1 Edhe Josifi erdhi e i dha zë Faraonit, edhe i tha: Im atë, edhe tem vëllezër, edhe dhënt’ e atyre, edhe lopët’ e atyre, edhe gjithë ç’kanë, erthnë nga dheu i Hanaanit, edhe na tek janë ndë dhe të Goshenit.
2 Edhe mori shtatë burra prej të vëllezërish, e ja nxori përpara Faraonit.
3 Edhe Faraoni u tha të vëllezëret ati: Ç’punë bëni ju? Edhe ata i thanë Faraonit: Shërbëtorët’ e tu (janë) bari dhënsh, edhe neve, edhe atëritë tanë.
4 Pastaj i thanë Faraonit: Erdhëm që të zëmë vënt ndë këtë dhe, sepse s’ka kullotë për tufat’ e shërbëtorëvet tu, sepse zia u rëndua ndë dhet të Hanaanit, tashi pra, të lutemi, le të rrimë shërbëtorët’ e tu ndë dhet të Goshenit.
5 Edhe Faraoni i tha Josifit: Yt atë edhe tët vëllezër erthnë te ti, 6 dheu i Egjyptërisë është përpara teje, vërë të rrinë yt atë edhe tët vëllezër ndë më të mirinë dhe, edhe le të rrinë ndë dhe të Goshenit, edhe ndë di se gjëndenë ndër ata burra të zotë, vëri kujdestarë mbi bagëtit të mia.
7 Edhe Josifi futi Jakovinë t’anë, edhe e nxori përpara Faraonit, edhe Jakovi bekoi Faraonë. 8 Edhe Faraoni i tha Jakovit: Si sa (janë) dit e vietet jetësë sate? 9 Edhe Jakovi i tha Faraonit: Dit e vietet mi ndë dhe të huajë (janë) një qint e tridhietë viet, dit e vietet jetësë sime kanë qenë të paka e të liga, edhe nuk’ ua harrinë ditvet vietet jetës’ atërëvet mi ndë dit që rrijnë ndë dhe të huajë. 10 Edhe Jakovi bekoi Faraonë, edhe doli nga syt’ e Faraonit.
11 Edhe Josifi vu t’anë edhe të vëllezëritë të rrinë, edhe u dha atyre vënt ndë dhe të Egjyptërisë, mbë më të mirinë dhe, ndë dhe të Ramesësë, sikundrë urdhëroi Faraoni. 12 Edhe Josifi ushqente me bukë t’anë, edhe të vëllezëritë, edhe gjithë shtëpin’ e t’et pas fëmijëvet (atyre).
13 Edhe nukë (kishte) bukë mbë gjithë dhenë, sepse zia ishte fort e rëndë, kaqë sa dheu i Egjyptërisë, edhe dheu i Hanaanit u shuanë nga zia.
14 Edhe Josifi mbëlodhi gjith’ argjëndinë që gjëndej ndë dhe të Egjyptërisë, e ndë dhe të Hanaanit për drithinë që blininë, edhe Josifi pruri argjëndinë ndë shtëpi të Faraonit.
15 Edhe passi u mbarua argjëndi nga dheu i Egjyptërisë, e nga dheu i Hanaanit, erthnë gjithë Egjyptianëtë te Josifi, e i thanë: Epna bukë, sepse përse të vdesëmë përpara teje? Sepse u mbarua argjëndi. 16 Edhe Josifi tha: Bini bagëtitë tuaja, edhe do t’u ap (bukë) ndë vënt të bagëtivet tuaj, ndë u mbarua argjëndi. 17 Edhe (ata) prunë bagëtit’ e tyre te Josifi, edhe Josifi u dha atyre bukë ndë vënt të kuajvet, e ndë vënt të dhënet, e ndë vënt të qevet, e ndë vënt të gomarëvet, edhe i ushqeu ata me bukë atë vit ndë vënt të gjithë bagëtivet atyre.
18 Edhe passi u mbarua ay vit, erthnë tek ay të dytinë vit e i thanë: S’do ta fshehëmë prej tën zot se s’mbeti argjënt, edhe bagëtitë (u bënë) të tën zot, veç kurmatë tanë, edhe dheu ynë, 19 përse të humbasëmë përpara teje, edhe neve, edhe dheu ynë? Blina neve, edhe dhenë tanë për bukë, edhe do të jemi, neve edhe dheu ynë, shërbëtorë te Faraoni, edhe epna farë, që të rroimë, e të mos vdesëmë, edhe të mos shkretonetë dheu.
20 Edhe Josifi bleu gjithë dhen’ e Egjyptërisë për Faraonë, sepse Egjyptianëtë shitnë gjithësecili arën’ e ti, sepse zia u rëndua tepërë mbi ata, kështu dheu u bë i Faraonit, 21 edhe gjëndëjesë u ndërroi vëndetë ndër qytete, nga njëra anë e sinorevet Egjyptërisë, gjer ndë tiatrët anë t’asaj, 22 vetëmë dhen’ e priftëret nukë bleu, sepse priftëritë kishinë piesën’ (e tyre) nga Faraoni, edhe haninë piesën’ e tyre, që u kishte dhënë Faraoni, përandaj nukë shitnë dhen’ e tyre.
23 Atëhere Josifi i tha gjëndëjesë: Na tek bleva juve edhe dhenë tuaj sot për Faraonë, na merrni farë, edhe mbillni dhenë, 24 edhe ndë kohë të drithit, do t’i epni të pesëtënë Faraonit, edhe të katrë piesatë do të jenë tuajatë, për farë arash, e për ushqiminë tuaj, e për ata që janë ndë shtëpi tuaj, edhe për ushqim të djemet tuaj. 25 Edhe ata thanë: Ti na shpëtove jetënë, le të gjejmë hirë përpara tën zoti, edhe le të jemi shërbëtorët’ e Faraonit.
26 Edhe Josifi vuri këtë zakon ndë dhe të Egjyptërisë, gjer mbë sot: t’i epet’ e pesëta Faraonit, përveç dheut priftëret vetëmë, që nuk’ u bë e Faraonit.
27 Edhe Israili ndënji ndë dhe të Egjyptërisë, ndë dhe të Goshenit, edhe vuri gjë nd’atë, edhe u shtuanë, e u shumuanë fort. 28 Edhe Jakovi rroi edhe shtatëmbëdhietë viet ndë dhe të Egjyptërisë, edhe dit’ e vietet jetësë Jakovit u bënë një qint e dyzet e shtatë viet.
29 Edhe u afruanë dit e Israilit që të vdiste, edhe (ay) thirri të birrë Josifnë, e i tha: Ndë kam gjeturë hirë tashi përpara teje, të lutem, vëre dorënë tënde ndënë kofshët time, edhe bën tek unë përdëllim e të vërtetë, të mos më këllaç ndë varr, të lutem, ndë Egjyptëri, 30 po do të flë bashkë me atërit’ e mi, edhe do të më ngresh nga dheu i Egjyptërisë, edhe do të më këllaç ndë varr t’atyre. Edhe ay tha: Unë do të bënj pas fialësë sate. 31 Edhe ay tha: Bëmë be, edhe (ay) i bëri be. Edhe Israili unji kryetë mbi majët të shkopit (ati).
1 ingressus ergo Ioseph nuntiavit Pharaoni dicens
pater meus et fratres oves eorum et armenta
et cuncta quae possident venerunt de terra Chanaan
et ecce consistunt in terra Gessen
2 extremos quoque fratrum suorum quinque viros statuit
coram rege
3 quos ille interrogavit quid habetis operis
responderunt pastores ovium sumus servi tui et nos et patres nostri
4 ad peregrinandum in terra tua venimus
quoniam non est herba gregibus servorum tuorum
ingravescente fame in regione Chanaan
petimusque ut esse nos iubeas servos tuos in terra Gessen
5 dixit itaque rex ad Ioseph
pater tuus et fratres tui venerunt ad te
6 terra Aegypti in conspectu tuo est
in optimo loco fac habitare eos et trade eis terram
Gessen
quod si nosti esse in eis viros industrios
constitue illos magistros pecorum meorum
7 post haec introduxit Ioseph patrem suum ad regem
et statuit eum coram eo
qui benedicens illi
8 et interrogatus ab eo
quot sunt dies annorum vitae tuae
9 respondit dies peregrinationis vitae meae centum triginta annorum sunt parvi et mali
et non pervenerunt usque ad dies patrum meorum
quibus peregrinati sunt
10 et benedicto rege egressus est foras
11 Ioseph vero patri et fratribus suis dedit possessionem in Aegypto
in optimo loco terrae solo Ramesses
ut praeceperat Pharao
12 et alebat eos omnemque domum patris sui praebens cibaria singulis
13 in toto enim orbe panis deerat
et oppresserat fames terram maxime Aegypti et Chanaan
14 e quibus omnem pecuniam congregavit pro venditione frumenti
et intulit eam in aerarium regis
15 cumque defecisset emptoris pretium
venit cuncta Aegyptus ad Ioseph dicens da nobis panes
quare morimur coram te deficiente pecunia
16 quibus ille respondit adducite pecora vestra
et dabo vobis pro eis cibos si pretium non habetis
17 quae cum adduxissent
dedit eis alimenta pro equis et ovibus et bubus et asinis
sustentavitque eos illo anno pro commutatione pecorum
18 veneruntque anno secundo et dixerunt ei
non celamus dominum nostrum
quod deficiente pecunia pecora simul defecerint
nec clam te est
quod absque corporibus et terra nihil habeamus
19 cur ergo morimur te vidente
et nos et terra nostra tui erimus eme nos in servitutem regiam
et praebe semina
ne pereunte cultore redigatur terra in solitudinem
20 emit igitur Ioseph omnem terram Aegypti
vendentibus singulis possessiones suas prae magnitudine famis
subiecitque eam Pharaoni
21 et cunctos populos eius
a novissimis terminis Aegypti usque ad extremos fines eius
22 praeter terram sacerdotum quae a rege tradita fuerat eis
quibus et statuta cibaria ex horreis publicis praebebantur
et idcirco non sunt conpulsi vendere possessiones suas
23 dixit ergo Ioseph ad populos
en ut cernitis et vos et terram vestram Pharao possidet
accipite semina et serite agros
24 ut fruges habere possitis
quintam partem regi dabitis quattuor reliquas permitto vobis
in sementem et in cibos famulis et liberis vestris
25 qui responderunt salus nostra in manu tua est
respiciat nos tantum dominus noster et laeti serviemus regi
26 ex eo tempore usque in praesentem diem
in universa terra Aegypti regibus quinta pars solvitur
et factum est quasi in legem
absque terra sacerdotali quae libera ab hac condicione fuit
27 habitavit ergo Israhel in Aegypto id est in terra Gessen et possedit eam
auctusque est et multiplicatus nimis
28 et vixit in ea decem et septem annis
factique sunt omnes dies vitae illius centum quadraginta
septem annorum
29 cumque adpropinquare cerneret mortis diem
vocavit filium suum Ioseph et dixit ad eum
si inveni gratiam in conspectu tuo
pone manum sub femore meo
et facies mihi misericordiam et veritatem
ut non sepelias me in Aegypto
30 sed dormiam cum patribus meis
et auferas me de hac terra
condasque in sepulchro maiorum
cui respondit Ioseph ego faciam quod iussisti
31 et ille iura ergo inquit mihi
quo iurante adoravit Israhel Deum
conversus ad lectuli caput