1 Të faniturit’ e Vavillonësë, që pa Isaia i biri i Amosit.
2 Ngreni shenjë mbi malt të lartë, ngreni zënë tek ata, tuntni dorënë që të hynjënë ndër dyert të parëvet.
3 Un’ urdhërova ata që kam vënë, po më fort thërrita të fortët’ e mi për zemëratënë t’ime, ata që gëzonenë për lavdinë t’ime.
4 Zëri një shumice mbi malet, posi një gjëndëje të madheje, një zë i trubullë i mbëretëret kombavet që janë mbëledhurë; Zoti i ushtërivet po vështron ushtërin’ e luftësë.
5 Po vinjënë nga dheu i largë, nga fundi i anëvet qiellit, Zoti edhe armët’ e zemëratës’ ati, që të shuanjënë gjithë dhenë.
6 Klani me ulërimë, sepse u afrua dit’ e Zotit, do të vinjë posi prishëje prej Fuqi-madhit.
7 Përandaj gjithë duartë do të sgjidhenë, edhe ç’do zemërë njeriu do të tretetë.
8 Edhe do të trishtonjënë; të dhëmbura e shtrëngime do t’i pushtonjën’ ata; do të kenë të dhëmburë, posi ajo që piell, do të mbetenë të habiturë njëri te jatri, faqet’ e atyreve (do të jenë) posi flaka.
9 Na dit’ e Zotit tek po vien, e keqe edhe me zemëratë e me mëri të flakëtë, që të shkretonjë dhenë, edhe do të shuanjë nga ay faltorët’ e ati.
10 Sepse yjet’ e qiellit edhe shenjet’ e yjevet ati nukë do të lëshonjënë dritën’ e tyre; dielli do t’erretë ndë të lindurit të ti, edhe hëna nukë do të lëshonjë dritën’ e saj.
11 Edhe do të mundonj botënë për të ligënë, edhe të paudhëtë për panomin’ e atyreve; edhe do të pushonj madhështin’ e madhështorëvet, edhe do të përunj mëndëjen’ e lartë të njerëzet frikëshim.
12 Do t’e bënj njerinë më të vëlyerë se arin’ e qëruarë, po më fort njerinë, se arin’ e Ofirit.
13 Përandaj do të tunt qiejtë, edhe dheu do të luanjë vëndit ti, ndë zemëratët të Zotit ushtërivet, edhe ndë ditët të zemëratësë ti të flakëtësë.
14 Edhe do të jetë posi kapruall që e gjuanjënë, edhe posi dele mbeturë mb’ udhë; si-cili do të kthenetë te gjëndëj’ e ti, edhe si-cili do t’ikënjë ndë vënt të ti.
15 Gjithëkush të gjëndetë do të çponetë, edhe gjith’ ata që janë mbëledhurë do të bienë prej thike.
16 Edhe bijt’ e atyreve do të copëtonenë ndër syt t’ atyreve, shtëpit’ e atyreve do të plaçkitenë, edhe grat’ e atyreve do të turpëronenë.
17 Na tek do të ngre Midhëtë mbi ata, të cilëtë nukë do të mendonjënë për argjënt, edhe ari nukë do t’u pëlqenjë atyre.
18 Po harqet’ e atyreve do të dërmonjënë dialoshatë, edhe nukë do t’u dhëmbetë për pemën’ e barkut; syri i atyreve nukë do të kursenjë djem.
19 Edhe Vavillona, lavdia e mbëretëret, të mburrurit’ e lavdëruarë të Haldhevet, do të jetë posi atëhere kur prishi Perëndia Sodhomat’ e Gomorratë;
20 kurrë ndonjëherë s’ka për të ndenjurë njeri, as s’ka për të ngulurë njeri tendë bres pas brezi; as Arapëtë s’kanë për të ngulurë tendat’ e tyre atie, as bari nukë do të prëhen’ atie,
21 po bisha do të prëhen’ atie, edhe shtëpit’ e atyreve do të jenë plot me shtëzë që ulërinjënë; edhe kamille-zoq do të rrinë atie, edhe njerës t’egrë do të karcenjën’ atie;
22 edhe maçokë të egrë do të thërresënë ndër shtëpit t’atyreve të shkretatë, edhe çakaj ndër pallatet të prëjturit; edhe koh’ e asaj po afronetë të vinjë, edhe dit e asaj nukë do të sgjatenë.
1 onus Babylonis quod vidit Isaias filius Amos
2 super montem caligosum levate signum
exaltate vocem levate manum et ingrediantur portas duces
3 ego mandavi sanctificatis meis
et vocavi fortes meos in ira mea exultantes in gloria mea
4 vox multitudinis in montibus quasi populorum frequentium
vox sonitus regum gentium congregatarum
Dominus exercituum praecepit militiae belli
5 venientibus de terra procul a summitate caeli
Dominus et vasa furoris eius ut disperdat omnem terram
6 ululate quia prope est dies Domini quasi vastitas a Domino veniet
7 propter hoc omnes manus dissolventur
et omne cor hominis tabescet
8 et conteretur
tortiones et dolores tenebunt quasi parturiens dolebunt
unusquisque ad proximum suum stupebit
facies conbustae vultus eorum
9 ecce dies Domini venit crudelis
et indignationis plenus et irae furorisque
ad ponendam terram in solitudine
et peccatores eius conterendos de ea
10 quoniam stellae caeli et splendor earum non expandent lumen suum
obtenebratus est sol in ortu suo
et luna non splendebit in lumine suo
11 et visitabo super orbis mala
et contra impios iniquitatem eorum
et quiescere faciam superbiam infidelium
et arrogantiam fortium humiliabo
12 pretiosior erit vir auro et homo mundo obrizo
13 super hoc caelum turbabo et movebitur terra de loco suo
propter indignationem Domini exercituum
et propter diem irae furoris eius
14 et erit quasi dammula fugiens et quasi ovis
et non erit qui congreget
unusquisque ad populum suum convertetur
et singuli ad terram suam fugient
15 omnis qui inventus fuerit occidetur
et omnis qui supervenerit cadet in gladio
16 infantes eorum adlident in oculis eorum
diripientur domus eorum et uxores eorum violabuntur
17 ecce ego suscitabo super eos Medos
qui argentum non quaerant nec aurum velint
18 sed sagittis parvulos interficiant
et lactantibus uteri non misereantur
et super filios non parcat oculus eorum
19 et erit Babylon illa gloriosa in regnis
inclita in superbia Chaldeorum
sicut subvertit Deus Sodomam et Gomorram
20 non habitabitur usque in finem
et non fundabitur usque ad generationem et generationem
nec ponet ibi tentoria Arabs nec pastores requiescent ibi
21 sed requiescent ibi bestiae
et replebuntur domus eorum draconibus
et habitabunt ibi strutiones et pilosi saltabunt ibi
22 et respondebunt ibi ululae in aedibus eius
et sirenae in delubris voluptatis