Psallm’ e Asarit.
1 Sa i mirë ashtë Perëndia ndë Israel, te zemërë-këthiellëtitë.
2 Por mue për pak m’u tuntnë kambëtë; për pakëzë më rrëshqitnë hapatë.
3 Se pata zmir të marrëtë, tue pamë mbarësin’ e të këqivet.
4 Se s’kanë mundime ndë vdekët t’atyneve, por fuqia e atyneve asht’ e fortë.
5 Nukë janë ndër mundime njerëzish, as vishkullohenë bashkë me njerës.
6 Përandai i qarkon madhështia porsi qafore, i mbulon pa-udhënia porsi petk.
7 U kanë dalunë sytë prei dhiamit, kaluenë dashunimet’ e zemrësë.
8 Shkojënë ndër mend, e flasinë keq për pa-udhëni, flasinë me madhështi.
9 Venë gojën’ e vet ndë qiell, edhe gjuha e atyneve shkon dhenë.
10 Përandai ka me u këthyem këtu populli i ati, edhe do të gjindenë shumë ujëna ndër ata.
11 Edhe thonë: Qysh ngjef Perëndia? Edhe ka mend i Nalti?
12 Shif këta të pa-besëtë te shkojënë mbarë përherë, u shtohetë gjaja.
13 Vallë kot qirova zemrënë t’eme, edhe lava duert’ e mia pa faj.
14 Sepse u vishkullueshë gjithë ditënë, edhe mundimi em ishte për gjithë nadie.
15 Ndë thansha: Kam me folunë kështu, qe te shaj brezin’ e bijvet tu.
16 U mendueshë me kupëtuem këtë, por m’u duk e randë ndër sy.
17 Deri sa hyna ndë shenjtënoren’ e Perëndisë, atëherë kupëtova të mbrapmet’ e atyne.
18 Por ti vune ata ndë vende rrëshqiza, i hodhe ndë rrëpina.
19 Qysh u banë përnjiherë të shkretë! U shuenë, u vdornë për pa-udhënin’ e vet.
20 Porsi andërrën’ e ati qi sqohetë, o Zot, kur të ngrihesh, ke me prishunë shëmbëllesën’ e atyneve.
21 Kështu digjei zemëra eme, edhe mundoheshinë veshnjet’ e mia.
22 Edhe un’ ishiem pa mend, edhe nukë ngjifshiem, ishiem shtasë përpara teje.
23 Por unë jam përherë bashkë me tyi, ti më zune prei dorësë diathtë.
24 Me anë të këshillësë s’ate ke me më hiekun’ udhënë, edhe mbasandai ke me më marrë ndë lavdi.
25 Ke kam ndë qiell? Edhe mbë dhet s’due tietërë veç teje.
26 S’më mbeti mish e zemërë, Perëndia ashtë fuqia e zemrësë s’eme, edhe piesa eme për gjithë jetënë.
27 Sepse qe te kanë me u vdierrë ata qi largohenë prei teje, ti rrenove gjith’ ataqi dalinë jashtë udhësë s’ate tue kurvënuem.
28 Por për mue, të ngjitunitë mbas Perëndisë asht’ e mira eme, vuna shpëresënë t’eme mbë Zotinë Perëndinë, për me diftuem gjithë punët’ e tua.
1 eruditionis Asaph
ut quid Deus reppulisti in finem
fumavit furor tuus in gregem pascuae tuae
2 recordare congregationis tuae quam possedisti ab initio
et redemisti virgam hereditatis tuae
montis Sion in quo habitasti
3 sublimitas pedum tuorum dissipata est usque ad finem
omnia mala egit inimicus in sanctuario
4 fremuerunt hostes tui in medio pacti tui
posuerunt signa sua in tropeum
5 manifesta in introitu desuper in saltu lignorum secures
6 et nunc scalpturas eius pariter
bipinne et dolatoriis deraserunt
7 miserunt ignem in sanctuarium tuum
in terram contaminaverunt habitaculum
nominis tui
8 dixerunt in cordibus suis posteri eorum simul
incenderunt omnes sollemnitates Dei in terra
9 signa nostra non vidimus non est ultra propheta
et non est nobiscum qui sciat usquequo
10 usquequo Deus exprobrabit adversarius
blasphemabit inimicus nomen tuum in finem
11 quare convertis manum tuam
et dexteram tuam ad medium sinum tuum consume
12 Deus autem rex meus ab initio operatur salutes in medio terrae
13 tu dissipasti in fortitudine tua mare
contrivisti capita draconum in aquis
14 tu confregisti capita Leviathan
dedisti eum in escam populo Aethiopum
15 tu disrupisti fontem et torrentem
tu exsiccasti flumina fortia
16 tua est dies et tua est nox tu ordinasti luminaria et solem
17 tu statuisti omnes terminos terrae aestatem et hiemem tu plasmasti
18 memento huius inimicus exprobravit Domino
et populus insipiens blasphemavit nomen tuum
19 ne tradas bestiis animam eruditam lege tua
vitae pauperum tuorum ne obliviscaris in perpetuum
20 respice ad pactum
quia repletae sunt tenebris terrae habitationes iniquae subrutae
21 ne revertatur confractus et confusus
egenus et pauper laudabunt nomen tuum
22 surge Deus iudica causam tuam
memento obprobrii tui ab insipiente tota die
23 ne obliviscaris vocis hostium tuorum
sonitus adversariorum tuorum ascendit iugiter