1 Edhe Jakovi pa se gjëndej drithë ndë Egjyptëri, edhe Jakovi u tha të bijet: Ç’shikoni njëri jatrinë? 2 Edhe tha: Na tek dëgjova se gjëndetë drithë ndë Egjyptëri, sbritni atie, edhe blini për ne andej, që të rroimë e të mos vdesëmë.
3 Edhe sbritnë të dhietë vëllezërit’ e Josifit për të blerë drithë nga Egjyptëria. 4 Por Veniamininë, të vëllan’ e Josifit, nuk’ e dërgoi Jakovi bashkë me të vëllezërit, sepse tha: Mos i gjanjë ndonjë e keqe. 5 Edhe të bijt’ e Israilit erthnë për të blerë (drithë) ndërmest atyreve që vininë (atie), sepse ishte zi ndë dhet të Hanaanit.
6 Edhe Josifi ishte qivernitar i vëndit, ay i shiste gjithë gjëndëjesë vëndit; erdhë pra të vëllezërit’ e Josifit edhe i unjnë kryetë gjer përdhe. 7 Edhe Josifi kur pa të vëllezëritë, i njohu ata, por shtiu vetëhen’ e ti të huajë ndër ata, edhe u fliste atyre vrazhëtë, edhe u tha atyre: Nga vini? Edhe ata thanë: Nga dheu i Hanaanit, për të blerë drithë.
8 Edhe Josifi njohu të vëllezëritë, por ata nuk’ e njohnë atë. 9 Edhe Josifit i ranë ndër mënt ëndërratë që pat parë për ata, edhe u tha atyre: Ju jeni përgjonjës, keni ardhë për të vështruarë shtegjet’ e vëndit. 10 Edhe ata i thanë: Jo, Zoti im, por (neve) shërbëtorët e tu kemi ardhë për të blerë drithë, 11 neve të gjithë (jemi) të bijt’ e një njeriu, jemi (njerës) të mirë, shërbëtorët’ e tu nukë janë përgjonjës. 12 Edhe (ay) u tha atyreve: Jo, por keni ardhë për të vështruarë shtegjet’ e vëndit. 13 Edhe ata thanë: (Neve) shërbëtorët’ e tu jemi dymbëdhietë vëllezër, të bijt’ e një njeriu ndë dhet të Hanaanit, edhe na më i vogëli (tek gjëndetë) sot bashkë me tanë, edhe tietëri nuk’ është.
14 Edhe Josifi u tha atyre: Këjo (është) që u thashë (juve), kur thashë, se ini përgjonjës. 15 Me këtë do të shprovohi: Për jetët të Faraonit, nukë do të dilni së këtejmi, ndë mos arthtë këtu vëllai juaj më i vogëli, 16 dërgoni një nga ju, edhe le të bierë vëllanë tuaj, edhe ju do të mbesni të lidhurë gjersa të dalënë fialëtë tuaja, ndë thënçi të vërtetënë, po ndë mos, për jetët të Faraonit, me të vërtetë ini përgjonjës.
17 Edhe i vuri ata (mbënjanë) të ruhenë tri dit.
18 Edhe të tretënë ditë Josifi u tha atyre: Bëni këtë, edhe keni për të rruarë, (sepse) unë kam frikë nga Perëndia: 19 ndë ini të mirë, njëri nga vëllezëritë tuaj le të mbesë lidhurë ndë burkt, aty ku ini, edhe ju shkoni, (e) merrni drithë për zin’ e shtëpivet tuaja, 20 por bimëni vëllanë tuaj më të vogëlinë, kështu do të dalënë të vërteta fialëtë tuaja, edhe nukë do të vdisni. Edhe ata bënë kështu. 21 Edhe i tha njëri jatrit: Me të vërtetë jemi fajtorë për vëllanë tënë, sepse pam shtrëngimnë e shpirtit ati, kur na lutej, edhe nuk’ i dëgjuam, përandaj erdhi mbi ne ky shtrëngim.
22 Edhe Ruvini u përgjeq atyre, e u tha: A nuk’ u thashë juve (atëhere): Mos i bëni keq dialit? E nukë dëgjuatë, përandaj na tek po kërkonetë gjaku i ati.
23 Edhe ata nukë dininë se kupëtonte Josifi, sepse flisinë bashkë me (tietërë) njeri që u kthente gluhënë. 24 Edhe (Josifi) u hoq (mbënjanë) nga syt’ e atyreve, e klau, edhe u kthye (prap) te ata, e u fliste, edhe mori nga ata Simeonë, edhe e lidhi përpara sysh atyre. 25 Atëhere Josifi urdhëroi t’u mbushninë atyre thasëtë me drithë, edhe t’i kthenin’ argjëndinë gjithësecilit ndë thest t’ati, edhe t’u epinë të ngrënë për udhë, edhe u bë kështu ndër ata.
26 Edhe ata si ngarkuanë gomarët’ e tyre me drithë, shkuanë së andejmi. 27 Edhe njëri nga ata kur sgjidhi thesin’ e ti, që t’i epte gomarit të ngrënë ndë grasht, pa argjëndin’ e ti, edhe na tek ishte ndë grykët të thesit ti. 28 Edhe u tha të vëllezëret: Argjëndi em m’u dha prap, edhe na (tek është) ndë thest tim, edhe u habit zëmëra e atyreve, edhe u përzienë bashkë, edhe thanë njëri jatrit: Ç’(është) këjo (që) na bëri Perëndia?
29 Erdhë pra te Jakovi tek i ati tyre ndë dhet të Hanaanit, edhe i dhanë zë ati për gjithë sa u gjanë atyre, edhe thanë: 30 (Ay) njeriu, i zoti vëndit, na foli vrazhëtë, edhe na mori për përgjonjësit e vëndit. 31 Edhe (neve) i tham ati, (se): Jemi (njerës) të mirë, nukë jemi përgjonjës, 32 jemi dymbëdhietë vëllezër, të bijt’ e atit tënë, njëri nuk’ është, edhe më i vogëli (është) sot bashkë me atënë tënë ndë dhet të Hanaanit. 33 Edhe (ay) njeriu, i zoti vëndit, na tha: Me këtë do t’e njoh, se jeni (njerës) të mirë: Lini bashkë me mua njërinë nga vëllezëritë tuaj, edhe merrni (drithë për) zin’ e shtëpivet tuaja, edhe shkoni, 34 edhe birmëni vëllanë tuaj më të vogëlinë, atëhere do t’e njoh, se nukë (ini) përgjonjës, por ini të mirë, edhe do t’u ap prap vëllanë tuaj, edhe do të tregjetoni ndë këtë vënt.
35 Edhe kur po sbrazinë thasët’ e tyre, na gjithësecilit të lidhurit’ e argjëndit (tek ishte) ndë thest t’ati, edhe ata edhe i ati atyreve kur panë të lidhurat’ e argjëndit tyre, u frikësuanë. 36 Edhe Jakovi i ati atyreve u tha atyreve: Ju më latë pa djem, Josifi nuk’ është, edhe Simeoni nuk’ është, doni të merrni edhe Veniaminë, të gjitha këto erthnë mbi mua.
37 Edhe Ruvini i tha t’et, tuke thënë: Vra të dy bijt’ e mi, ndë mos të prufsha ty atë, epma ndë dorë, edhe unë do të ta bie përsëri. 38 Edhe ay tha: S’ka për të sbritur’ im bir bashkë me ju, sepse i vëllai vdiq, edhe ay mbeti vetëmë, edhe ndë i gjaftë ati ndonjë e keqe mb’udhë atie ku shkoni, atëhere do të sbrisni qimet’ e mia të bardhatë me hidhërim ndë varrt.
1 audiens autem Iacob quod alimenta venderentur in Aegypto
dixit filiis suis quare neglegitis
2 audivi quod triticum venundetur in Aegypto
descendite et emite nobis necessaria
ut possimus vivere et non consumamur inopia
3 descendentes igitur fratres Ioseph decem
ut emerent frumenta in Aegypto
4 Beniamin domi retento ab Iacob qui dixerat fratribus eius
ne forte in itinere quicquam patiatur mali
5 ingressi sunt terram Aegypti
cum aliis qui pergebant ad emendum
erat autem fames in terra Chanaan
6 et Ioseph princeps Aegypti
atque ad illius nutum frumenta populis vendebantur
cumque adorassent eum fratres sui
7 et agnovisset eos
quasi ad alienos durius loquebatur interrogans eos unde venistis
qui responderunt de terra Chanaan ut emamus victui necessaria
8 et tamen fratres ipse cognoscens non est agnitus ab eis
9 recordatusque somniorum quae aliquando viderat ait
exploratores estis ut videatis infirmiora terrae venistis
10 qui dixerunt non est ita domine
sed servi tui venerunt ut emerent cibos
11 omnes filii unius viri sumus
pacifici venimus nec quicquam famuli tui machinantur mali
12 quibus ille respondit aliter est
inmunita terrae huius considerare venistis
13 et illi duodecim inquiunt servi tui fratres sumus
filii viri unius in terra Chanaan
minimus cum patre nostro est alius non est super
14 hoc est ait quod locutus sum exploratores estis
15 iam nunc experimentum vestri capiam
per salutem Pharaonis non egrediemini hinc
donec veniat frater vester minimus
16 mittite e vobis unum et adducat eum
vos autem eritis in vinculis
donec probentur quae dixistis utrum falsa an vera sint
alioquin per salutem Pharaonis exploratores estis
17 tradidit ergo eos custodiae tribus
diebus
18 die autem tertio eductis de carcere ait
facite quod dixi et vivetis Deum enim timeo
19 si pacifici estis frater vester unus ligetur in carcere
vos autem abite et ferte frumenta quae emistis in domos vestras
20 et fratrem vestrum minimum ad me adducite
ut possim vestros probare sermones
et non moriamini
fecerunt ut dixerat
21 et locuti sunt invicem
merito haec patimur quia peccavimus in fratrem nostrum
videntes angustiam animae illius cum deprecaretur nos
et non audivimus
idcirco venit super nos ista tribulatio
22 e quibus unus Ruben ait
numquid non dixi vobis nolite peccare in puerum
et non audistis me en sanguis eius exquiritur
23 nesciebant autem quod intellegeret Ioseph
eo quod per interpretem loquebatur ad eos
24 avertitque se parumper et flevit
et reversus locutus est ad eos
25 tollens Symeon et ligans illis
praesentibus
iussitque ministris ut implerent saccos eorum
tritico
et reponerent pecunias singulorum in sacculis suis
datis supra cibariis in via
qui fecerunt ita
26 at illi portantes frumenta in asinis profecti sunt
27 apertoque unus sacco
ut daret iumento pabulum in diversorio
contemplatus pecuniam in ore sacculi
28 dixit fratribus suis
reddita est mihi pecunia en habetur in sacco
et obstupefacti turbatique dixerunt mutuo
quidnam est hoc quod fecit nobis Deus
29 veneruntque ad Iacob patrem suum in terra
Chanaan
et narraverunt ei omnia quae accidissent sibi dicentes
30 locutus est nobis dominus terrae dure
et putavit nos exploratores provinciae
31 cui respondimus pacifici sumus nec ullas molimur insidias
32 duodecim fratres uno patre geniti sumus
unus non est super
minimus cum patre versatur in terra Chanaan
33 qui ait nobis sic probabo quod pacifici sitis
fratrem vestrum unum dimittite apud me
et cibaria domibus vestris necessaria sumite et abite
34 fratremque vestrum minimum adducite ad me
ut sciam quod non sitis exploratores
et istum qui tenetur in vinculis recipere possitis
ac deinceps emendi quae vultis habeatis licentiam
35 his dictis cum frumenta effunderent singuli
reppererunt in ore saccorum ligatas pecunias
exterritisque simul omnibus
36 dixit pater Iacob
absque liberis me esse fecistis Ioseph non est super
Symeon tenetur in vinculis Beniamin auferetis
in me haec mala omnia reciderunt
37 cui respondit Ruben
duos filios meos interfice si non reduxero illum tibi
trade in manu mea
et ego eum restituam
38 at ille non descendet inquit filius meus vobiscum
frater eius mortuus est ipse solus remansit
si quid ei adversi acciderit in terra ad quam pergitis
deducetis canos meos cum dolore ad inferos