1 Edhe (Jakovi) dëgjoi fialët’ e të bijet Llavanit, që thoshinë (se) Jakovi mori gjithë gjën’ e atësë tynë, edhe nga gjëja atësë tynë fitoi gjithë këtë lavdi. 2 Edhe Jakovi pa faqen’ e Llavanit, edhe na tek nuk’ (ishte) si die edhe pardie. 3 Edhe Zoti i tha Jakovit: Kthenu ndë dhet të atërëvet tu, edhe ndë gjëndëjet tënde, edhe (unë) do të jem bashkë me ty.
4 Atëhere Jakovi dërgoi e thirri Rahilën’ e Leahënë ndë fushët te tufat’ e tia, 5 edhe u tha atyre: Shoh faqen’ e atësë tuaj, se nuk’ (është) tek unë si die edhe pardie, po Perëndia i tim et qe bashkë me mua, 6 edhe ju e dini se i shërbeva atësë tuaj me gjithë fuqinë time, 7 por ata juaj më gënjeu, edhe ndërroi pagat’ e mia dhietë herë, po Perëndia nuk’ e la atë të më bënte keq, 8 edhe kur thoshte ashtu, (se) pikaloshetë do të jenë për pagënë tënde, atëhere gjithë tufa pillte pikaloshe, edhe kur thoshte kështu, (se) të larmetë do të jenë për pagënë time, atëhere gjithë tufa pillte të larme. 9 Kështu Perëndia ngriti tufën’ e atësë tuaj, e ma dha mua. 10 Edhe nd’atë kohë kur mbarseshinë dhëntë, ngrita syt’ e mi, edhe pashë nd’ëndërrë, edhe na sqepët’ edhe deshëtë që u hipëninë delevet edhe dhivet, (ishinë) të larm e laraganë e pikaloshë. 11 Edhe ëngjëlli i Perëndisë më tha nd’ëndërrë: Jakov; edhe (unë) thashë: Na (ku jam). 12 Edhe (ay) tha: Ngre tashi syt’ e tu, edhe shih gjithë sqepët’ edhe deshëtë që u hipënjënë delevet e dhivet (se janë) të larm e laraganë e pikaloshë, sepse pashë gjithë ç’të bëri ty Llavani. 13 Unë (jam) Perëndia e Bethellësë, që leve shtyllënë, (edhe) atie ku bëre uratë mbë mua, ngreu tashi, (e) dil nga ky vënt, edhe kthenu ndë dhet të gjëndëjesë sate.
14 Edhe Rahila e Leaha u përgjeqnë, e i thanë: A kemi neve më piesë a trashëgim ndë shtëpi t’atësë tynë? 15 A nukë shikoneshim prej ati si të huaja? Sepse na shiti, edhe hëngri të tërë argjëndinë tënë, 16 përandaj gjithë pasëjenë që hoqi Perëndia nga ata ynë, është jona, edhe e djemvet tanë; tashi pra bën sa të tha Perëndia.
17 Atëhere Jakovi u ngre, e mori djemt’ e ti, edhe grat’ e tia mbi kamillet, 18 edhe hoqi gjithë bagëtit’ e tia, edhe gjithë të mirat’ e tia që pat fituarë, tufën’ e fitimit ti, që pat fituarë ndë Padan-aram, që të vij te Isaaku i ati ti ndë dhet të Hanaanit.
19 Edhe Llavani kishte vaturë për të këthyrë dhënt’ e ti, edhe Rahila vodhi idhujt’ e tet. 20 Edhe Jakovi fshehu të ikurit’ e ti nga Llavan Syriani, e nuk’ i dëfteu ati se shkon.
21 Edhe ay iku me gjithë pasëjen’ e ti, edhe u ngre e shtiu lumnë, edhe mbajti dreitë malit Gileadit.
22 Edhe të tretënë ditë i dhanë zë Llavanit se Jakovi iku, 23 edhe (ay) mori të vëllezëritë me vetëhen e ti, edhe e ndoqi prapa shtatë dit udhë, edhe ja harriu ndë mal të Gileadit. 24 Edhe Perëndia erdhi te Llavan Syriani natënë nd’ëndërrë, e i tha: Ruhu mos i flaç keq Jakovit.
25 Llavani pra ja harriu Jakovit, edhe Jakovi kish ngulurë tendën’ e ti mbi malt, edhe Llavani bashkë me të vëllezërit’ e ti ra mbi mal të Gileadit. 26 Edhe Llavani i tha Jakovit: Ç’bëre, edhe përse fshehe të ikuritë tat nga unë, edhe hoqe time bila posi skllava me kordhë? 27 Përse ike fshehurazi, edhe u vodhe nga unë, edhe nukë më dëfteve? Sepse do të të dërgonjam me gëzim e me kënkë, bashkë me daulle e me qithara, 28 edhe nukë harriva të puthnjam as bijt’ e mi, as bilat’ e mia? Tashi e bëre këtë pa mënt, 29 dora ime ësht’ e fortë t’u bënjë keq juve, Perëndia i atësë tuaj die natënë më foli, tuke thënë: Ruhu mos i flaç keq Jakovit. 30 Tashi pra le të jetë, passi ike, sepse të mori malli shumë për shtëpin’ e tyt et, (po) përse vodhe perëndirat’ e mi?
31 Edhe Jakovi u përgjeq e i tha Llavanit: (Ika) sepse pata frikë, sepse thashë: Mos më marrç tët bila, 32 (po) te cili të gjënjç perëndirat’ e tu, le të mos rronjë, përpara vëllezëret tanë njih ç’(gjëndetë) tek unë nga të tuatë, edhe merre(e). Sepse Jakovi nukë dinte se Rahila kish viedhë ata.
33 Llavani pra hyri ndë tendët të Jakovit, e ndë tendët të Leahësë, e ndë tendat të dy shërbëtorevet, po nukë gjeti (gjë). Atëhere dolli nga tenda e Leahësë e hyri ndë tendët të Rahilësë. 34 Edhe Rahila kishte marrë idhujtë, e i kishte vënë ndë samar të kamillesë, edhe rrinte mbi ata. Edhe Llavani vështroi gjithë tendënë, po nukë gjeti (gjë). 35 Edhe ajo i tha t’et: Le të mos i vinjë rëndë tim zot, sepse s’munt të ngrihem përpara teje, sepse kam të ardhurat’ e gravet. Edhe ay vështroi, por nukë gjeti idhujtë.
36 Edhe Jakovi u zemërua, e qërtoi Llavaninë, edhe Jakovi u përgjeq e i tha Llavanit: Ç’(është) panomia ime? Ç’(është) faji im, që më ndoqe prapa? 37 Passi kërkove gjith’ enët’ e mia, ç’gjete nga gjith’ enët’ e shtëpisë sate? Vër(e) atë këtu përpara vëllezëret mi, e vëllezëret tu, të gjukonjënë ndërmest neve të dyve, 38 njëzet viet (janë) tashi, që kurse jam bashkë me ty, dhënt’ e tu e dhit’ e tua nukë mbetnë pa qëngja e pa kedha, edhe deshët’ e tufësë sate nuk’ i hëngra; 39 gjë të mbyturë nga bisha nukë të prura ty, un’ e lanjam atë, nga dora ime e kërkonje ç’do që më vidhej ditënë, a ç’do që më vidhej natënë, 40 ditënë digjeshë nga vapa, e natënë nga të ftohëtitë, edhe më ikte gjumi nga sytë, 41 (janë) tashi njëzet viet që gjëndem ndë shtëpit tënde, katrëmbëdhietë viet të shërbeva për të dy të bilat e tua, edhe gjashtë viet për dhënt e tu, edhe më ndërrove pagënë dhietë herë, 42 ndë mos ishte bashkë me mua Perëndia i tim et, Perëndia i Avraamit, edhe frika e Isaakut, me të vërtetë do të më kishnje dërguarë të mbrazëtë tashi; Perëndia pa pocaqinë time, edhe mundimin’ e duaret mia, edhe (të) qërtoj die natënë.
43 Edhe Llavani u përgjeq e i tha Jakovit: (Këto) bila (janë) bilat’ e mia, edhe (këta) bij (janë) bijt’ e mi, edhe (këta) dhën (janë) dhënt’ e mi, edhe gjithë sa sheh janë të miatë, edhe ç’ t’u bënj sot këtyre time bilave, a djemvet atyre që puallë? 44 Eja pra tashi, le të lidhëmë fialë, un’ edhe ti, që të jenë për dëshmim ndërmest meje edhe teje.
45 Edhe Jakovi mori një gur, edhe e nguli për shtyllë. 46 Edhe Jakovi u tha vëllezëret ti: Mbëlithni gurë, edhe muarrë gurë, e bënë tok, edhe hëngrën atie mbi tokt. 47 Edhe Llavani ja vuri emërin’ ati Jegar-sahadutha [togu i dëshmisë], edhe Jakovi ja vuri emërin ati Galeed [togu i dëshmisë]. 48 Edhe Llavani tha: Ky tok (është) sot për dëshmim ndërmest meje edhe teje, përandaj u kluajti emëri i ati Galeed, 49 edhe Mizpah [përgjim], sepse tha: Le të vështronjë Zoti ndërmest meje edhe teje, kur të ndahemi njëri nga jatri, 50 ndë mundofsh time bila, a ndë marrç (të tiera) gra përveç sime bilave, nuk’ (është) tietrë bashkë me ne; shih, Perëndia është dëshmitar ndërmest meje edhe teje. 51 Edhe Llavani i tha Jakovit: Na ky tok, edhe na (këjo) shtyllë që ngule ndërmest meje dhe teje, 52 ky tok (është) për dëshmim, edhe shtylla (është) për dëshmim, se unë s’kam për të shkapërcyerë këtë tok te ti, as ti s’ke për të shkapërcyer këtë tok edhe këtë shtyllë, tek unë, për të keq, 53 Perëndia i Avraamit, edhe Perëndia i Nahorit, Perëndia i atërëvet atyre, le të gjykonjë ndërmest neve. Edhe Jakovi u përbetua ndë frikët t’et Isaakut.
54 Atëhere Jakovi bëri kurban mbi malt, edhe thërriti të vëllezërit’ e ti të haninë bukë, edhe hëngrë bukë, edhe fjetnë mbi malt. 55 Edhe Llavani u ngre shpejt ndë mëngjes, e puthi të bijt’ e ti, e të bilat’ e tia, edhe i bekoi, edhe Llavani shkoi, edhe u kthye ndë vënt të ti.
1 postquam autem audivit verba filiorum Laban dicentium
tulit Iacob omnia quae fuerunt patris nostri
et de illius facultate ditatus factus est inclitus
2 animadvertit quoque faciem Laban
quod non esset erga se sicut heri et nudius tertius
3 maxime dicente sibi Domino
revertere in terram patrum tuorum et ad generationem tuam
eroque tecum
4 misit et vocavit Rahel et Liam in agrum ubi pascebat greges
5 dixitque eis video faciem patris vestri
quod non sit erga me sicut heri et nudius tertius
Deus autem patris mei fuit mecum
6 et ipsae nostis quod totis viribus meis servierim patri vestro
7 sed pater vester circumvenit me
et mutavit mercedem meam decem vicibus
et tamen non dimisit eum Deus ut noceret mihi
8 si quando dixit variae erunt mercedes tuae
pariebant omnes oves varios fetus
quando vero e contrario ait alba quaeque accipies pro mercede
omnes greges alba pepererunt
9 tulitque Deus substantiam patris vestri et dedit mihi
10 postquam enim conceptus ovium tempus advenerat
levavi oculos meos et vidi in somnis
ascendentes mares super feminas
varios et maculosos et diversorum colorum
11 dixitque angelus Dei ad me in somnis Iacob
et ego respondi adsum
12 qui ait leva oculos tuos
et vide universos masculos ascendentes super feminas
varios respersos atque maculosos
vidi enim omnia quae fecit tibi Laban
13 ego sum Deus Bethel ubi unxisti lapidem et votum vovisti mihi
nunc ergo surge et egredere de terra hac
revertens in terram nativitatis tuae
14 responderunt Rahel et Lia
numquid habemus residui quicquam
in facultatibus et hereditate domus patris nostri
15 nonne quasi alienas reputavit nos
et vendidit comeditque pretium nostrum
16 sed Deus tulit opes patris nostri
et nobis eas tradidit ac filiis nostris
unde omnia quae praecepit fac
17 surrexit itaque Iacob
et inpositis liberis et coniugibus suis super camelos abiit
18 tulitque omnem substantiam et greges
et quicquid in Mesopotamiam quaesierat
pergens ad Isaac patrem suum in terram Chanaan
19 eo tempore Laban ierat ad tondendas oves
et Rahel furata est idola patris sui
20 noluitque Iacob confiteri socero quod fugeret
21 cumque abisset tam ipse quam omnia quae iuris eius erant
et amne transmisso pergeret contra montem Galaad
22 nuntiatum est Laban die tertio quod fugeret Iacob
23 qui adsumptis fratribus suis
persecutus est eum diebus septem
et conprehendit in monte Galaad
24 viditque in somnis dicentem sibi Dominum
cave ne quicquam aspere loquaris contra Iacob
25 iamque Iacob extenderat in monte tabernaculum
cum ille consecutus
eum cum fratribus suis
in eodem monte Galaad fixit tentorium
26 et dixit ad Iacob quare ita egisti
ut clam me abigeres filias meas quasi captivas gladio
27 cur ignorante me fugere voluisti nec indicare mihi
ut prosequerer te cum gaudio et canticis et tympanis et cithara
28 non es passus ut oscularer filios meos ac filias
stulte operatus es
et nunc
29 valet quidem manus mea reddere tibi
malum
sed Deus patris vestri heri dixit mihi
cave ne loquaris cum Iacob quicquam durius
30 esto ad tuos ire cupiebas
et desiderio tibi erat domus patris tui
cur furatus es deos meos
31 respondit Iacob quod inscio te profectus sum
timui ne violenter auferres filias tuas
32 quod autem furti arguis
apud quemcumque inveneris deos tuos
necetur coram fratribus nostris
scrutare quicquid tuorum apud me inveneris et aufer
haec dicens ignorabat quod Rahel furata esset idola
33 ingressus itaque Laban tabernaculum Iacob et
Liae et utriusque famulae non invenit
cumque intrasset tentorium Rahelis
34 illa festinans abscondit idola subter stramen
cameli et sedit desuper
scrutantique omne tentorium et nihil invenienti
35 ait
ne irascatur dominus meus quod coram te adsurgere nequeo
quia iuxta consuetudinem feminarum nunc accidit mihi
sic delusa sollicitudo quaerentis est
36 tumensque Iacob cum iurgio ait
quam ob culpam meam et ob quod peccatum sic exarsisti post
me
37 et scrutatus es omnem supellectilem meam
quid invenisti de cuncta substantia domus tuae
pone hic coram fratribus meis et fratribus tuis
et iudicent inter me et te
38 idcirco viginti annis fui tecum
oves tuae et caprae steriles non fuerunt
arietes gregis tui non comedi
39 nec captum a bestia ostendi tibi
ego damnum omne reddebam
quicquid furto perierat a me exigebas
40 die noctuque aestu urebar et gelu
fugiebat somnus ab oculis meis
41 sic per viginti annos in domo tua servivi tibi
quattuordecim pro filiabus et sex pro gregibus tuis
inmutasti quoque mercedem meam decem vicibus
42 nisi Deus patris mei Abraham et Timor Isaac adfuisset mihi
forsitan modo nudum me dimisisses
adflictionem meam et laborem manuum mearum respexit Deus
et arguit te heri
43 respondit ei Laban
filiae et filii et greges tui et omnia quae cernis mea
sunt
quid possum facere filiis et nepotibus meis
44 veni ergo et ineamus foedus ut sit testimonium inter me et te
45 tulit itaque Iacob lapidem et erexit illum in titulum
46 dixitque fratribus suis adferte lapides
qui congregantes fecerunt tumulum comederuntque super eum
47 quem vocavit Laban tumulus Testis
et Iacob acervum Testimonii
uterque iuxta proprietatem linguae suae
48 dixitque Laban tumulus iste testis erit inter me et te
hodie
et idcirco appellatum est nomen eius Galaad id est tumulus Testis
49 intueatur Dominus et iudicet inter nos
quando recesserimus a nobis
50 si adflixeris filias meas
et si introduxeris uxores alias super eas
nullus sermonis nostri testis est absque Deo qui praesens respicit
51 dixitque rursus ad Iacob
en tumulus hic et lapis quem erexi inter me et te
52 testis erit
tumulus inquam iste et lapis sint in testimonio
si aut ego transiero illum pergens ad te
aut tu praeterieris malum mihi cogitans
53 Deus Abraham et Deus Nahor iudicet inter nos Deus patris eorum
iuravit Iacob per Timorem patris sui Isaac
54 immolatisque victimis in monte
vocavit fratres suos ut ederent panem
qui cum comedissent manserunt ibi
55 Laban vero de nocte consurgens osculatus est filios et filias
suas
et benedixit illis reversus in locum suum