1 I dreiti vdes, edhe asndonjë nuk’ e vë ndër mënt, edhe njerëzit’ e përdëllyershim mbëlidhenë, pa kupëtuarë ndonjë, se i dreiti mbëlidhetë përpara së keqesë.
2 Do të hynjë ndë paqtim: ata që ecënjënë ndë të pafal të tyre, do të prëhenë ndër shtretet të tyre.
3 Po ju të bijt’ e magjistaresë, farë kurvari e kurve, afrohi këtu.
4 Kundrë kujt kënaqi? Kundrë kujt sgjëruatë golënë, shtritë gluhënë? A nukë jeni ju djem panomie, farë gënjeshtre,
5 ju që ngrohi me idhullat ndënë ç’do dru të gjelbëtë, tuke therë djemtë ndër të çarat të malit ndënë shkrepat të shkëmbevet?
6 Piesa jote (është) ndë mest të zajevet përronjvet; këta, këta (janë) trashëgimi yt, edhe ndër ata derdhe kurbane të spërkaturi, prure dhuratë prej brumesh; a sos i kam këto për të pëlqyerë?
7 Mbi mal të lartë e të math vure shtratinë tënt, edhe atie hipe që të bënjç kurban.
8 Edhe prapa dyeret e pragjevet ngrehe të përmënduritë t’at, sepse sbulove (vetëhenë tënde tuke larguarë) prej meje, edhe hipe, sgjërove shtratnë tënt, edhe u bëre me një fialë me ata; deshe shtratin’ e atyreve, sgjodhe vëndetë;
9 po vajte edhe te mbëreti me të lyera, edhe shtove erërat’ e mira, edhe dërgove lark të laimët’ e tu edhe unje (vetëhenë tënde) gjer ndë varr.
10 U mundove nd’ udhët tënde të gjatënë, (edhe) nukë the: (Mundonem) kot; gjete të rruarëtë me dorënë tënde, përandaj nuk’u lodhe.
11 Edhe prej kujt drove, a pate frikë, që të gënjejsh, edhe të mos më kujtojsh, as mos e vësh (këtë) ndër mënt? A nuk’ (është) më fort, (sepse) unë pushova që kurë, (përandaj) ti nuk më pate frikë?
12 Unë do të tregonj dreitërinë tënde, edhe punët’ e tua, po nukë do të të bënjënë dobi.
13 Kur të klëthaç, le të të shpëtonjënë shokët’ e tu, po era do t’i rrëmbenjë ata të gjithë, kotësira do t’i marrë (ata); po kush shpëren mbë mua do të trashëgonjë dhenë, edhe do të fitonjë malinë t’im të shënjtëruarë.
14 Edhe do të them: Lartoni, Lartoni, bëni gati udhënë, nxirni jashtë pengesënë nga udha e gjëndëjesë s’ime.
15 Sepse kështu thot’ i Larti edhe i Siprëmi, ay që rri ndë jetët të gjatë, që (e ka) emërinë Shënjt: Unë rri ndër (vënde) të lartë, edhe ndë (vënt) të shënjtëruarë, edhe bashkë me atë që ka shpirt të thyerë edhe të unjurë, që t’i ap jetë shpirtit të përunjuret, edhe t’i ap jetë zemërësë të thyeret.
16 Sepse nukë do të hahem për gjithë jetënë, as nukë do të jem përherë i zemëruarë, sepse do të humbasënë përpara meje fryma, edhe shpirtratë që bëra.
17 U zemëruashë për panomin’ e fëtimit ndyrë t’ati, edhe i rash’ ati; fsheha faqenë t’ime, edhe u zemëruashë, po ay ecëte, përpara nd’ udhët të zëmrësë ti.
18 Pash’ udhët’ e ati edhe do t’e shëronj, edhe do t’i heq udhën’ ati, edhe do t’i ap përsëri ngushullime ati, edhe të helmuaret ati.
19 Unë ndërtonj pemën’ e buzëvet: Paqtim, paqtim, mbë të largun’ e mbë t’afërminë, thotë Zoti. Edhe do t’e shëronj atë.
20 Po të pabesëtë janë posi deti, kur fryhetë, edhe nukë munt të pushonjë, edhe valët’ e ati hedhënë jashtë llum e baltë.
21 Paqtim nukë do të jetë për të pabesëtë, thotë Perëndia im.
1 iustus perit et nemo est qui recogitet in corde suo
et viri misericordiae colliguntur quia non est qui intellegat
a facie enim malitiae collectus est iustus
2 veniat pax requiescat in cubili suo
qui ambulavit in directione sua
3 vos autem accedite huc filii auguratricis
semen adulteri et fornicariae
4 super quem lusistis super quem dilatastis os et eiecistis linguam
numquid non vos filii scelesti semen mendax
5 qui consolamini in diis subter omne lignum frondosum
immolantes parvulos in torrentibus subter inminentes
petras
6 in partibus torrentis pars tua haec est sors tua
et ipsis effudisti libamen obtulisti sacrificium
numquid super his non indignabor
7 super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum
et illuc ascendisti ut immolares hostias
8 et post ostium et retro postem posuisti memoriale tuum
quia iuxta me discoperuisti et suscepisti adulterum
dilatasti cubile tuum et pepigisti cum eis
dilexisti stratum eorum manu aperta
9 et ornasti te regi unguento
et multiplicasti pigmenta tua
misisti legatos tuos procul et humiliata es usque ad inferos
10 in multitudine viae tuae laborasti non dixisti quiescam
vitam manus tuae invenisti propterea non rogasti
11 pro quo sollicita timuisti quia mentita es
et mei non es recordata neque cogitasti in corde tuo
quia ego tacens et quasi non videns et mei oblita es
12 ego adnuntiabo iustitiam tuam et opera tua non proderunt tibi
13 cum clamaveris liberent te congregati tui
et omnes eos auferet ventus tollet aura
qui autem fiduciam habet mei hereditabit terram
et possidebit montem sanctum meum
14 et dicam viam facite praebete iter declinate de semita
auferte offendicula de via populi mei
15 quia haec dicit Excelsus et Sublimis habitans
aeternitatem
et sanctum nomen eius in excelso et in sancto habitans
et cum contrito et humili spiritu
ut vivificet spiritum humilium et vivificet cor contritorum
16 non enim in sempiternum litigabo neque usque ad finem irascar
quia spiritus a facie mea egredietur et flatus ego faciam
17 propter iniquitatem avaritiae eius iratus sum et percussi eum
abscondi et indignatus
sum
et abiit vagus in via cordis sui
18 vias eius vidi et dimisi eum
et reduxi eum et reddidi consolationes ipsi et lugentibus eius
19 creavi fructum labiorum
pacem pacem ei qui longe est et qui prope
dixit Dominus et sanavi eum
20 impii autem quasi mare fervens quod quiescere non potest
et redundant fluctus eius in conculcationem et lutum
21 non est pax dixit Deus meus impiis