kjíeγi𝑒s folêt𝑒: po i Biri i njeríut𝑒 ng𝑒 kâ ku t𝑒 prê nj𝑒 kríet.
21 E njetr𝑒 ka dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒 i θa: Zot, êm𝑒 θelim𝑒 t𝑒 vete mê par𝑒 t𝑒 varr𝑒zonj𝑒 tat𝑒n tim𝑒.
22 E Dz̆esúi θa atîγje: Eja pas meje, e le t𝑒 vdékurit𝑒 t𝑒 varr𝑒zónj𝑒n𝑒 t𝑒 vdékurit’ e tire.
23 E si χiri nd𝑒 karav𝑒, i van𝑒 pas atîγj𝑒 dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒:
24 E s̆i déiti u‐tunt𝑒 fort𝑒, akjé se karava is̆ p𝑒s̆trúar𝑒 ka vál𝑒t𝑒; e aí flê γj𝑒.
25 E si i u‐kjas𝑒n dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒, e sgjúan, tue θ𝑒n𝑒: Zot, s̆p𝑒tona, sbíremi.
26 E aí θa atíreve: P𝑒rts̆é jini tr𝑒msar𝑒, njerz𝑒 me pak𝑒 bess𝑒? Aχiérna t𝑒 ngré iturit ts̆𝑒 u‐ngre, kj𝑒rtói ér𝑒t𝑒 eδé déitin, e u‐bû bunats’ e maδe.
27 E njérzit𝑒 u‐θavmas𝑒n, tue θ𝑒n𝑒: Ts̆𝑒 is̆t𝑒 kî, se ér𝑒t𝑒 eδé déiti e marrj𝑒n ves̆?
28 E kur aí vate mbatan𝑒 t𝑒 χora e Dz̆erdz̆esenvet, van e i dúaχtin p𝑒rpara dî t𝑒 lávur𝑒, ts̆𝑒 díli𝑒n ka várret𝑒, t𝑒 kekj𝑒 ndutu, akjé se ng𝑒 mund𝑒 s̆koγj𝑒 njerî p𝑒rn’ at’ uδ𝑒.
29 E s̆i se atá lurîtin, tue θ𝑒n𝑒: Ts̆𝑒 kemi na me tîj, Dz̆esú bîr i Per𝑒ndîs? Jerδe ktu p𝑒rpara kj𝑒róit𝑒 t𝑒 na vasanísie?
30 E ndoδej pak𝑒 γarγu atíreve nj𝑒 kafs̆𝑒 disâ dérras̆𝑒, ts̆𝑒 χáij𝑒n.
31 E t𝑒 maχkúamit𝑒 e parkalési𝑒n, tue θ𝑒n𝑒: Nai na ndzíer𝑒, d𝑒rgona t𝑒 kafs̆a e dérravet.
32 E θa atíreve: Ndrékjiχj𝑒. E atá t𝑒 dal𝑒t van𝑒 te dérrat𝑒, e s̆i gjiθ𝑒 kafs̆a u‐s̆tû ka nj𝑒 gorromim𝑒 te déiti: e spovis𝑒n te uj𝑒t.
33 E atá ts̆𝑒 i kjevarrísi𝑒n jik𝑒n: e si van𝑒 te χora, rr𝑒fíeitin gjiθkjis̆𝑒, eδé ató t𝑒 lávurvet.
34 E s̆i gjiθ𝑒 χora i doγi p𝑒rpara Dz̆esúit𝑒: e si e pân e parkales𝑒n t𝑒 s̆koγj𝑒 ka án𝑒t’ e tire γarγu.