Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Mahallath: Mashhill i Dhavidhit.
1 Tha i marri ndë zëmërë të ti: S’ka Perëndi. U prishnë e u bënë të ndohtë ndë pa-udhërit, s’ka kush bën mirë.
2 Perëndia u kërrus prej qiellit mbë të bijt’ e njierëzet, për të parë, ndë është ndonjë që kupëton, a që kërkon Perëndinë.
3 Të gjithë u përvarnë, bashkë u bënë të pavëjyerë; s’ka kush bën mirë, s’ka as një.
4 S’kanë mënt gjithë ata që punonjënë pa udhë? Ata që hanë llausnë t’im, si kapshatë buke? Nukë thirrnë Perëndisë.
5 Patnë frikë të madhe atie te s’qe frikë, se Perëndia përndau eshtërat’ e atyreve që duallnë në fushatë kundrë teje; i turpërove, se Perëndia nuk’ i zu për gjë.
6 Kush do t’apë shpëtimn’ e Israillit prej Sionësë? Perëndia kur të kthenjë llausn’ e ti prej skllavisë do të gëzonetë Jakovi, edhe do të ngazëllonetë Israilli.
1 לַמְנַצֵּ֥חַ עַֽל־מָחֲלַ֗ת מַשְׂכִּ֥יל לְדָוִֽד׃ 2 אָ֘מַ֤ר נָבָ֣ל בְּ֭לִבּוֹ אֵ֣ין אֱלֹהִ֑ים הִֽ֝שְׁחִ֗יתוּ וְהִֽתְעִ֥יבוּ עָ֝֗וֶל אֵ֣ין עֹֽשֵׂה־טֽוֹב׃ 3 אֱֽלֹהִ֗ים מִשָּׁמַיִם֮ הִשְׁקִ֪יף עַֽל־בְּנֵ֫י אָדָ֥ם לִ֭רְאוֹת הֲיֵ֣שׁ מַשְׂכִּ֑יל דֹּ֝רֵ֗שׁ אֶת־אֱלֹהִֽים׃ 4 כֻּלּ֥וֹ סָג֮ יַחְדָּ֪ו נֶ֫אֱלָ֥חוּ אֵ֤ין עֹֽשֵׂה־ט֑וֹב אֵ֝֗ין גַּם־אֶחָֽד׃ 5 הֲלֹ֥א יָדְעוּ֮ פֹּ֤עֲלֵ֫י אָ֥וֶן אֹכְלֵ֣י עַ֭מִּי אָ֣כְלוּ לֶ֑חֶם אֱ֝לֹהִ֗ים לֹ֣א קָרָֽאוּ׃ 6 שָׁ֤ם ׀ פָּֽחֲדוּ־פַחַד֮ לֹא־הָ֪יָה֫ פָ֥חַד כִּֽי־אֱלֹהִ֗ים פִּ֭זַּר עַצְמ֣וֹת חֹנָ֑ךְ הֱ֝בִשֹׁ֗תָה כִּֽי־אֱלֹהִ֥ים מְאָסָֽם׃ 7 מִ֥י יִתֵּ֣ן מִצִּיּוֹן֮ יְשֻׁע֪וֹת יִשְׂרָ֫אֵ֥ל בְּשׁ֣וּב אֱ֭לֹהִים שְׁב֣וּת עַמּ֑וֹ יָגֵ֥ל יַ֝עֲקֹ֗ב יִשְׂמַ֥ח יִשְׂרָאֵֽל׃