1 Atëhere vate një njeri nga shtëpia e Leviut, edhe mori (për grua) një nga të bilat’ e Leviut. 2 Edhe gruaja u mbars, e polli dialë, edhe ajo kur pa se ishte i bukurë, e fshehu atë tre muaj. 3 Edhe passi s’munte më ta fshihte atë, mori një arkë prei shufrash, edhe e leu atë me pisë, edhe vuri brenda dialënë nd’ atë, edhe e vuri buzë lumit ndë baltët. 4 Edhe e motëra përgjonte për së largu, që të shihte se ç’do t’i bënei ati.
5 Edhe e bila e Faraonit sbriti që të lahej ndë lumt, edhe shërbëtoret’ e asai po ecëninë buzë lumit, edhe kur pa arkënë ndë baltët, dërgoi shërbëtoren’ e saj edhe e mori, 6 edhe kur e hapi, pa dialënë, edhe na foshnjeja tek po klante, edhe (asai) iu dhëmp për atë, e tha: Ky (është) nga djemt’ e Evrevet. 7 Atëhere e motëra e ati i tha së bilësë Faraonit: A do të vete e të thërres për ty një grua pëllore nga Evrejtë, që t’i apë sisë dialit? 8 Edhe e bila e Faraonit i tha asai: Ecë. Edhe vashëza vate, e thirri t’ëmën’ e dialit. 9 Edhe e bila e Faraonit i tha asai: Merr këtë dialë, e m’i ep sisë, edhe unë do të ta ap pagënë. 10 Edhe gruaja mori dialinë, e i epte sisë. Edhe si u rrit diali, ja pruri së bilësë Faraonit, edhe u bë i bir’ i asai, edhe ja vuri emërin Moisi, tuke thënë: Se e nxora nga ujëtë.
11 Edhe nd’ato dit, Moisiu passi u bë i math, dolli te të vëllezërit’ e ti, edhe tuke vënë re mundimin’ e atyreve, sheh një njeri Egjyptian, që rrihte një Evre nga të vëllezërit’ e ti. 12 Edhe si vuri re përqark andej e këtej, edhe pa se nuk’ (ishte) njeri, vrau Egjyptianinë, edhe e fshehu ndë rërët. 13 Edhe dolli të dytënë ditë, edhe na dy burra Evrejsh te po rriheshinë, edhe (ay) i tha ati që ja bënte pa udhë: Përse rreh t’afërminë tënt? 14 Edhe ay i tha: Cili të vuri të parë e gjukatës mbi ne? Apo mos do të më vraç, sikundrë vrave Egjyptianinë? Edhe Moisiu u frikësua, e tha: Me të vërtetë këjo punë u mor vesh.
15 Edhe Faraoni kur dëgjoi këtë punë, kërkonte të vriste Moisinë, po Moisiu iku nga syt’ e Faraonit, edhe ndenji ndë dhe të Madhiamësë, edhe ndenji afërë pusit.
16 Edhe prifti i Madhiamësë kishte shtatë bila, të cilat’ erthnë e nxuarrë ujë, edhe mbushnë govatatë, që t’u epinë ujë dhënet t’et. 17 Edhe erdhë baritë, e dëbuan’ ato, edhe Moisiu u ngre, e u ndihu atyreve, edhe u dha ujë dhënet atyre. 18 Edhe kur erthnë te Reuili te i ati tyre, u tha (atyre): Ç’erthtë (kaqë) shpejt sot? 19 Edhe ato thanë: Një njeri Egjyptian na shpëtoi nga duart’ e barivet, edhe na nxori ujë, e u dha dhënet të pininë. 20 Edhe ay u tha të bilavet ti: E ku ësht’ ay? Përse e latë njerinë? Thërritni atë të hajë bukë. 21 Edhe Moisiut i pat ënda të rrinte bashkë me atë njeri, i cili i dha Moisiut (për grua) Zipporahënë të bilën’ e ti. 22 Edhe (ajo) polli dialë, edhe ay ja vuri emërin’ ati Gershom, tuke thënë: Jam i huajë ndë dhe të huajë.
23 Pas shumë kohe, vdiq mbëreti i Egjyptërisë, edhe të bijt’ e Israilit psherëtinë nga punëratë, edhe klithnë, edhe klithma e atyreve hipi te Perëndia nga puna e shërbesësë. 24 Edhe Perëndia u dëgjoi atyre psherëtimënë, edhe Perëndisë i ra ndër mënt dhiata e ti (që pat bërë) me Avraamin’ e me Isaakun’ e me Jakovinë. 25 Edhe Perëndia shturi sytë mbi të bijt’ e Israilit, edhe Perëndia njohu (punën’ e atyre).
1 egressus est post haec vir de domo Levi
accepta uxore stirpis suae
2 quae concepit et peperit filium
et videns eum elegantem abscondit tribus mensibus
3 cumque iam celare non posset
sumpsit fiscellam scirpeam
et linivit eam bitumine ac pice
posuitque intus infantulum
et exposuit eum in carecto ripae fluminis
4 stante procul sorore eius et considerante eventum rei
5 ecce autem descendebat filia Pharaonis
ut lavaretur in flumine
et puellae eius gradiebantur per crepidinem alvei
quae cum vidisset fiscellam in papyrione
misit unam e famulis suis
et adlatam
6 aperiens cernensque in ea parvulum vagientem
miserta eius ait de infantibus Hebraeorum est
7 cui soror pueri vis inquit ut vadam
et vocem tibi hebraeam mulierem
quae nutrire possit infantulum
8 respondit vade
perrexit puella et vocavit matrem eius
9 ad quam locuta filia Pharaonis
accipe ait puerum istum et nutri mihi
ego tibi dabo mercedem tuam
suscepit mulier et nutrivit puerum
adultumque tradidit filiae Pharaonis
10 quem illa adoptavit in locum filii
vocavitque nomen eius Mosi
dicens quia de aqua tuli eum
11 in diebus illis postquam creverat Moses
egressus ad fratres suos
vidit adflictionem eorum
et virum aegyptium percutientem quendam de Hebraeis fratribus suis
12 cumque circumspexisset huc atque illuc
et nullum adesse vidisset
percussum Aegyptium abscondit sabulo
13 et egressus die altero conspexit duos Hebraeos rixantes
dixitque ei qui faciebat iniuriam
quare percutis proximum tuum
14 qui respondit quis constituit te principem et iudicem
super nos
num occidere me tu dicis
sicut occidisti Aegyptium
timuit Moses et ait quomodo palam factum est verbum istud
15 audivitque Pharao sermonem hunc et quaerebat occidere Mosen
qui fugiens de conspectu eius moratus est in terra Madian
et sedit iuxta puteum
16 erant sacerdoti Madian septem filiae
quae venerunt ad hauriendas aquas
et impletis canalibus adaquare cupiebant greges patris sui
17 supervenere pastores et eiecerunt eas
surrexitque Moses et defensis puellis adaquavit oves earum
18 quae cum revertissent ad Raguhel patrem suum dixit ad eas
cur velocius venistis solito
19 responderunt vir aegyptius liberavit nos de manu pastorum
insuper et hausit aquam nobiscum potumque dedit ovibus
20 at ille ubi est inquit quare dimisistis hominem
vocate eum ut comedat panem
21 iuravit ergo Moses quod habitaret cum eo
accepitque Sefforam filiam eius
22 quae peperit filium quem vocavit Gersam
dicens advena fui in terra aliena
23 post multum temporis mortuus est rex Aegypti
et ingemescentes filii Israhel propter opera vociferati sunt
ascenditque clamor eorum ad Deum ab operibus
24 et audivit gemitum eorum
ac recordatus foederis quod pepigerat cum
Abraham et Isaac et Iacob
25 respexit filios Israhel et
cognovit eos