1 Pas këtyre punëve, i thanë Josifit: Na yt atë tek është sëmurë. Edhe mori me vetëhe të dy të bijt’ e ti, Manassehunë edhe Efraiminë. 2 Edhe i dhanë zë Jakovit, e i thanë: Na yt bir Josifi tek po vien te ti. Israili mori fuqi, edhe ndenji mbi shtrat. 3 Edhe Jakovi i tha Josifit: Perëndia Fuqimadhi m’u duk ndë Lluz ndë dhe të Hanaanit, edhe më bekoi, 4 edhe më tha: Na unë tek do të shtonj ty, e do të shumonj ty, edhe do të bënj ty për shumë gjëndëje, edhe do t’i ap këtë dhé farësë sate pas teje, për gjë të saj të përjetëshime. 5 Tashi pra të dy bijt’ e tu, që të kanë lindurë ndë dhe të Egjyptërisë, pa ardhur’ unë te ti ndë Egjyptëri, janë të mitë, Efraimi edhe Manassehu do të jenë tek unë, posi Ruvini edhe Simeoni, 6 edhe djemt’ e tu që të lintnjënë pas këtyre, do të jenë të tutë, do të kluhenë ndë trashëgim të tyre pas emërit vëllezëret tyre. 7 Edhe unë kur po vinjam nga Padani, më vdiq Rahila mb’udhë ndë dhet të Hanaanit, kur na mbetej edhe pak udhë të harrinim ndë Efratha, edhe e kalla ndë varr atie ndë udhët të Efrathasë, e cila (është) Vithleema.
8 Edhe Israili kur pa të bijt’ e Josifit, tha: Cilëtë (janë) këta? 9 Edhe Josifi i tha t’et: Këta (janë) bijt’ e mi, që më dha Perëndia këtu. Edhe ay tha: Të lutem, bieri tek unë, që t’i bekonj. 10 Edhe syt’ e Israilit shihninë rëndë nga pleqëria, nukë munt të shihte. Edhe i afroi ata tek ay, edhe (ay) i puthi ata, edhe i rroku mbë qafë ata. 11 Edhe Israili i tha Josifit: Nukë shpërenjam të shihnjam syt’ e tu, edhe na Perëndia tek më dëfteu edhe farënë tënde. 12 Edhe Josifi i nxori ata nga mezi i gjunjvet ati, edhe u unj me faqe përdhe. 13 Edhe Josifi mori ata të dy, Efraimnë mbë të diathtë të ti, (e) mbë të mëngjërë të Israilit, edhe Manassehunë mbë të mëngjërë të ti, (e) mbë të diathtë të Israilit, edhe ja afroi ati. 14 Edhe Israili ndejti të diathtën’ e ti, edhe e vuri mbi kryet të Efraimit, i cili (ishte) më i vogëli, edhe të mëngjërën’ e ti, mbi kryet të Manassehut, tuke shkëmbyerë duart’ e tia, sepse Manassehu (ishte) i paralinduri.
15 Edhe bekoi Josifnë e tha: Perëndia, përpara të cilit ecnë atërit’ e mi Avraami edhe Isaaku, Perëndia i cili më kulloti që nga të linduritë tim gjer mbë këtë ditë,
16 ëngjëlli që më shpëtoi nga gjithë të ligatë, bekoftë (këta) djem, edhe u kluajtë emëri im mbi ata, edhe emëri i atëravet mi Avraamit e Isaakut, edhe u shumofshinë shumicë e madhe mbi dhet!
17 Edhe Josifi kur pa se i ati vuri dorën’ e diathtë mbi kryet të Efraimit, i erdhi rëndë, edhe rroku dorën’ e t’et, që t’ia hiqte nga kryet’ e Efraimit, e t’e vinte mbi kryet të Manassehut. 18 Edhe Josifi i tha t’et: Mos kështu ata im, sepse ky (ësht’) i paralinduri, vërë të diathtënë mbi kryet t’ati. 19 Po i ati nukë deshi, edhe tha: E di diali im, e di, edhe ky do të bënetë një gjëndëje, edhe ky do të bënet’ i math, po i vëllai ati më i vogëli do të jetë më i math se ay, edhe fara e ati do të bënetë shumicë kombesh. 20 Edhe atë ditë i bekoi e tha: Perëndia të bëftë posi Efraimnë e posi Manassehunë! Edhe vuri Efraimnë përpara Manassehut.
21 Edhe Israili i tha Josifit: Na unë tek po vdes, edhe Perëndia do të jetë bashkë me ju, edhe do t’u bierë juve përsëri ndë dhe të atëravet tuaj, 22 edhe unë po të ap ty një piesë për vëllezërit’ e tu, të cilën’ e mora nga dora e Amoritëvet me kordhënë time e me harkunë tim.
1 his ita transactis
nuntiatum est Ioseph quod aegrotaret pater eius
qui adsumptis duobus filiis Manasse et Ephraim ire
perrexit
2 dictumque est seni ecce filius tuus Ioseph venit ad te
qui confortatus sedit in lectulo
3 et ingresso ad se ait
Deus omnipotens apparuit mihi in Luza quae est in terra Chanaan
benedixitque mihi
4 et ait
ego te augebo et multiplicabo
et faciam in turbas populorum
daboque tibi terram hanc
et semini tuo post te in possessionem sempiternam
5 duo igitur filii tui qui nati sunt tibi in terra Aegypti
antequam huc venirem ad te
mei erunt
Ephraim et Manasses sicut Ruben et Symeon reputabuntur mihi
6 reliquos autem quos genueris post eos tui erunt
et nomine fratrum suorum vocabuntur in possessionibus suis
7 mihi enim quando veniebam de Mesopotamiam
mortua est Rahel in terra Chanaan in ipso itinere
eratque vernum tempus
et ingrediebar Ephratam
et sepelivi eam iuxta viam Ephratae
quae alio nomine appellatur Bethleem
8 videns autem filios eius dixit ad eum qui sunt isti
9 respondit filii mei sunt
quos dedit mihi Deus in hoc loco
adduc inquit eos ad me ut benedicam illis
10 oculi enim Israhel caligabant prae nimia senectute
et clare videre non poterat
adplicitosque ad se deosculatus et circumplexus
11 dixit ad filium
non sum fraudatus aspectu tuo
insuper ostendit mihi Deus semen tuum
12 cumque tulisset eos Ioseph de gremio patris
adoravit pronus in terram
13 et posuit Ephraim ad dexteram suam id est ad sinistram Israhel
Manassen vero in sinistra sua ad dexteram scilicet patris
adplicuitque ambos ad eum
14 qui extendens manum dextram posuit super caput Ephraim iunioris
fratris
sinistram autem super caput Manasse qui maior natu erat
commutans manus
15 benedixitque Ioseph filio suo
et ait
Deus in cuius conspectu ambulaverunt patres mei Abraham et Isaac
Deus qui pascit me ab adulescentia mea usque in praesentem diem
16 angelus qui eruit me de cunctis malis
benedicat pueris et invocetur super eos
nomen meum
nomina quoque patrum meorum Abraham et Isaac
et crescant in multitudinem super terram
17 videns autem Ioseph
quod posuisset pater suus dexteram manum super caput Ephraim
graviter accepit
et adprehensam patris manum levare conatus est de capite
Ephraim
et transferre super caput Manasse
18 dixitque ad patrem
non ita convenit pater quia hic est primogenitus
pone dexteram tuam super caput eius
19 qui rennuens ait scio fili mi scio
et iste quidem erit in populos et multiplicabitur
sed frater eius iunior maior illo erit
et semen illius crescet in gentes
20 benedixitque eis in ipso tempore dicens
in te benedicetur Israhel atque dicetur
faciat tibi Deus sicut Ephraim et sicut Manasse
constituitque Ephraim ante Manassen
21 et ait ad Ioseph filium suum en ego morior et erit Deus vobiscum
reducetque vos ad terram patrum vestrorum
22 do tibi partem unam extra fratres tuos
quam tuli de manu Amorrei in gladio et arcu meo