Mashhill i Dhavidhit: uratë, kur ishtej ndë shpellët.
1 Me zënë tim klitha mbë Zonë, me zënë tim iu luçë Zotit.
2 Do të derth të luturitë t’im përpara ati, do të dëftenj shtrëngimnë t’im përpara ati.
3 Kur m’u zu fryma, atëhere ti njohe udhët’ e mia, fshehnë kurth për mua, mb’atë udhë që ecënjë.
4 Vështronje mbë të diathtë, edhe shikonje, po s’kish ndonjë të më ndihtej; mpështetëja humbi prej meje, edhe s’kish ndonjë të kërkontej shpirtinë t’im.
5 Thirra ndë ti, o Zot, e thashë: Ti je shpëresa ime, piesa ime ndë dhe të gjallëvet.
6 Mba-i vesh zërit t’im, se u përgjunja fort; shpëtomë prej atyreve që më ndiekënë, se janë më të fortë se unë.
7 Nxir shpirtinë t’im prej burgut, që të lavduronj emrinë tënt; të drejtëtë do të më qarkonjënë, kur të ma çpaguajsh.