1 Eni, le të gëzohemi për Zotinë, le të brohorijmë për gurin’ e shpëtimit t’ynë.
2 Le t’ia mbërrimë përpara ati bashkë me lavdurim, le të brohorijmë për ate me psallma.
3 Se Zoti ashtë Perëndia i math, edhe mbëret i math përmbi gjithë perëndinat.
4 Se nd’dorët t’ati janë të thellat’ e dheut, edhe të naltat’ e malevet janë t’ati.
5 Se deti asht’ i ati, edhe ai e bani ate, edhe duert’ e ati krijuenë tokënë.
6 Eni, le t’lusimë, e le t’i biemë ndër kambë, le të bienë ndë gjunë përpara Zotit, qi na krijoi.
7 Se ai ashtë Perëndia ynë, edhe na jemi populli i kullotës’ ati, edhe dhent’ e dorës’ ati. Sod ndë ndëgjofshi zanin’ e ati,
8 Mos ashpëroni zemërënë tuei, porsi ndë idhënimt t’asai ditësë të gërgamit ndë shkretinët,
9 atie ku më gërganë atenitë tuei, e më shprovuenë, edhe panë punët’ e mia.
10 Katerdhetë viet u idhënueshë me ate bres, edhe thashë: Kyi ashtë nji popull me zemërë të gënjyeme, edhe ata nukë ngjofnë udhët’ e mia.
11 Përandai u përbetueshë ndë zemërimt t’em, se s’kanë me hymë ndë të praitunit t’em.