1 Edhe (ay) urdhëroi kujdestarin’ e shtëpisë ti, e tha: Mbush thasët’ e njerëzet me drithë, sa munt të mbanjënë, edhe vër’ argjëndin’ e gjithësecilit ndë grykët të thesit. 2 Edhe vërë potirinë tim, potirin’ e argjënttë, ndë grykët të thesit më të vogëlit, edhe argjëndin’ e drithit ati. Edhe (ay) bëri pas fialësë që i tha Josifi.
3 Ndë mëngjes si sbardhi drita, dërguanë njerëzitë, ata edhe gomarët’ e atyre. 4 Edhe passi duallë jashtë qytetit, pa larguarë shumë, Josifi i tha kujdestarit shtëpisë ti: Ngreu e ecë me vrap, e u bierë pas njerëzet, edhe si t’i harrinjç, thuaju: Përse bëtë keq ndë vënt të së mirësë? 5 A nuk’ (është) ky (potiri) që pi im zot me atë, edhe me atë dëften vërtet ato që do të bënenë? Keq e bëtë këtë punë që bëtë.
6 Edhe posa i harriu ata, u tha atyre këto fialë. 7 Edhe ata i thanë ati: Përse zoti ynë flet këto fialë? Qoftë lark, shërbëtorët’ e tu të bënjënë të tillë punë! 8 Na argjëndinë që gjetëm ndë grykët të thasëvet tanë, tek ta kthyem ty nga dheu i Hanaanit, e qysh do të vidhim nga shtëpia e tyt zot argjënt a ar? 9 Te cilido nga shërbëtorët’e tu të gjëndetë, le të vritetë, edhe neve do t’i bënemi shërbëtorë zotit tënë.
10 Edhe ay tha: Edhe tashi le të bënetë sikundrë thoni: te cilido të gjëndetë, do të bënetë shërbëtori im, edhe ju do të jeni të pafaj. 11 Edhe ata shpejtuanë e shkarkuanë gjithësecili thesin’ e ti mbë dhet, edhe gjithësecili hapi thesin’ e ti. 12 Edhe zuri të kërkonte nga më i madhi, e mbaroi mbë të vogëlinë, edhe potiri u gjent ndë thest të Veniaminit.
13 Atëhere ata çuarrë rrobet’ e tyre, edhe gjithësecili ngarkoi gomarin’ e ti, e u kthyenë ndë qytet. 14 Edhe hyri Judha edhe të vëllezëritë ndë shtëpī të Josifit, tek po ishte atie, edhe ranë përpara ati përdhe. 15 Edhe Josifi u tha atyreve: Ç’(është) këjo punë (që bëtë)? A nukë dini (ju) se unë jam një njeri që di se ç’bënetë me të vërtetë? 16 Edhe Judha tha: Ç’t’i themi tim zot? Ç’të flasëmë? A qysh të lajmë vetëhenë tonë? Perëndia gjeti të shtrembëtën’ e shërbëtorëvet tu, na tek jemi shërbëtorët’ e tim zot, edhe neve, edhe ay që iu gjënt potiri. 17 Edhe ay tha: Qoftë lark nga unë të bënj këtë; ati njeriu që iu gjënt potiri, ky do të më jetë shërbëtuar, edhe ju shkoni ndë paqtim te ata juaj.
18 Atëhere Judha iu afrua ati e tha: Të lutem, Zoti im, le t’i flasë një fialë ndë veshët tim zot shërbëtori yt, edhe le të mos ndizetë zemërimi yt kundrë shërbëtorit tënt, sepse ti (je) posi Faraoni. 19 Im zot pyeti shërbëtorët’ e ti, tuke thënë: Keni atë, a vëlla? 20 Edhe i tham tën zot: Kemi një atë plak, edhe një dialë të pleqërisë (ati), të vogëlë, edhe i vëllai vdiq, edhe vetëm’ ai ka mbeturë nga e ëma, edhe i ati e do (fort) atë. 21 Edhe (ti) u the shërbëtorëvet tu: Silleni atë tek unë që ta shoh me syt e mi. 22 Edhe (neve) i tham zotit tim: Diali s’munt të lërë t’anë, sepse ndë lëntë t’anë, (ay atëhere) do të vdesë. 23 Edhe ti u the shërbëtorëvet tu: Ndë mos arthtë bashkë me ju vëllai juaj më i vogëli, nukë do të më shihni sytë më.
24 Edhe kur vam te shërbëtori yt te im atë, ja tham fialët’ e tim zot. 25 Edhe ata ynë tha: Shkoni përsëri, e na blini pak drithë, 26 edhe (neve) tham: Nukë munt të sbresëmë, ndë mos qoftë bashkë me ne vëllai ynë më i vogëli, atëhere do të sbresëmë, sepse s’munt t’i shohëmë sytë njeriut ndë mos qoftë bashkë me ne vëllai ynë më i vogëli. 27 Edhe shërbëtori yt im atë na tha: Ju e dini se ime shoqe më polli dy (djem), 28 edhe njëri më doli nga duartë, edhe thashë: Me të vërtetë bisha e çori, edhe nuk’ e pashë atë gjer tashi, 29 ndë marrçi nga syt’ e mi edhe këtë, e t’i gjanjë ndonjë e keqe, do të më sbritni qimet’ e bardha me hidhërim ndë varrt.
30 Tashi pra kur të vete te shërbëtori yt te im atë, edhe djali të mos jetë bashkë me ne, (sepse shpirt’ i ati varetë nga shpirt’ i këti), 31 posa të shohë se nuk’ është diali, do të vdesë, edhe shërbëtorët’ e tu do t’i sbresënë qimet’ e bardha shërbëtorit tënt atësë tënë me hidhërim ndë varrt. 32 Sepse shërbëtori yt iu zotua tim et për dialënë, tuke thënë: Ndë mos ta prufsha atë ty, atëhere do të jem fajtuar tek im atë për kurdo.
33 Tashi pra, të lutem, le të mbesë shërbëtori yt ndë vënt të dialit shërbëtuar te im zot, edhe diali le të shkonjë bashkë me të vëllezërit e ti, 34 sepse qysh të vete te im atë, ndë mos qoftë bashkë me mua diali? Që të mos shoh atë të keqe, që ka për të gjeturë tem atë.
1 praecepit autem Ioseph dispensatori domus suae dicens
imple saccos eorum frumento quantum possunt capere
et pone pecuniam singulorum in summitate sacci
2 scyphum autem meum argenteum et pretium quod dedit tritici
pone in ore sacci iunioris
factumque est ita
3 et orto mane dimissi sunt cum asinis suis
4 iamque urbem exierant
et processerant paululum
tum Ioseph arcessito dispensatore domus
surge inquit persequere viros et adprehensis dicito
quare reddidistis malum pro bono
5 scyphum quem furati estis ipse est in quo bibit dominus
meus
et in quo augurari solet
pessimam rem fecistis
6 fecit ille ut iusserat et adprehensis per ordinem locutus est
7 qui responderunt quare sic loquitur dominus noster
ut servi tui tantum flagitii commiserint
8 pecuniam quam invenimus in summitate saccorum
reportavimus ad te de terra Chanaan
et quomodo consequens est
ut furati simus de domo domini tui aurum vel
argentum
9 apud quemcumque fuerit inventum servorum tuorum quod quaeris moriatur
et nos servi erimus domini nostri
10 qui dixit fiat iuxta vestram sententiam
apud quem fuerit inventum ipse sit servus meus
vos autem eritis innoxii
11 itaque festinato deponentes in terram saccos aperuerunt singuli
12 quos scrutatus incipiens a maiore usque ad minimum
invenit scyphum in sacco Beniamin
13 at illi scissis vestibus oneratisque rursum asinis
reversi sunt in oppidum
14 primusque Iudas cum fratribus ingressus est ad Ioseph
necdum enim de loco abierat
omnesque ante eum in terra pariter
corruerunt
15 quibus ille ait cur sic agere voluistis
an ignoratis quod non sit similis mei in augurandi scientia
16 cui Iudas quid respondebimus inquit domino meo
vel quid loquemur
aut iusti poterimus obtendere
Deus invenit iniquitatem servorum tuorum
en omnes servi sumus domini mei
et nos et apud quem inventus est scyphus
17 respondit Ioseph absit a me ut sic agam
qui furatus est scyphum ipse sit servus meus
vos autem abite liberi ad patrem vestrum
18 accedens propius Iudas confidenter ait
oro domine mi loquatur servus tuus verbum in auribus tuis
et ne irascaris famulo tuo
tu es enim post Pharaonem
19 dominus meus
interrogasti prius servos tuos habetis patrem aut fratrem
20 et nos respondimus tibi domino meo
est nobis pater senex
et puer parvulus qui in senecta illius natus est
cuius uterinus frater est mortuus
et ipsum solum habet mater sua pater vero tenere diligit eum
21 dixistique servis tuis adducite eum ad me
et ponam oculos meos super illum
22 suggessimus domino meo non potest puer relinquere patrem suum
si enim illum dimiserit morietur
23 et dixisti servis tuis nisi venerit frater vester minimus vobiscum
non videbitis amplius faciem meam
24 cum ergo ascendissemus ad famulum tuum patrem nostrum
narravimus ei omnia quae locutus est dominus meus
25 et dixit pater noster revertimini et emite nobis parum tritici
26 cui diximus ire non possumus
si frater noster minimus descendet
nobiscum proficiscemur simul
alioquin illo absente non audemus videre faciem viri
27 atque ille respondit
vos scitis quod duos genuerit mihi uxor mea
28 egressus est unus et dixistis bestia devoravit eum
et hucusque non conparet
29 si tuleritis et istum et aliquid ei in via contigerit
deducetis canos meos cum maerore ad inferos
30 igitur si intravero ad servum tuum patrem nostrum et puer defuerit
cum anima illius ex huius anima pendeat
31 videritque eum non esse nobiscum morietur
et deducent famuli tui canos eius cum dolore ad inferos
32 ego proprie servus tuus
qui in meam hunc recepi fidem et spopondi dicens
nisi reduxero eum peccati reus ero in patrem meum omni tempore
33 manebo itaque servus tuus pro puero in ministerium domini mei
et puer ascendat cum fratribus suis
34 non enim possum redire ad patrem
absente puero
ne calamitatis quae oppressura est patrem meum testis adsistam