Urata e Moiseut, njeriut Perëndisë.
1 O Zot, ti na u bane pshtetëje bres mbas brezi.
2 Para se të lejën maletë, edhe të gatueish dhen’ e botënë, edhe çë prei jetësë së jetësë, ti je Perëndia.
3 Këthen edhe e ban njerinë pluhunë, edhe thue: Këthehi, o të bijt’ e njerëzëvet.
4 Se nji mijë viet ndë syt të tujanë porsi dita e dieshime qi shkoi, edhe porsi nji të rueitunë nate.
5 I ban t’i rrëmbejë ujëtë, janë porsi andërrë, porsi bar ndë nadie qi përtërihetë.
6 Ndë mëngjes lulëzon e përtërihetë; ndë mbramiet këputet’ e thahetë.
7 Se po vdiremi prei mënisë s’ate, edhe po përzihemi prei zemërimit t’yt.
8 Vune pa-udhënitë t’ona përpara teje, edhe të pshefate t’ona ndë dritë të faqesë s’ate.
9 Se gjithë dittë t’ona shkojënë ndë zemërimt tand, shkoimë vietë t’anë porsi mendim qi shkon ndër mend.
10 Ditt’ e jetësë t’onë janë prei vetiut shtatedhetë viet, edhe ndë qofshinë tetëdhetë viet për punë të shëndetit, por ma e shumapiesë e atyneve ashtë mundim e të dhimptunë, sepse shkon shpeit, edhe na fluturoimë.
11 Kush ngjef fuqin’ e mënisë s’ate, edhe të zemërimit t’yt, mbas frikësë s’ate.
12 Mëson-na me ngjehunë kështu dittë t’ona, qi të ngjisim zemërënë ndë dituni.
13 Këthehu, o Zot: deri kurë? Edhe bahu i përdëllyeshim mbë shërbëtorët e tu.
14 Ngij-na me përdëlliminë tand ndë mëngjest, edhe kemi me u gëzuem e me u gazmuem për gjithë ditt t’ona.
15 Gëzo-na për ato ditt qi na mundove, edhe për ata viet qi pam të këqia.
16 U shpërfaqtë puna jote mbë shërbëtorët e tu, edhe lavdia jote mbë të bijt e atyneve.
17 Edhe qoftë ndriçim i Zotit Perëndisë t’onë mbi ne, edhe ndreq punën’ e duervet t’ona ndër ne, edhe punën’ e duervet t’ona ndreq-e.
1 qui habitat in abscondito Excelsi
in umbraculo Domini commorabitur
2 dicens Domino spes mea et fortitudo mea
Deus meus confidam in eum
3 quia ipse liberabit te de laqueo venantium
de morte insidiarum
4 in scapulis suis obumbrabit tibi et sub alis eius sperabis
5 scutum et protectio veritas eius non timebis a timore nocturno
6 a sagitta volante per diem a peste in tenebris ambulante
a morsu insanientis meridie
7 cadent a latere tuo mille et decem milia a dextris tuis
ad te autem non adpropinquabit
8 verumtamen oculis tuis videbis et ultionem impiorum cernes
9 tu enim es Domine spes mea Excelsum posuisti habitaculum tuum
10 non accedet ad te malum
et lepra non adpropinquabit tabernaculo tuo
11 quia angelis suis mandabit de te
ut custodiant te in omnibus viis tuis
12 in manibus portabunt te ne forte offendat ad lapidem pes tuus
13 super aspidem et basiliscum calcabis
conculcabis leonem et draconem
14 quoniam mihi adhesit et liberabo eum
exaltabo eum quoniam cognovit nomen meum
15 invocabit me et exaudiam eum
cum ipso ero in tribulatione eruam eum et glorificabo
16 longitudine dierum implebo illum
et ostendam ei salutare meum