Krie e dimbëdhjetëtë
1 Atëherë shkonte Iisui të Shëtunë ndëpër ara të mbjella, e mathitivet së tij u vin u, e zunë të fërkoijnë kallësë (ushtëra) e t’i haijnë.
2 E si i panë farisejtë, i than’ atij: Ja mathitit e tua bëjënë atë që nuk’ është ndëjierë të bëjënë të Shëtunatë.
3 Edhe ai u tha ature: Nukë dhiavastë të shihni ç’bëri Dhavidhi kur i erdhi uj atij, edhe aturevet që qenë me të?
4 Qish hiri ndë shtëpi të Perndisë, e hëngri bukët e prothesisë, që s’qe ndëjierë nde ai t’i haj, as nd’ata që qenë me të bashkë, përveçme ndë priftër vetëmë?
5 A nukë dhiavastë ndë nom, se ndë të shëtunatë priftëritë ndë qishë pëgëjënë të shëtunatë e janë të pafajë?
6 Po un’ u thom juvet, se është më shumë nga qisha këtu.
7 E ndë qe që të njohëtë, ç’është këjo: Eleimosin dua, e jo kurban, nukë katigorisjëtë të pafajtë.
8 Se i zoti edhe së shëtunësë është i biri i njeriut.
9 E si iku ateje, erdhi ndë sinaguaj të ture.
10 E ja atje ishte një njeri që kish dorënë të thatë, e e pietnë atë, e i thanë, nd’është ndëlierë të shërojënë të shëtunatë, për të katigorisurë atë.
11 Edhe ai u tha ature: Cili njeri nga juvet do të jetë, që ai të ketë një dele, e nd’i raftë këjo dele ndë gropë të shëtunë, nukë do ta mbajë atë, e ta ngrërë?
12 Sa dha njeriu bën fark nga delea? Pra andaj është ndëlierë të shëtunatë të bëjëmë të mirë.
13 Ahiere i thot’ atij njeriut: Ndër dorënë tënde. E e ndëri, e ju bë e shëndoshë si edhe tjetëra.
14 E Farisejtë si duallë jashtë, u mbëjuadhë e bënë kuvënd kondr’ atij, që ta vrisnë atë.
15 Edhe Iisui si e digjoi fiqir’ e ture, iku ateje, e i vanë pas tij shumë botë, e i shëroi ata të gjithë.
16 E i porsiti ata me frikë, që të mos ta dëftojënë atë.
17 Që të paguhetë ajo që u tha nga Profiti Isaiu, që thotë:
18 Ja, biri im, ai që zgjodha, i dashuri im, që mbë të prëhetë shpirti im, do të vë shpirtinë tim mb’atë, e do të rrëfejë gjuqnë ndë gjithë milete.
19 Nukë do të bëjë fjalë, edhe nukë do të thërresë, as do të digjojë njeri zën’ e tij ndë udhëra.
20 Kallam të shtipurë nukë do të thiejë, e li të timosurë nukë do të shuajë, ngjera sa të sosjë Gjuqin’ e tij.
21 Edhe nd’ëmër të tij do të kenë elpidhënë gjithë miletetë.
22 Ahiere i prun’ atij një të dhemonisurë, të verbërë edhe të vuvosurë e e shëroi atë, kaqë që i verbëri edhe i vuvosuri foli edhe pa.
23 E gjithë bota çuditeshinë e thoshnë: Vallë mos është kij i biri Dhavidhit?
24 E Farisejtë si digjuanë, thanë: Kij nukë nxjer të paudhëtë, po me anë të Veellzevullit, të parit së paudhëvet.
25 Edhe Iisui si kupëtoi fiqiret’ e ture, u tha ature: Çdo mbretëri kur të ndahetë ndë vetëhe të saj nukë qëndron. Edhe çdo qutet a shtëpi kur të ndahetë ndë vetëhe të saj, nukë qëndron.
26 E nd’është që satanai nxjer satananë, u nda ndë vetëhe të tij, qish dha do të qëndrojë mbretëria e tij?
27 E nd’është që me anë të Veellzevullit nxjer unë të paudhëtë, bijtë tuaj me se i nxjerënë? Pra andaj ata do të bënenë gjukatasitë tuaj.
28 Ma nd’është që unë me shpirtn’ e Perndisë nxjer të paudhëtë, arriu adha ndë juvet mbretëria e Perndisë.
29 E qish mund njeri të hijë ndë shtëpi të së fortit, e të rrëmbejë enët’ e tij, ndë mos lidhtë më përpara të fortinë, e ahiere të rrëmbejë enët’ e shtëpisë?
30 Ai që s’është me mua, kondrë muaet është. E ai që nukë mbëjedh me mua, i përhap.
31 Pra andaj u thom juvet, se çdo faj edhe të sharë, do të ndëjenetë ndë njerëz, ma vllasfimia e të sharëtë të Shëntit Shpirtit nukë do t’u ndëjenetë njerëzet.
32 Edhe cilido që të thotë fjalë kondrë Birit së njeriut, do t’i ndëlehenë atij. Ma ai që të thotë kondrë Shpirtit Shëntit, nukë do t’i ndëjenetë atit as ndë këtë jetë, as nd’atë që do të vijë.
33 A bëni lisnë të mirë, edhe pemmët’ e tij të mira, a bëni lisnë të kalbëtë, edhe pemmët’ e tij të kalbëta, se nga pemma njihetë lisi.
34 Pjellat’ e nepërkavet, qish mundni të flitni të mira, kur jeni të këqinj? Nga të tepëruarit’ e zëmërësë flet goja.
35 Njeriu i mirë nga hazine e mirë e zëmërësë tij nxjer të miratë, e njeriu i lig nga hazine e ligë nxjer të ligatë.
36 E u thom juvet se çdo fjalë e pavëjierë, që të flasënë njerëzitë, do të apënë llogari për të ndë ditë të gjukimit.
37 Sepse nga fjalët’ e tua do të dalç i drejtë, edhe nga fjalët’ e tua do të mundoneç.
38 Atëherë u përgjeqnë ca nga grammatikotë edhe nga farisejtë, e i thanë: Dhaskal, nevet duamë të shohëmë prej teje nishan (thavmë).
39 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Milet i keq, edhe kurvjar, nishan kërkon, e nishan do të mos i ipetë, përveçme nishani i profitit Ionait.
40 Sepse sikundrë qe Ionai ndë bark të Qitit (peshkut së madh) tri dit edhe tri net, kështu do të jetë edhe i biri i njeriut ndë zëmërë të dheut tri dit edhe tri net.
41 Burrat’ e Ninevisë do të ngrihenë mbë Gjuq me këtë milet, e do ta katadhikasjënë atë, se ata metanoisnë ndë të qiriksurë të Ionait, e ja këtu më tepër nga Ionai.
42 Mbretëresh’ e Anatolisë nga notia do të ngrihetë të gjukonetë me këtë farë të njerëzet, e do t’i katadhikasjë ata, se erdhi nga anët’ e dheut për të digjuarë sofinë e të dijturit e Sollomoit, e ja këtu më tepër nga Sollomoi.
43 Ma kur të dalë i pëgëri i paudhë nga njeriu, shkon ndëpër vënde të thata pa ujë, e kërkon vënd të prëhetë e nukë gjen.
44 Ahiere thotë: Le të kthenem ndë shtëpi time nga dolla, e si vjen, e gjen mbrazëtë, të fshijturë e të stolisurë.
45 Ahiere vete, e merr me vetëhe të tij shtatë të tjerë të paudhë, më të këqinj se vetëhen’ e tij, e hijënë e rrinë atje, e bënenë të pastajmet’ e atij njeriut më të këqia se të paratë. Kështu do të jetë edhe ndë këtë melet të lig.
46 E tek flit ai akoma ndë botë, na, e erdhë mëma edhe vëllazërit’ e tij, e rrijnë jashtë, e e kërkoijnë t’i flisnë fjalë.
47 E i tha një njeri atij: Ja, mëma jote edhe vëllazërit’ e tu, rrinë jashtë e kërkojënë tij të të flasënë.
48 Edhe ai u përgjegj, e i tha atij që ja tha: Cila është mëma ime, edhe cilëtë janë vëllazërit’ e mi?
49 E si ndëri dorën’ e tij ndë mathitit’ e tij, u tha: Këta janë mëma ime edhe vëllazërit’ e mi.
50 Sepse ai që të bëjë thelimën’ e jatit sim që është ndë qiell, ai është vëllai im edhe motra, edhe mëma ime.
Krie XII.
1 Tek’ aí kj𝑒ró Dz̆esúi vate nj𝑒 e s̆tún𝑒j𝑒 n𝑒mes𝑒 t𝑒 mbjéγavet: e dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒 kis̆𝑒n ûr, e zûn t𝑒 χílkji𝑒n kaγinje, e t𝑒 χáij𝑒n.
2 E Farisénj𝑒t𝑒, t𝑒 pârit ts̆𝑒 i pân, i θan atîγj𝑒: Ši dis̆ípuj𝑒t𝑒 tat𝑒 b𝑒nj𝑒n até ts̆𝑒 ng’ ê mir𝑒 t𝑒 bé net𝑒 te t𝑒 s̆túniat𝑒.
3 E aí θa atíre: Ng𝑒 kini sgléδur𝑒 ts̆𝑒 buri Dáviδi, kur𝑒 pati ûr, eδé atá ts̆𝑒 is̆𝑒n bas̆k𝑒 me té :
4 Si χiri te s̆pia e Per𝑒ndîs, e χ𝑒ngri búk𝑒t’ e próθesit𝑒, ts̆𝑒 ng𝑒 i ngisj𝑒 atîγj𝑒 t’ i χâγj𝑒, e mê pak atire, ts̆𝑒 is̆𝑒n me té , se po príftravet vet𝑒m?
5 Ô ng𝑒 kini sgléδur𝑒 te ligja se te t𝑒 s̆túniat𝑒 príftrat𝑒 te klis̆a ts̆aj𝑒n t𝑒 s̆túni𝑒n, e ng𝑒 ftesj𝑒n?
6 Eδé ju θom𝑒, se ktu is̆t𝑒 nj𝑒 mê i maθ𝑒 se klis̆a.
7 E n𝑒 kís̆𝑒t𝑒 njóχur𝑒, ts̆𝑒 is̆t𝑒: Lipisî dua, e jo sagrifitsj𝑒: ng𝑒 gjikóij𝑒t’ atá ts̆𝑒 ng𝑒 i ftesj𝑒n:
8 Se i Biri i njeríut𝑒 is̆t i zoti eδé t𝑒 s̆túni𝑒s.
9 E si u‐nis andis̆𝑒, vate te sinagóg𝑒t’ e tire.
10 E s̆i nj𝑒 njerî ts̆𝑒 kis̆ dor𝑒n e θât𝑒, e i píej𝑒tin, e i θan atîγj𝑒: N𝑒 te t𝑒 s̆túniat𝑒 mund𝑒 i jipej kuides𝑒? sâ t’ e ngalési𝑒n.
11 E aí θa atíreve: Ts̆ili do jêt𝑒 ka‐k𝑒 jû, ts̆𝑒 t𝑒 kêt𝑒 nj𝑒 dele, e n𝑒 kjô i raft𝑒 tek’ e s̆túnia te ndô grop𝑒, mos t’ e rr𝑒mbênj𝑒, e t’ e ngrê nj𝑒?
12 Sâ i vete njeríu p𝑒r v𝑒rtet𝑒 mê s̆um𝑒 se nj𝑒 dele? P𝑒randái te t𝑒 s̆túniat𝑒 mund𝑒 búnet’ e mira.
13 Aχiérra i θot𝑒 njeríut𝑒: Ndêχj dor𝑒n t𝑒nde. E e ndéiti, e u‐prúar e s̆𝑒ndos̆𝑒 si jatra.
14 E t𝑒 dal𝑒t Farisénj𝑒t𝑒, mbáitin kundzij𝑒 kontra atîγj𝑒, si t’ e vrísij𝑒n.
15 E Dz̆esúi, ts̆𝑒 e dîγj𝑒, u‐γarγar𝑒 atéi: e disâ van𝑒 pas atîγj𝑒, e s̆𝑒rói gjiθ atá:
16 E i urδurói t𝑒 mos e vúij𝑒n mb𝑒 gluχ𝑒.
17 Sât𝑒 streksj𝑒 até ts̆𝑒 u‐θa ka Isaía profeti, ts̆𝑒 θot𝑒:
18 Ši djali jim𝑒, ts̆𝑒 ú sgloδa, i dás̆uri jim𝑒, te ku u‐pré gjeγa ime. Kat𝑒 vû s̆pirtin tim𝑒 mbi até , e kâ t𝑒 rr𝑒fíenj𝑒 gjikimin gjíndevet.
19 Ng𝑒 ka zé χet𝑒, e ng𝑒 ka θrés𝑒nj𝑒, e mosnjerî kat𝑒 gjégjet𝑒 te kjáts𝑒t𝑒 z𝑒rin e tîγj𝑒:
20 Káγ𝑒min e s̆típur𝑒 ng𝑒 kat’ e ts̆ânj𝑒, e lirin ts̆𝑒 kamnís ng𝑒 kat’ e s̆úanj𝑒, njera ts̆𝑒 ligja mé nd’ e munj𝑒:
21 E te ém𝑒ri i tîγj𝑒 gjíndet𝑒 kat𝑒 kên𝑒 sp𝑒ré ndz𝑒.
22 Aχiérna u‐prû p𝑒rpara atîγj𝑒 nj𝑒 i spirdârm𝑒, i verb𝑒r eδé i s̆urδur, e e s̆𝑒rói as̆tú se i vérb𝑒ri e i s̆úrδuri flisj𝑒, e s̆íχ𝑒j𝑒.
23 E kj𝑒ndróij𝑒n me goj𝑒 χapt𝑒 gjiθ𝑒 gjíndet𝑒, e θos̆𝑒n: Mos is̆t𝑒 kî i biri i Dáviδit𝑒?
24 E Farisénj𝑒t𝑒, ts̆𝑒 e gjegj𝑒n, θan𝑒: Kî ng𝑒 ndzíer t𝑒 maχkúamit𝑒 p𝑒r jatr𝑒 se p𝑒r Beldzebubin, ts̆𝑒 ê i pari i t𝑒 maχkúamvet.
25 E si pâ Dz̆esúi até ts̆𝑒 i s̆koγj𝑒 te trût’ e tire, i θa: Ngâ mbret𝑒rî e ndáitur𝑒 nd𝑒 vet𝑒χen𝑒 t𝑒 sâγj𝑒, s̆katarrónet𝑒: e ngâ χor𝑒, o s̆pî e ndáitur𝑒 nd𝑒 vet𝑒χen𝑒 t𝑒 sâγj𝑒, ng𝑒 m𝑒nd𝑒 rrie s̆túara.
26 E n𝑒 satanassi s̆tie jas̆ta satanassin, u‐kâ ndáitur𝑒 nd𝑒 vet𝑒χen𝑒 t𝑒 tîγj𝑒: as̆tú si kat𝑒 rrie s̆túara mbretría e tîγj𝑒?
27 E n𝑒 ú paj𝑒 t𝑒 Beldzebúbit𝑒 ndzíer𝑒 t𝑒 maχkúamit𝑒, bíj𝑒t𝑒 tâj𝑒 paj𝑒 t𝑒 kúit𝑒 i ndzíerj𝑒n? Andái atá kate jên𝑒 gjíkj𝑒t𝑒 túaj𝑒.
28 E n𝑒 ú nd𝑒 s̆pîrt’ i Per𝑒ndîs𝑒 p𝑒rzé t𝑒 maχkúamit𝑒, me ftet𝑒 mbi jû jerθ𝑒 p𝑒rpara kj𝑒róit𝑒 mbretría e Per𝑒ndîs.
29 E si mund𝑒 χînj𝑒 njerî te s̆pia e t𝑒 fukjís̆mit𝑒, t𝑒 vjéδ𝑒nj𝑒 pétkat’ e tîγj𝑒, n𝑒 mos líθ𝑒t𝑒 mê para t𝑒 fukjis̆min? e aχiérra m𝑒nd𝑒 rjép𝑒nj𝑒 s̆pîn e tîγj𝑒.
30 Aí ts̆𝑒 ng𝑒 is̆t𝑒 me mua, ê kontra meje: e aí ts̆𝑒 ng𝑒 mbjeθ me mua, s̆p𝑒ris̆𝑒.
31 P𝑒r k𝑒té s̆𝑒rbes𝑒 ju θom𝑒: Ngâ m𝑒kat𝑒, eδé vγastimî do nd𝑒jénet𝑒 njérz𝑒vet, po vγastimía e Špírtit𝑒 ng𝑒 do t’ i nd𝑒jénet𝑒.
32 E kus̆ t𝑒 θêt𝑒 ndô fjal𝑒 kontra Bírit𝑒 njeríut𝑒, kat’ i nd𝑒jénet𝑒: e aí ts̆𝑒 t’ e θêt𝑒 kontra Špírtit𝑒 s̆éit𝑒, ng𝑒 kat’ i nd𝑒jénet𝑒 te kjô jet𝑒, e miδé tek’ ajó ts̆𝑒 ka vinj𝑒.
33 N𝑒 buni lisin t𝑒 mir𝑒, eδé t𝑒 mir𝑒 buni pem𝑒n e tîγj𝑒: n𝑒 buni lisin t𝑒 lik𝑒, eδé t𝑒 kálb𝑒t𝑒 pem𝑒n e tîγj𝑒: se ka pema njíχet𝑒 lisi.
34 J𝑒nî víparas̆𝑒, si m𝑒nd𝑒 flini mir𝑒, n𝑒 jini t𝑒 likj𝑒? se goja flet p𝑒r burimin e z𝑒mr𝑒s.
35 Njeríu i mir𝑒 ka t𝑒rsori i mir𝑒 i zé mr𝑒s𝑒 ndzíer s̆𝑒rbise t𝑒 mira: e njeríu i lik𝑒 ka t𝑒rsori i lik𝑒 ndzíer s̆𝑒rbise t𝑒 liga.
36 Viδé ju θom𝑒, se ngâ fjal𝑒 e mbráz𝑒t𝑒, ts̆𝑒 t𝑒 θên𝑒 njérzit𝑒, p𝑒r até kat𝑒 jápj𝑒n𝑒 kunt𝑒 dit𝑒n e gjikímit𝑒.
37 Se ka fjál𝑒t𝑒 tote kat𝑒 kês̆ bûr𝑒 likj𝑒, e ka fjál𝑒t𝑒 tote kat𝑒 jês̆ mundúar𝑒.
38 Aχiérna i u‐p𝑒rgjegj𝑒n ditsá ka Skríbrat’ e ka Farisénj𝑒t𝑒, tue θ𝑒n𝑒: Mjes̆tr𝑒, dúam𝑒 t𝑒 s̆óχ𝑒j𝑒m𝑒 ka‐k𝑒 ti nj𝑒 sinjâχ.
39 E aí si u‐p𝑒rgjekj𝑒 θa atire: J𝑒nía e lig𝑒, eδé kurv𝑒tore k𝑒rkón sinjâχ: e jatr𝑒 sinjaχ𝑒 ng𝑒 i jípet𝑒 asâγj𝑒, se po sinjaγi i Dz̆ón𝑒s𝑒 profétit𝑒.
40 Se as̆tú si Dz̆ona kle te barku i balén𝑒s𝑒 trî ditt𝑒, e trî natt𝑒, k𝑒s̆tú kat𝑒 rrie i Biri i njeríut𝑒 te gjiri i δéut𝑒 trî ditt𝑒, e trî natt𝑒.
41 Búrrat𝑒 Ninivítrat𝑒 kat𝑒 ngré χen𝑒 te gjikimi me kt𝑒 j𝑒nî, e kat’ e mundónj𝑒n𝑒, se atá bûn pendes𝑒 te ligjirata e Dz̆on𝑒s. E s̆i k𝑒tú is̆t𝑒 nj𝑒 mê i maθ𝑒 se Dz̆ona.
42 Mbret𝑒res̆a e miesdít𝑒s𝑒 kat𝑒 ngré χet𝑒 dit𝑒n e gjikímit𝑒 me k𝑒té j𝑒nî, e kat’ e mundonj𝑒: se ajó jerδi kaa sos𝑒 jeta, sât𝑒 gjegjej urt𝑒sîn e Salomúnit𝑒, e k𝑒tú is̆t𝑒 nj𝑒 mê i maθ𝑒 se Salomuni.
43 Kur𝑒 s̆pirti i s̆kríem𝑒 t𝑒 dalnj𝑒 jas̆ta njeríut𝑒, jets𝑒 p𝑒r vende t𝑒 têrm𝑒, tue k𝑒rkúar𝑒 t𝑒 pré itur𝑒, e neng𝑒 e gjên.
44 Aχiérra θot𝑒: Do k𝑒θénem𝑒 te s̆pia ime, kaa doγa. E kur𝑒 jerδi, e gjeti mbráz𝑒t𝑒, fs̆îtur𝑒, eδé stolísur𝑒.
45 Aχiérra vete, e merr𝑒 me té njatr𝑒 s̆tat𝑒 s̆pírt𝑒ra mê t𝑒 likj𝑒 se aí, e posi χîtin ndenj𝑒n atjé: e t𝑒 sprásmet𝑒 ditt𝑒 t𝑒 atîγj𝑒 njeríu kat𝑒 jên𝑒 mê t𝑒 liga se t𝑒 párat𝑒. As̆tú i kloft𝑒 ksâγj𝑒 j𝑒níe t𝑒 kékjie.
46 Kur aí flisj𝑒 gjíndes𝑒, s̆i e j𝑒ma, e t𝑒 vγéz𝑒rit’ e tîγj𝑒 rrîj𝑒n jâs̆ta, ts̆𝑒 k𝑒rkóij𝑒n t’ i flísij𝑒n.
47 E ts̆𝑒‐njeri i θa: Ši se jot’ ê m𝑒, e tû vγez𝑒r kan𝑒 rrîtur𝑒 jas̆ta, ts̆𝑒 k𝑒rkonj𝑒n t𝑒 t𝑒 s̆óχ𝑒j𝑒n𝑒.
48 E aí u‐p𝑒rgjekj𝑒, e i θa atîγj𝑒 ts̆𝑒 ia θos̆𝑒: Kus̆ is̆t𝑒 m𝑒ma ime, e kus̆ jan𝑒 tim𝑒 vγez𝑒r?
49 E t𝑒 ndéiturit dor𝑒n mbi dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒, θa: Ši m𝑒ma ime, e vγéz𝑒rit𝑒 tim𝑒.
50 Prandái aí ts̆𝑒 t𝑒 b𝑒nj𝑒 vulem𝑒n e Tat𝑒s tim𝑒, ts̆𝑒 is̆t𝑒 te kjí𝑒γiat𝑒: kî m’ ê vγâ, eδé motr𝑒, 𝑒δé ê m𝑒.