Krie e dimbëdhjetëtë
1 Iisui dha më përpara gjashtë ditet së pashkësë erdhi ndë Vithani tek qe Llazari vdekurë më parë, që e pat ngjallturë nga varri.
2 E i bënë atij atje gosti, e Martha shërben ndë mësallë, e Llazari qe një nga ata që rrijnë bashkë me të ndë mësallë.
3 E Maria si mori një litrë miro të nxjerë nga Nardho të qëruarë e të shtrëjtë, leu këmbët’ e Iisuit, e ja fshiu këmbët’ e tij me leshëra të saj, e shtëpia u mbush nga mirodhia e mirosë.
4 Thotë dha një nga mathitit’ e tij, Iudha i Simonit Iskarioti, ai që duaj ta paradhos atë.
5 Pse nuk’ u shit këjo miro treqind dhinarë e t’ipejnë ndë të varfërë?
6 E këtë e tha, jo sepse kish silloi për të varfërë, po sepse qe kusar e kish kuletënë, e mban ato që vijnë brënda.
7 Thot’ adha Iisui: Lirie atë. Për ndë ditë të së kallturit sim ndë varr e ruajti ta bëjë këtë.
8 Sepse të varfëritë kurdo me vetëhe tuaj i kini, po mua s’më kini kurdo.
9 E mpsoi dha shumë turmë nga çifutë që ish mb’atë vënd, e erdhë jo për Iisunë vetëmë, po të shihnë edhe Llazarinë që e ngjalli nga të vdekuritë.
10 E të parët’ e priftëret bënë kuvënd të vrisnë edhe Llazarinë.
11 Sepse shumë nga çifutë për të par’ atë vijnë, e besoijnë nde Iisui.
12 Të nesërmenë shumë turmë, që patn’ ardhurë ndë të krëmpte, si digjuanë që vjen Iisui ndë Ierusalim.
13 Muarrë degat’ e hurmavet, e i duallë atij përpara, e thërrisnë: Osana, i bekuarë ai që vjen mbë ëmër të Zotit, mbreti i Israilit.
14 E Iisui si gjeti një Kroç, ndënji mbi të, sikundr’ është shkruarë:
15 Mos u trëmb, o bijë e Sionit. Ja, mbreti it vjen kaluar mbë një kroç të gomaresë.
16 E mathitit’ e tij nuk’ i kupëtuanë këto herën’ e parë, po kur u nderua Iisui, ahere u kujtuanë që ato qenë shkruarë për atë, e këto i bënë atij.
17 E turma që qe me atë martirisnë, që Llazarinë e thirri nga varri, e e ngjalli atë nga të vdekuritë.
18 Pra andaj i dolli përpara atij turma, sepse digjoi që bëri ai këtë thavmë.
19 E farisejtë thanë njeri me jatërinë: Shihni që nukë bëjmë gjë navet fare? Ja bota venë pas atij.
20 E qenë ca Elinë nga ata që kishnë ardhurë të falishnë ndë të krëmpte.
21 Këta dha ju qasnë Filippoit që qe nga Vithsaidhaja e Galileësë, e i lutejn’ atij, e i thoshnë: Zot, duamë të shohëmë Iisunë.
22 Vjen Filippoi, e i thot’ Andhreasë, e pa Andhrea edhe Filippoi i thon’ Iisuit.
23 Edhe Iisui ju përgjegj ature, e u thotë: Erdhi koha që të nderonetë i biri njeriut.
24 Vërtet, vërtet u thom juvet, ndë mos raftë mbë dhe koqia e grurit e të vdesë, ajo vetëmë mbetetë; ma ndë vdektë bën shumë koqe.
25 Ai që do Shpirtin’ e tij, do ta humbasë atë; e ai që urren Shpirtin’ e tij ndë këtë dinia, do ta shpëtoj’ atë për jetë të pasosurë.
26 Kush më shërben mua, le të vijë pas meje; e atje që jam unë, atje do të jetë edhe ai që shërben mua. E kush të më shërbejë mua, do ta nderojë atë babai.
27 Ndashti Shpirti im m’ u drodh. E ç’të thom? O baba, shpëtomë nga kij sahat. Ma andaj arçë ndë këtë sahat.
28 O baba, ndero ëmërinë tënd. Erdhi ahiere zë nga Qielli: Edhe e nderova edhe pagjene do ta nderoj.
29 E turma që rrijn’ atje e që digjuanë, thoshnë se u bë gjëmim. Të tjerë thoshnë: Ëngjëll’ i foli atij.
30 U përgjegj Iisui, e u thotë: Nuk’ u bë për mua kij zë, po për juvet.
31 Ndashti është gjuq i kësaj diniasë. Ndashti arhondi i kësaj diniasë do të hidhetë jashtë.
32 E unë kur të ngrihem lart nga dheu, gjithë do t’i heq pas vetiut.
33 (E këtë e thosh për të shënuarë me çfarë vdekëjë do të vdis).
34 Ju përgjegj atij turma: Navet digjuam nga nomi që Krishti rron jetë pas jetet. E qish thua ti, që duhetë të ngrihetë i biri i njeriut? Cili është kij i biri i njeriut?
35 U thot’ adha ature Iisui: Akoma pakëzë kohë është me juvet drita. Ecëni ngjera sa keni dritë, të mos u zërë juvet erësira. E ai që ecën nd’erësirë, nukë di se ku vete.
36 Ngjera sa kini dritënë, besoni mbë dritë, që të bëneni të bijt’ e dritësë. Këto tha Iisui e vate e u fsheh prej suresh.
37 E ndonëse bëri kaqë thavmëra të mëdha ai përpara ature, nukë besuanë nde ai.
38 Që të paguhetë fjala e profitit Isaiut, që pat thënë: Zot, kush besoi atë që digjoi nga nesh? E mbë cilinë është zbuluarë fuqia e Zotit?
39 Pra andaj nukë mundnë të besoijnë, sepse pameta tha Isaiu:
40 U verboi ature sitë e u gurëcoi zëmërënë, që të mos shohënë me si, e të mos digjojënë me zëmërë, e të kthenenë e t’i shëroj ata.
41 Këto tha Isaiu kur pa nder’ e tij, e foli për të.
42 Ndonëse edhe nga arhondëtë besuanë shumë nde ai, po nga frik’ e farisejet nuk’ e molloisnë, që të mos i nxirë jashtë nga Sinagoji.
43 Sepse deshnë më tepër nder’ e njerëzet, se nder’ e Perndisë.
44 E Iisui thirri më fort, e tha: Ai që beson mbë mua, nukë beson mbë mua, po mb’atë që më dërgoi mua.
45 Edhe ai që sheh mua, sheh atë që më dërgoi mua.
46 Unë arçë dritë ndë dinia, që kush të besojë mbë mua, të mos mbetetë ndë mes t’erësirësë.
47 E cilido që të më digjojë fjalëtë e të mos besojë, unë nuk’ e gjukoj atë, sepse nuk’ arçë për të gjukuarë botënë, po për të sosurë botënë.
48 Ai që shtie poshtë mua e nukë dheks fjalët’ e mia, ka kush ta gjukojë atë. Fjala ime që thaçë, ajo do ta gjukojë atë mbë ditë të pastajme.
49 Se unë prej vetiut nukë thaçë gjë, po babai që më dërgoi mua, ai më porsiti mua ç’të thom, e ç’të kuvëndoj.
50 E e di që porsi e tij është jet’ e pasosurë. Ato adha që thom unë, sikundrë më tha mua babai, ashtu ua thom.