1 Atë ditë Zoti do të mundonjë me thikën’ e ti, të keqen’ e të madhen’ e të fortënë, Leviathaninë gjarpërin’ e shtrëmbëtë, po, Leviathaninë gjarpërin’ e shtrembëtë, edhe do të vrasë lubinë që (është) ndë det.
2 Atë ditë këndoni asaj: O Vësht i dashurë,
3 unë Zoti do t’e ruanj atë; mbë ç’do herë do t’e ujit atë, që të mos i bënjë dëm ati (asndonjë), nat’ e ditë do t’e ruanj atë;
4 nukë do të jetë zemërim tek unë; cili do të venjë kundrë meje driza e gjëmba ndë luftë; do të shkonjam për mes t’atyre, do t’ i digjam këto bashkë,
5 a le të zihetë nga fuqia ime, (që) të bënjë paqtim bashkë me mua, (edhe) do të bënjë paqtim bashkë me mua.
6 Mbë t’ardhuritë do të bënjë Jakovinë të zërë rrënjë; Israili do të lulëzonjë, edhe do të bënjë dega, e do të mbushnjë faqen’ e botësë me pemë.
7 Mos i ra ati, sikundrë u ra atyreve që i ranë ati? Apo u vranë pas vdekëjes’ atyreve që u vranë nga ay?
8 Me masë do të lëftojsh bashkë me atë, kur ta hethç tej atë; mat erën’ e ti të fortënë ndë ditët të erësë diellit.
9 Andaj me këtë do të qëronetë panomia e Jakovit, edhe këjo (do të jetë) gjithë pema, të shuhetë fali i ati, kur të dërrmonjë gjithë gurët’ e tempujvet posi pluhur të hollë të këlqeresë, pyjet’ e mira edhe idhullatë nukë do të mbetenë më ndë këmbë.
10 Sepse qyteti i fortë do të shkretonetë, të ndenjuritë do të lihetë, edhe do të mbetetë posi shkretëtirë; atie do të kullosë viçi, edhe atie do të prëhetë, edhe do të hajë degat’ e asaj.
11 Kur të thahenë degat’ e asaj, do të këputenë; gratë do të vinjënë, e do t’i diegënë, sepse është gjëndëje pa mënt; andaj ay që bëri atë nukë do t’i vinjë keq për atë, edhe ay që gatoi atë nukë do t’e përdëllenjë atë.
12 Edhe atë ditë Zoti do të hedhë tej nga hendeku i lumit gjer ndë rrymt të Egjyftërisë, edhe ju do të mbëlidhi një nga një, ju të bijt’ e Israilit.
13 Edhe atë ditë do t’i bienë trumbetësë madhe, edhe do të vinjën’ ata që u prishnë ndë dhet të Asyrisë, edhe ata që qenë dëbuarë ndë dhet të Egjyftërisë, edhe do të lusnë Zotnë ndë malt të shënjtëruarë ndë Jerusalimë.
1 in die illo visitabit Dominus in gladio suo duro et grandi
et forti
super Leviathan serpentem vectem
et super Leviathan serpentem tortuosum
et occidet cetum qui in mari est
2 in die illa vinea meri cantabit ei
3 ego Dominus qui servo eam repente propinabo ei
ne forte visitetur contra eam nocte et die servo eam
4 indignatio non est mihi
quis dabit me spinam et veprem in proelio
gradiar super eam succendam eam pariter
5 an potius tenebit fortitudinem meam
faciet pacem mihi pacem faciet mihi
6 qui egrediuntur impetu ad Iacob
florebit et germinabit Israhel
et implebunt faciem orbis semine
7 numquid iuxta plagam percutientis se percussit eum
aut sicut occidit interfectos eius sic occisus est
8 in mensura contra mensuram
cum abiecta fuerit iudicabis eam
meditata est in spiritu suo duro per diem aestus
9 idcirco super hoc dimittetur iniquitas domui Iacob
et iste omnis fructus ut auferatur peccatum eius
cum posuerit omnes lapides altaris sicut lapides cineris adlisos
non stabunt luci et delubra
10 civitas enim munita desolata erit
speciosa relinquetur et dimittetur quasi desertum
ibi pascetur vitulus et ibi accubabit et consumet summitates eius
11 in siccitate messis illius conterentur
mulieres venientes et docentes eam
non est enim populus sapiens
propterea non miserebitur eius qui fecit eum
et qui formavit eum non parcet ei
12 et erit in die illa
percutiet Dominus ab alveo Fluminis usque ad torrentem Aegypti
et vos congregabimini unus et unus filii Israhel
13 et erit in die illa clangetur in tuba magna
et venient qui perditi fuerant de terra Assyriorum
et qui eiecti erant in terra Aegypti
et adorabunt Dominum in monte sancto in Hierusalem