1 Sbrit e rri mbi pluhurit, o vërgjireshë e bil’ e Vavillonësë; rri përdhe, s’ka (më) fron, o e bil’ e Halldhenjet, sepse nukë do të kluhesh më e butë edhe e ngjomë.
2 Zërë mokrënë e bluaj miell, sbulo gërshetat’ e tu, sbath këmbëtë, sbulo kërsitë, e shtie lumratë.
3 Të sveshuritë t’at do të sbulonetë, po, turpëria jote do të duketë; do të marr shpagim, edhe nukë do të kursenj njeri.
4 Emëri i Shpërblimtarit t’ënë (është) Zoti i ushtërivet, Shënjti i Israilit.
5 Rri e mos nxirë zë, edhe hyrë nd’ errësirët, o e bil’ e Halldhenjet, sepse nukë do të kluhesh më zonj e mbëretërivet.
6 U zemëruashë për gjëndëjenë t’ime, ndyra trashëgimnë t’im, edhe i dhash’ ata ndë dorët tënde, (po) ti nuk’ u dëfteve atyre përdëllim, fort rëndove sgjedhënë tënde mbi plakunë.
7 Edhe the: Për gjithë jetënë do të jem zonjë; kaqë sa nuk i vure këto ndër mënt, as nukë kujtove fundin’ e atyreve.
8 Tashi pra pa dëgjo këtë, o ti që je dhënë ndër kënaqëjet, që rri pa kujdes, e thua me vetëhenë tënde: Unë (jam), edhe përveç meje (nuk’ është) asndonjë tiatrë; do të rri e ve, as nukë do të jem pa djem.
9 Me të vërtetë këto të dyja do të vinjënë mbi ty pa pandehurë, për një ditë, të jesh pa djem edhe e ve; do të vinjënë mbi ty krejt, për shumicën’ e magjivet tua, edhe për tepëricën’ e madhe të kobimevet tu,
10 sepse shpëreve mbë dinakërinë tënde, (edhe) the: Nukë më sheh (njeri). Dituria jote edhe urtësia jote të gënjyenë, edhe the me vetëhenë tënde: Unë (jam), edhe përveç meje (s’ka) asndonjë tiatrë.
11 Përandaj do të vinjë e ligë mbi ty, pa diturë se nga lint, edhe do të bierë e keqe mbi ty, pa mundurë ta këthenjç atë, edhe do të vinjë prishëje mbi ty pa pandehurë e pa diturë.
12 Qëndro tashi me magjit’ e tua, e me shumicën’ e kobimevet tu, për të cilat u përpoqe që mbë të rit tënt, ndë munç të kesh dobi, ndë munç të dalsh e fortë.
13 U lodhe ndë shumicat të këshillavet tua. Le të ngrihenë tashi ata që shikonjënë qiejetë, ata që shohën’ yjetë, ata që njohënë se ç’do të bënetë tuke vështruarë muajtë, edhe le të të shpëtonjënë nga ato që vinjënë mbi ty.
14 Na tek do të jenë posi kashtë: zjarri i ka për të diegë ata, nukë do të muntnjënë të shpëtonjënë vetëhen’ e tyre nga fuqia e flakësë, s’ka për të mbeturë thëngjill që të ngrohetë (njeri, as) zjarr që të rri (njeri) përpara ati.
15 Të këtillë do të jenë te ti ata që u mundove bashkë me ata që mbë të rit tënt, tregjetarët’ e tu; do t’ikënjënë tuke shkuarë mb’-at’-anë e mbë-kët’-anë si cili ndë vënt të ti, asndonjë nukë do të të shpëtonjë.
1 descende sede in pulverem virgo filia Babylon
sede in terra non est solium filiae Chaldeorum
quia ultra non vocaberis mollis et tenera
2 tolle molam et mole farinam
denuda turpitudinem tuam discoperi umerum
revela crus transi flumina
3 revelabitur ignominia tua et videbitur obprobrium tuum
ultionem capiam et non resistet mihi homo
4 redemptor noster Dominus exercituum
nomen illius Sanctus Israhel
5 sede tace et intra in tenebras filia Chaldeorum
quia non vocaberis ultra domina regnorum
6 iratus sum super populum meum
contaminavi hereditatem meam et dedi eos in manu tua
non posuisti eis misericordias
super senem adgravasti iugum tuum valde
7 et dixisti in sempiternum ero domina
non posuisti haec super cor tuum
neque recordata es novissimi tui
8 et nunc audi haec delicata et habitans confidenter
quae dicis in corde tuo ego sum et non est praeter me amplius
non sedebo vidua et ignorabo sterilitatem
9 venient tibi duo haec subito in die una sterilitas et viduitas
universa venerunt super te
propter multitudinem maleficiorum tuorum
et propter duritiam incantatorum tuorum vehementem
10 et fiduciam habuisti in malitia tua et dixisti non est qui videat me
sapientia tua et scientia tua haec decepit te
et dixisti in corde tuo ego sum et praeter me non est altera
11 veniet super te malum et nescies ortum eius
et inruet super te calamitas quam non poteris expiare
veniet super te repente miseria quam nescies
12 sta cum incantatoribus tuis et cum multitudine maleficiorum tuorum
in quibus laborasti ab adulescentia tua
si forte quid prosit tibi aut si possis fieri fortior
13 defecisti in multitudine consiliorum tuorum
stent et salvent te augures caeli
qui contemplabantur sidera et supputabant menses
ut ex eis adnuntiarent ventura tibi
14 ecce facti sunt quasi stipula ignis conbusit eos
non liberabunt animam suam de manu flammae
non sunt prunae quibus calefiant
nec focus ut sedeant ad eum
15 sic facta sunt tibi in quibuscumque laboraveras
negotiatores tui ab adulescentia tua
unusquisque in via sua erraverunt
non est qui salvet te