1 Edhe Isaaku thërriti Jakovinë, edhe bekoi atë, edhe e porositi, e i tha: Të mos marrç grua nga të bilat Hanaanit, 2 ngreu e shko ndë Padan-aram ndë shtëpi të Vathuilit t’et sat ëme, edhe së andejmi merr grua për vetëhenë tënde nga të bilat’ e Llavanit të vëllat sat ëme, 3 edhe Perëndia Fuqi-madhi të bekoftë, e të shtoftë, e të shumoftë, kaqë sa të bëneç shumë gjëndëje; 4 edhe të dhashtë bekimin’ e Avraamit ty, edhe farësë sate bashkë me ty, që të trashëgonjç dhen’ e huajë që rri ti, të cilinë ja dha Avraamit Perëndia.
5 Edhe Isaaku dërgoi Jakovinë, edhe vate ndë Padan-aram te Llavani, i biri Vathuil Syrianit, i vëllai Revekësë s’ëmësë Jakovit edhe Isafit.
6 Edhe Isafi kur pa se Isaaku bekoi Jakovinë, edhe e dërgoi atë ndë Padan-aram, për të marrë grua për vetëhen’ e ti së andejmi, edhe se, kur bekonte atë, e porositi tuke thënë: Mos marrç grua nga të bilat’ e Hanaanit, 7 edhe se Jakovi i dëgjoi t’et e s’ëmësë, edhe vate ndë Padan-aram. 8 Edhe Isafi kur pa se të bilat’ e Hanaanit ishinë të këqia ndër sy t’et Isaakut, 9 Isafi vate te Ismaili, edhe përveç të tieravet gravet ti mori grua për vetëhen’ e ti Mahallathënë, të bilën’ e Ismailit të birit Avraamit, të motërën’ e Nebaiothit.
10 Edhe Jakovi dolli nga Beer-shebaja, e vate ndë Haran.
11 Edhe harriu mbë një vënt, edhe shkoi natën’ atie, sepse kishte perënduarë dielli, edhe mori nga gurët’ e vëndit, edhe e vuri ndënë kryet të ti, edhe fjeti nd’atë vënt. 12 Edhe pa ëndërrë, edhe na një palë shkallë te kishinë qëndruarë mbi dhet, që i harrinte kryetë ndë qiell, edhe na ëngjëjt’ e Perëndisë tek hipënin’ e cbrisinë mbi ato. 13 Edhe Zoti tek po rrinte mbi ato, edhe tha: Unë (jam) Zoti Perëndia i Avraamit tyt et, edhe Perëndia i Isaakut, këtë dhe që po fle ti mbi atë, do ta ap ty, edhe farësë sate, 14 edhe fara jote do të jetë posi rëra e dheut, edhe do të shtrihesh nga perëndon e nga lint dielli, nga an’ e borës’ e nga an’ e shiut, edhe gjithë farat’ e dheut do të bekonenë mbë ty, e mbë farët tënde, 15 edhe na unë (tek jam) bashkë me ty, edhe do të të ruanj gjithë kudo të veç, edhe do të bie ty përsëri mbë këtë dhe, sepse nuk do të heq dorë nga ti, gjersa të bënj ato që të fola ty.
16 Edhe Jakovi kur u squa nga gjumi, tha: Me të vërtetë Zoti qënëka mbë këtë vënt, edhe unë nuk’ e pasëkam diturë. 17 Edhe u frikësua, e tha: Sa i frikëshim (qënëka) ky vënt! Ky nukë (është) tietërë veçe shtëpi Perëndie, edhe këjo dera e qiellit. 18 Edhe Jakovi u ngre shpejt me natë, e mori atë gurinë që pat vënë ndënë kryet të ti, edhe e nguli atë për shtyllë, edhe derdhi val ndë majët t’ati. 19 Edhe ja vuri emërin’ ati vëndi Beth-ell [shtëpi Perëndie], edhe emëri i ati qyteti (thuhej) përpara Lluz.
20 Edhe Jakovi bëri uratë, e tha: Ndë qoftë Perëndia bashkë me mua, ndë më ruajtë ndë këtë udhë që po vete, edhe ndë më dhashtë bukë të ha, edhe rrobe të vishem, 21 edhe të kthenem me paqtim ndë shtëpi të tim et, atëhere Zoti do të jetë Perëndia im, 22 edhe ky gur që ngula për shtyllë, do të jetë shtëpi Perëndie, edhe nga të gjitha sa që të më apç, do të të bie të dhietënë.
1 vocavit itaque Isaac Iacob
et benedixit praecepitque ei dicens
noli accipere coniugem de genere Chanaan
2 sed vade et proficiscere in Mesopotamiam Syriae
ad domum Bathuel patrem matris tuae
et accipe tibi inde uxorem de filiabus Laban avunculi tui
3 Deus autem omnipotens benedicat tibi
et crescere te faciat atque multiplicet ut sis in turbas populorum
4 et det tibi benedictiones Abraham et semini tuo post te
ut possideas terram peregrinationis tuae quam pollicitus est avo tuo
5 cumque dimisisset eum Isaac
profectus venit in Mesopotamiam Syriae
ad Laban filium Bathuel Syri fratrem Rebeccae matris suae
6 videns autem Esau quod benedixisset pater suus Iacob
et misisset eum in Mesopotamiam Syriae ut inde uxorem duceret
et quod post benedictionem praecepisset ei dicens
non accipies coniugem de filiabus Chanaan
7 quodque oboediens Iacob parentibus isset in Syriam
8 probans quoque quod non libenter aspiceret filias Chanaan pater suus
9 ivit ad Ismahelem
et duxit uxorem absque his quas
prius habebat
Maeleth filiam Ismahel filii Abraham sororem Nabaioth
10 igitur egressus Iacob de Bersabee pergebat Haran
11 cumque venisset ad quendam locum
et vellet in eo requiescere post solis occubitum
tulit de lapidibus qui iacebant
et subponens capiti suo dormivit in eodem loco
12 viditque in somnis scalam stantem super terram
et cacumen illius tangens caelum
angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam
13 et Dominum innixum scalae dicentem sibi
ego sum Dominus Deus Abraham patris tui et Deus Isaac
terram in qua dormis tibi dabo et semini tuo
14 eritque germen tuum quasi pulvis terrae
dilataberis ad occidentem et orientem
septentrionem et meridiem
et benedicentur in te et in semine tuo cunctae tribus terrae
15 et ero custos tuus quocumque perrexeris
et reducam te in terram hanc
nec dimittam nisi conplevero universa quae dixi
16 cumque evigilasset Iacob de somno ait
vere Dominus est in loco isto et ego nesciebam
17 pavensque quam terribilis inquit est locus iste
non est hic aliud nisi domus Dei et porta caeli
18 surgens ergo mane tulit lapidem quem subposuerat capiti suo
et erexit in titulum fundens oleum desuper
19 appellavitque nomen urbis Bethel quae prius Luza vocabatur
20 vovit etiam votum dicens
si fuerit Deus mecum et custodierit me in via per quam ambulo
et dederit mihi panem ad vescendum
et vestem ad induendum
21 reversusque fuero prospere ad domum patris mei
erit mihi Dominus in Deum
22 et lapis iste quem erexi in titulum vocabitur Domus Dei
cunctorumque quae dederis mihi decimas offeram tibi