1 Tashi do t’i këndonj të dashurit t’im kënkën e të dashurit t’im për vështin’e ati. I dashuri im kishte një vësht mbi një kodrë fort të majme.
2 Edhe e thuri atë, edhe mbëlodhi gurëtë nga ay, edhe mbëltoi nd’ atë më të sgjedhuratë hardhi, edhe ndërtoi një pirk ndë mest t’ati, ndërtoi edhe një tirë nd’ atë, edhe priste të bënte rrush, po bëri larushq.
3 Edhe tashi, o vëndësit’ e Jerusalimësë, edhe burrat’ e Judhësë, u lutem, gjukoni ndë mest meje edhe vështit t’im.
4 Ç’munt t’i bënjam vështit t’im edhe më, edhe nuk’ ja bëra? Përse pra bëri larushq, tek prisnjam të bënte rrush?
5 Tashi pra do t’u ap zë juve, ç’kam për t’i bërë vështit t’im: do t’i heq gardhinë, edhe do t’e hanë, do t’i prish murinë, edhe do të shkeletë.
6 Edhe do t’e lë atë të shkretë: nukë do të pritetë, as nukë do të mihetë, po do të mbinjënë driza e gjëmba; do t’urdhëronj edhe retë të mos lëshonjënë shi mbi atë.
7 Po vështi i Zotit ushtërivet (është) shtëpia e Israilit, edhe burrat’ e Judhësë (janë) bim’ e ti e dashura; edhe priste gjyq, po na tek (është) shtrëngatë; priste dreitëri, po na tek (është) klithmë.
8 Mjer ata që bashkonjënë shtëpi me shtëpi, edhe piekën’ arë me arë, gjersa të mos mbesë vënt, që të rinë vetëm’ (ata) ndë mest të dheut!
9 Zoti i ushtërivet (tha) ndër veshët të mi: Me të vërtetë shumë shtëpi, të mëdha e të mira, do të mbetenë të shkreta, pa vëndës.
10 Po, dhietë lehë vështi do t’i apënë për një vëth, edhe fara e një homori do t’apë një efa.
11 Mjer ata që ngrihenë që me natë, e kërkonjënë të pira të forta, të cilëtë e sgjasënë gjer mbrëmanet, (gjersa) t’i nxenjë vera!
12 Edhe qithara e lyra, lodra e fyelli, e vera, janë ndër gostit t’atyreve. Po nukë shikonjënë punën’ e Zotit, edhe nukë vënë re vepërën’ e duaret ati.
13 Përandaj gjëndëja ime u pru ndë skllavëri, sepse nukë kupëton, edhe të nderëshimit e atyre mjaknjënë për bukë, edhe shumica e atyreve gajasnjënë për ujë.
14 Përandaj varri sgjëroi vetëhen’ e ti, edhe hapi fort tepërë golën’ e ti; edhe lavdia e atyreve, e shumica e atyreve, e zallahia e atyreve, e ata që kënaqenë, do të sbresënë nd’ atë.
15 Edhe njeriu i poshtrë do të kurrusetë, edhe i forti do të përunjetë, edhe syt’ e të lartëvet do t’ulenë.
16 Edhe Zoti i ushtërivet do të lartonetë mbë gjyq, edhe Perëndia i shënjtëruarë do të shënjtëronetë ndë dreitëri.
17 Atëhere shqerratë do të kullosenë pas mëndyrësë tyre, edhe të huajëtë do të hanë vëndet’ e shkretë e (bagëtivet) majme.
18 Mjer ata që t-heqënë panominë me litarë kotësire, edhe falinë posi me rripa qerreje,
19 të cilëtë thonë: Le të nxitonjë, le të shpejtonjë punën’ e ti, që të shohëmë, edhe dashurimi i Shënjtit Israilit le t’afronet’ e le të vinjë, që të xëmë!
20 Mjer ata që thonë të keqenë të mirë, edhe të mirënë të keqe, të cilëtë vënë errësirënë për dritë, edhe dritënë për errësirë, të cilëtë vënë të hidhurënë për të ëmbëlë, edhe të ëmbëlënë për të hidhurë!
21 Mjer ata (që janë) të urtë ndër syt të tyre, e të mënçim përpara vetëhesë tyre!
22 Mjer ata (që janë) të fortë për të pirë verë, e të fuqishim për të përzierë të pira të forta,
23 të cilëtë nxierrënë të dreitë të paudhinë, për dhuratat, edhe heqënë të dreitën’ e të dreitit prej ati.
24 Përandaj posi gluha e zjarrit që ha kallaminë, edhe (posi) flaka që përpin kashtënë, (kështu) rrënja e atyreve do të bënetë posi plehë, edhe lulëja e atyreve do të ngrihetë posi pluhurë, sepse hothnë tej nomin’ e Zotit ushtërivet, edhe s’i vunë vesh fialësë Shënjtit Israilit.
25 Përandaj zemërata e Zotit u dhes përpara gjëndëjes’ ati, edhe ndejti dorën’ e ti mbi ata, e u ra atyre; edhe maletë dridheshinë, edhe kërmat’ e atyreve u bënë posi plehe ndë mest të udhëvet. Mbi gjithë këto zemërata e ati nuk’ u ul, edhe dor’ e ati (është) po ndejturë.
26 Edhe do të ngrerë ndër kombat një shenjë për së largu, edhe do t’u vërshëllinjë atyre nga an’ e dheu, edhe shpejt na tek do të vinjë me vrap.
27 Asndonjë nukë do të lodhetë, as nukë do të pengonetë ndë mest t’atyreve; asndonjë nukë do të dërmitnjë, as nukë do të flerë; as brezi i mesit atyreve nukë do të sgjidhetë, as rripi i këpucëvet atyre nukë do të këputetë.
28 Shëgjetat’ e atyreve (janë) të holla, edhe gjithë harqet’ e atyreve (janë) të tendurë; thundrat’ e kuajvet atyre do të jenë posi gurë zjarri, edhe torrovilet’ e (qerrevet) atyre posi erë mpshtiellëje;
29 ulurimat’ e atyreve (do të jenë) posi të leonit: do t’ulurinjënë posi këlysh leoni; po, do t’ulurinjënë, edhe do të rrëmbenjënë gjahunë, edhe do t’ikënjënë, edhe s’ka se kush ta shpëtonjë.
30 Edhe atë ditë kur të gjëmonjënë kundrë atyreve posi gjëmim deti, do të vështronjënë ndë dhet, edhe na errësirë e hidhërim, edhe drita u err ndë qiell t’ati.
1 cantabo dilecto meo canticum patruelis mei vineae suae
vinea facta est dilecto meo in cornu filio olei
2 et sepivit eam et lapides elegit ex illa et plantavit
eam electam
et aedificavit turrem in medio eius et torcular extruxit in ea
et expectavit ut faceret uvas et fecit labruscas
3 nunc ergo habitator Hierusalem et vir Iuda
iudicate inter me et inter vineam meam
4 quid est quod debui ultra facere vineae meae et non feci ei
an quod expectavi ut faceret uvas et fecit labruscas
5 et nunc ostendam vobis quid ego faciam vineae meae
auferam sepem eius et erit in direptionem
diruam maceriam eius et erit in conculcationem
6 et ponam eam desertam
non putabitur et non fodietur
et ascendent vepres et spinae
et nubibus mandabo ne pluant super eam imbrem
7 vinea enim Domini exercituum domus Israhel
et vir Iuda germen delectabile eius
et expectavi ut faceret iudicium et ecce iniquitas
et iustitiam et ecce clamor
8 vae qui coniungitis domum ad domum
et agrum agro copulatis usque ad terminum loci
numquid habitabitis soli vos in medio terrae
9 in auribus meis sunt haec Domini
exercituum
nisi domus multae desertae fuerint
grandes et pulchrae absque habitatore
10 decem enim iuga vinearum facient lagunculam unam
et triginta modii sementis facient modios tres
11 vae qui consurgitis mane ad ebrietatem sectandam
et potandum usque ad vesperam ut vino aestuetis
12 cithara et lyra et tympanum et tibia et vinum in conviviis
vestris
et opus Domini non respicitis nec opera manuum eius consideratis
13 propterea captivus ductus est populus meus
quia non habuit scientiam
et nobiles eius interierunt fame et multitudo eius siti exaruit
14 propterea dilatavit infernus animam suam
et aperuit os suum absque ullo termino
et descendent fortes eius et populus eius
et sublimes gloriosique eius ad eum
15 et incurvabitur homo et humiliabitur vir
et oculi sublimium deprimentur
16 et exaltabitur Dominus exercituum in iudicio
et Deus sanctus sanctificabitur in iustitia
17 et pascentur agni iuxta ordinem suum
et deserta in ubertatem versa advenae comedent
18 vae qui trahitis iniquitatem in funiculis vanitatis
et quasi vinculum plaustri peccatum
19 qui dicitis festinet et cito veniat opus eius ut videamus
et adpropiet et veniat consilium Sancti Israhel et sciemus illud
20 vae qui dicitis malum bonum et bonum malum
ponentes tenebras lucem et lucem tenebras
ponentes amarum in dulce et dulce in amarum
21 vae qui sapientes estis in oculis vestris
et coram vobismet ipsis prudentes
22 vae qui potentes estis ad bibendum vinum
et viri fortes ad miscendam ebrietatem
23 qui iustificatis impium pro muneribus
et iustitiam iusti aufertis ab eo
24 propter hoc sicut devorat stipulam lingua ignis
et calor flammae exurit
sic radix eorum quasi favilla erit
et germen eorum ut pulvis ascendet
abiecerunt enim legem Domini exercituum
et eloquium Sancti Israhel blasphemaverunt
25 ideo iratus est furor Domini in populo suo
et extendit manum suam super eum
et percussit eum et conturbati sunt montes
et facta sunt morticina eorum quasi stercus in medio platearum
in omnibus his non est aversus furor eius
sed adhuc manus eius extenta
26 et levabit signum nationibus procul
et sibilabit ad eum de finibus terrae
et ecce festinus velociter veniet
27 non est deficiens neque laborans in eo
non dormitabit neque dormiet
neque solvetur cingulum renum eius
nec rumpetur corrigia calciamenti eius
28 sagittae eius acutae et omnes arcus eius extenti
ungulae equorum eius ut silex
et rotae eius quasi impetus tempestatis
29 rugitus eius ut leonis rugiet ut catuli leonum
et frendet et tenebit praedam et amplexabitur et non erit qui eruat
30 et sonabit super eum in die illa sicut sonitus maris
aspiciemus in terram et ecce tenebrae tribulationis
et lux obtenebrata est in caligine eius