1 Gëzohu, o shterpë që nukë piell; klith me gëzim, edhe gëzoju, ti që s’ke të dhëmbura barku, sepse më shumë janë djemt’ e së shkretësë, se djemt’ e asaj që ka burr, thotë Zoti.
2 Sgjëro vëndin’ e tendësë s’ate, edhe le të ndenjënë kurtinat’ e të ndenjuravet tua; mos u kurse, sgjat litarët’ e tu, edhe forco hunjt’ e tu.
3 Sepse do të shtrihesh mbë të diathtë e mbë të mëngjërë, edhe fara jote do të trashëgonjë kombatë, edhe do të bënjë qytetet’ e shkretë të rrinë njerës.
4 Mos ki frikë, sepse nukë do të turpëronesh, as mos ki turp, sepse nukë do të turpëronesh, sepse do të harrojsh turpërin’ e dialërisë s’ate, edhe nukë do të kujtojsh më turpërinë kur ishje e ve.
5 Sepse burri yt (është) Krietari yt, edhe emëri i ati (është) Zoti i ushtërivet, edhe Shpërblimtari yt (është) Shënjti i Israilit, ay do të kluhetë Perëndia i gjithë dheut.
6 Sepse Zoti të thirri posi grua të lënë e të shtrënguarë shpirtinë, edhe grua të lëshuarë që nga të ritë, thotë Perëndia yt.
7 Të lashë për pak kohë, po do të të përmbëleth me përdëllim të math.
8 Ndë zemëratë të vogëlë fsheha faqenë t’ime nga ti për pakëzë herë, po do të të përdëllenj me përdëllim të përjetëshim, thotë Zoti Shpërblimtari yt.
9 Sepse këjo (është) për mua posi ujërat’ e Noesë, sepse (sikundrë) bëra be, se ujërat’ e Noesë nukë do të vinjënë më mbi dhet, kështu bëra be, se nukë do të zemëronem (më) kundrë teje, as nukë do të të qërtonj.
10 Sepse maletë do të luanjënë vëndit, edhe kodratë do të tundenë vëndit, po përdëllimi im nukë do të shteretë prej teje, as dhiata e paqtimit t’im nukë do të tundetë vëndit, thotë Zoti, ay që të përdëllen.
11 O e shtrënguarë, e përzierë, e pangushulluarë, na unë tek do të shtronj gurët’ e tu prej marmarësh të kuq, edhe do të vë themelit’ e tua prej sapfirësh.
12 Edhe do të bënj parathirët’ e tu prej agatësh, edhe portat’ e tua prej gurë thëngjijsh, edhe gjith’ avllinë tënde prej gurësh të sgjedhurë.
13 Edhe gjithë t’ët-bij (do të jenë) të mësuarët’ e Zotit, edhe (do të jetë) shumë paqtim ndër t’ët-bij.
14 Do të forconesh me dreitëri, do të jesh lark nga shtrëngata, sepse nukë do të kesh frikë; edhe nga tristimi, sepse nukë do të t’afronetë.
15 Na me të vërtetë tek do të mbëlidhenë bashkë (kundrë teje) po jo me anë t’ime. Sa të mbëlidhenë bashkë kundrë teje, përmbi tyj, do të bienë.
16 Na unë tek bëra ramëtorinë, që u fryen thingjijvet ndë zjarrt, edhe nxierr hekurishtënë për punën’ e ti, edhe unë bëra prishësinë për të prishurë.
17 Asndonjë armë që u ndërtua kundrë teje nukë do të vejë mbarë; edhe ç’do gluhë, që të luanjë kundrë teje, do t’e munç ndë gjyqt. Ky është trashëgimi i shërbëtorëvet Zotit, edhe dreitëria e atyreve (është) prej meje, thotë Zoti.
1 lauda sterilis quae non paris
decanta laudem et hinni quae non pariebas
quoniam multi filii desertae
magis quam eius quae habebat virum dicit Dominus
2 dilata locum tentorii tui
et pelles tabernaculorum tuorum extende ne parcas
longos fac funiculos tuos et clavos tuos consolida
3 ad dexteram enim et ad levam penetrabis
et semen tuum gentes hereditabit et civitates desertas inhabitabit
4 noli timere quia non confunderis
neque erubescas non enim te pudebit
quia confusionis adulescentiae tuae oblivisceris
et obprobrii viduitatis tuae non recordaberis amplius
5 quia dominabitur tui qui fecit te Dominus exercituum nomen eius
et redemptor tuus Sanctus Israhel Deus omnis terrae vocabitur
6 quia ut mulierem derelictam et maerentem spiritu vocavit te Dominus
et uxorem ab adulescentia abiectam dixit Deus tuus
7 ad punctum in modico dereliqui te
et in miserationibus magnis congregabo te
8 in momento indignationis abscondi faciem meam parumper a te
et in misericordia sempiterna misertus sum tui
dixit redemptor tuus Dominus
9 sicut in diebus Noe istud mihi est
cui iuravi ne inducerem aquas Noe ultra super terram
sic iuravi ut non irascar tibi et non increpem te
10 montes enim commovebuntur et colles contremescent
misericordia autem mea non recedet
et foedus pacis meae non movebitur dixit miserator tuus Dominus
11 paupercula tempestate convulsa absque ulla consolatione
ecce ego sternam per ordinem lapides tuos
et fundabo te in sapphyris
12 et ponam iaspidem propugnacula tua
et portas tuas in lapides sculptos
et omnes terminos tuos in lapides desiderabiles
13 universos filios tuos doctos a Domino
et multitudinem pacis filiis tuis
14 et in iustitia fundaberis
recede procul a calumnia quia non timebis
et a pavore quia non adpropinquabit tibi
15 ecce accola veniet qui non erat mecum
advena quondam tuus adiungetur tibi
16 ecce ego creavi fabrum sufflantem in igne prunas
et proferentem vas in opus suum
et ego creavi interfectorem ad disperdendum
17 omne vas quod fictum est contra te non dirigetur
et omnem linguam resistentem tibi in iudicio iudicabis
haec hereditas servorum Domini
et iustitia eorum apud me dicit Dominus