Mbë të parinë kënkëtuar, mbi All-tashhith, Miktam i Dhavidhit.
1 Vallë vërtet flitni drejtëri? Gjykoni drejtë, o të bijt’ e njierëzet?
2 Po shumë punoni pa udhë ndë zëmërë, duartë tuaj gërshetonjënë shtrëmbëri.
3 Fajtorëtë u bënë të huaj që nga shtrati barkut, ata që flasënë gënjeshtrë humpnë udhënë që nga barku.
4 Vëreri i atyrevë është posi i gjarpërit, posi i nepërkësë shurdhë, që mbyll veshët e saj,
5 e cila nukë do të ndigjonjë zën’ e magjistarëvet, që bënjënë magji duke kënduarë kënkë mieshtërisht.
6 O Perëndi, thyej-u dhëmbëtë ndë gojët t’atyreve, o Zot, dërrmo dhëmp-qent’ e leonëvet.
7 Çkrifshinë si ujë që rrieth, do të siellë shigjetat e ti, gjer sa të dërrmonenë.
8 Shkofshinë posi kërmill që tretetë, mos pafshinë diellënë, posi dështak gruaje.
9 Gjëmbatë tuaj pa lëshuarë dega, do t’i përpijë të gjallë, posi ndë zëmërim.
10 I drejti do të gëzonetë, kur të shohë të marrë çpagim, do të lanjë këmbët’ e tia ndë gjakt të fajtorit.
11 Edhe ç’do njieri do të thotë: Me të vërtetë qënëka pemë për të drejtinë, me të vërtetë qënëka Perëndi që gjykon mbi dhet.
1 לַמְנַצֵּ֥חַ אַל־תַּשְׁחֵ֗ת לְדָוִ֥ד מִכְתָּֽם׃ 2 הַֽאֻמְנָ֗ם אֵ֣לֶם צֶ֭דֶק תְּדַבֵּר֑וּן מֵישָׁרִ֥ים תִּ֝שְׁפְּט֗וּ בְּנֵ֣י אָדָֽם׃ 3 אַף־בְּלֵב֮ עוֹלֹ֪ת תִּפְעָ֫ל֥וּן בָּאָ֡רֶץ חֲמַ֥ס יְ֝דֵיכֶ֗ם תְּפַלֵּֽסֽוּן׃ 4 זֹ֣רוּ רְשָׁעִ֣ים מֵרָ֑חֶם תָּע֥וּ מִ֝בֶּ֗טֶן דֹּבְרֵ֥י כָזָֽב׃ 5 חֲמַת־לָ֗מוֹ כִּדְמ֥וּת חֲמַת־נָחָ֑שׁ כְּמוֹ־פֶ֥תֶן חֵ֝רֵ֗שׁ יַאְטֵ֥ם אָזְנֽוֹ׃ 6 אֲשֶׁ֣ר לֹא־יִ֭שְׁמַע לְק֣וֹל מְלַחֲשִׁ֑ים חוֹבֵ֖ר חֲבָרִ֣ים מְחֻכָּֽם׃ 7 אֱֽלֹהִ֗ים הֲרָס־שִׁנֵּ֥ימוֹ בְּפִ֑ימוֹ מַלְתְּע֥וֹת כְּ֝פִירִ֗ים נְתֹ֣ץ ׀ יְהוָֽה׃ 8 יִמָּאֲס֣וּ כְמוֹ־מַ֭יִם יִתְהַלְּכוּ־לָ֑מוֹ יִדְרֹ֥ךְ חִ֝צָּ֗ו כְּמ֣וֹ יִתְמֹלָֽלוּ׃ 9 כְּמ֣וֹ שַׁ֭בְּלוּל תֶּ֣מֶס יַהֲלֹ֑ךְ נֵ֥פֶל אֵ֝֗שֶׁת בַּל־חָ֥זוּ שָֽׁמֶשׁ׃ 10 בְּטֶ֤רֶם יָבִ֣ינוּ סִּֽירֹתֵיכֶ֣ם אָטָ֑ד כְּמוֹ־חַ֥י כְּמוֹ־חָ֝ר֗וֹן יִשְׂעָרֶֽנּוּ׃ 11 יִשְׂמַ֣ח צַ֭דִּיק כִּי־חָזָ֣ה נָקָ֑ם פְּעָמָ֥יו יִ֝רְחַ֗ץ בְּדַ֣ם הָרָשָֽׁע׃ 12 וְיֹאמַ֣ר אָ֭דָם אַךְ־פְּרִ֣י לַצַּדִּ֑יק אַ֥ךְ יֵשׁ־אֱ֝לֹהִ֗ים שֹׁפְטִ֥ים בָּאָֽרֶץ׃