Mbë të parinë kënkëtuar. Psallm’ e Dhavidhit.
1 Tha i marri ndë zëmërë të ti: S’ka Perëndi. U prishnë edhe u ndynë ndë punërat, s’ka kush të bënjë të mirë, s’ka asnjë.
2 Zoti u kërrus prej qiellit mbë të bijt e njierëzet, që të shohë ndë është ndonjë që kupëton, a që kërkon Perëndinë.
3 Të gjithë u përvarnë mbë-nj’-anë, edhe u bënë të pa-vyerë, s’ka kush të bënjë të mirë, s’ka asnjë.
4 S’kanë mënt gjith ata që punonjënë pa udhë, ata që hanë llauznë t’im, posi kafshatë buke; nukë thirrë Zonë.
5 Atie u hyri frik’ e madhe, se Perëndia është ndë bres të drejtëvet.
6 Turpëruatë këshillen’ e dorë-hollit, po Zoti është shpëresa e ati.
7 Kush do t’apë nga Siona shpëtimn’ e Israilit? Kur të kthenjë Zoti llausn’ e ti prej skllavisë, do të gëzonetë Jakovi, edhe do të ngazëllonetë Israili.
1 לַמְנַצֵּ֗חַ לְדָ֫וִ֥ד אָ֘מַ֤ר נָבָ֣ל בְּ֭לִבּוֹ אֵ֣ין אֱלֹהִ֑ים הִֽשְׁחִ֗יתוּ הִֽתְעִ֥יבוּ עֲלִילָ֗ה אֵ֣ין עֹֽשֵׂה־טֽוֹב׃ 2 יְֽהוָ֗ה מִשָּׁמַיִם֮ הִשְׁקִ֪יף עַֽל־בְּנֵי־אָ֫דָ֥ם לִ֭רְאוֹת הֲיֵ֣שׁ מַשְׂכִּ֑יל דֹּ֝רֵשׁ אֶת־אֱלֹהִֽים׃ 3 הַכֹּ֥ל סָר֮ יַחְדָּ֪ו נֶ֫אֱלָ֥חוּ אֵ֤ין עֹֽשֵׂה־ט֑וֹב אֵ֝֗ין גַּם־אֶחָֽד׃ 4 הֲלֹ֥א יָדְעוּ֮ כָּל־פֹּ֪עֲלֵ֫י אָ֥וֶן אֹכְלֵ֣י עַ֭מִּי אָ֣כְלוּ לֶ֑חֶם יְ֝הוָ֗ה לֹ֣א קָרָֽאוּ׃ 5 שָׁ֤ם ׀ פָּ֣חֲדוּ פָ֑חַד כִּֽי־אֱ֝לֹהִ֗ים בְּד֣וֹר צַדִּֽיק׃ 6 עֲצַת־עָנִ֥י תָבִ֑ישׁוּ כִּ֖י יְהוָ֣ה מַחְסֵֽהוּ׃ 7 מִ֥י יִתֵּ֣ן מִצִּיּוֹן֮ יְשׁוּעַ֪ת יִשְׂרָ֫אֵ֥ל בְּשׁ֣וּב יְ֭הוָה שְׁב֣וּת עַמּ֑וֹ יָגֵ֥ל יַ֝עֲקֹ֗ב יִשְׂמַ֥ח יִשְׂרָֽאֵל׃