Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Mbëreti ka me u gëzuem ndë fuqit tande, o Zot, edhe ka me u gëzuem fort ndë shpëtimt tand!
2 Dhe dëshërimin’ e zemërës’ ati, edhe nuk’ i mengove dashunimin’ e buzëvet ati. Selah.
3 Sepse ia mbërrine me bekime të mirë, vunë mbi krye t’ati kunorë ari të kullutë.
4 Të lypi jetë, edhe i dhe ditt të gjata ndë jetë të jetësë.
5 Lavdia e ati asht’ e madhe ndë shpëtim tand; vune mbi atë nder e madhëni.
6 Se ti i dhe bekim ndë jetë të jetësë, e gëzove fort me faqenë tande.
7 Se mbëreti shpëren mbë Zotinë, edhe s’ka me u tundunë me anë të përdëllimit të Naltit.
8 Dora jote ka me gjetunë gjith’ anëmiqt’ e tu, e diathta jote ka me gjetun’ ata qi të kanë mëni.
9 Ke me bamë ata porsi furrë ziarrmi ndë kohët të zemërimit tand: Zoti ka me i përpimë ndë zemërim të vet, edhe ziarrm ka me i ngranë,
10 Ke me prishunë pemën’ e atyne prei dheut, edhe farën’e atyne prei të bijvet njerëzëvet.
11 Se vunë ndër mend të këqia kundrë teje, menduenë këshille të këqia , të cillatë s’muftnë me i ngrefunë .
12 Përandai ke me i bamë të këthejënë krahatë, kur të baish gati shigjetat’ e tua mbi kordhëzat’ e tua kundrë faqes’ atyneve.
13 Naltohu, o Zot, ndë fuqi tande: do të këndoim’ e do të psallim për fuqinë tande.