1 Edhe u ngrenë nga Elimi, edhe gjithë mbëledhëja e të bijet Israilit erdhë ndë shkretëtirët të Sinit, që është ndë mest të Elimit edhe të Sinait, të pesëmbëdhietënë ditë të muajit dytë si duallë nga dheu i Egjyptërisë.
2 Edhe gjithë mbëledhëja e të bijet Israilit murmuronte kundrë Moisiut e Aaronit ndë shkretëtirët. 3 Edhe të bijt’ e Israilit u thanë atyre: Makar të vdisim ndënë dorët të Zotit ndë dhet të Egjyptërisë, kur rrinim afërë kusivet mishit, (edhe) kur hanim bukë e nginjeshim! Sepse na nxuartë ndë këtë shkretëtirë, që të vritni me uri gjithë këtë mbëledhëje.
4 Edhe Zoti i tha Moisiut: Na tek do të bënj për ju të bierë shi buke nga qielli, edhe gjëndëja do të dalë e do të mbëlethnjë përditë atë që i del për një ditë, për të provuar ata, ndë qoftë se do t’ecnjënë ndë nomt tim, apo jo; 5 edhe të gjashtënë ditë le të bënjënë gati atë që kanë për të mbëledhurë, edhe le të jetë dy piesësh nga ajo që mbëlidhinë përditë.
6 Edhe Moisiu e Aaroni u thanë të bijet Israilit: Prëmë do ta njihni se Zoti u nxori juve nga dheu i Egjyptërisë,
7 edhe nesër që me natë do të shihni lavdin’ e Zotit, sepse dëgjoi murmurimetë tuai kundrë Zotit, sepse neve ç’(jemi), që të murmuroni kundrë nesh?
8 Edhe Moisiu tha: (Këjo do të bënetë) kur t’u apë juve Zoti të hani mish mbrëmanet, edhe ndë mëngjes të nginji me bukë, sepse Zoti dëgjoj murmurimetë tuaj që murmuruatë kundrë ati, e ç’(jemi) neve? Murmurimetë tuaj nukë (janë) kundrë nesh, po kundrë Zotit.
9 Edhe Moisiu i tha Aaronit: Thuaj gjithë mbëledhëjesë të bijet Israilit: Afrohi përpara Zotit, sepse dëgjoi murmurimetë tuaj. 10 Edhe Aaroni kur po i fliste gjithë mbëledhëjesë të bijet Israilit, kthyenë sytë nga shkretëtira, edhe na lavdia e Zotit tek u duk ndë ret.
11 Edhe Zoti i foli Moisiut, e tha: 12 Dëgjova murmurimet’ e të bijet Israilit, folu atyre, edhe thuaj: Mbrëmanet do të hani mish, e ndë mëngjest do të nginji me bukë, edhe do ta njihni, se unë (jam) Zoti Perëndia juaj.
13 Edhe mbrëmanet erthnë shkurtëza, edhe mbuluan’ ushtërinë, edhe ndë mëngjest kishte rënë vesë rreth e rrotull’ ushtërisë. 14 Edhe kur u ngrit vesa që kishte rënë përdhe, na mbi faqet të shkretëtirësë (tek ishte) një gjë e hollë e rrumbullake, e hollë posi bryma mbi dhet. 15 Edhe kur panë të bijt’ e Israilit i thanë njëri jatrit: Ç’ (është) këjo? Sepse nukë dininë se ç’ishte. Edhe Moisiu u tha atyre: Këjo (është) buka që u ep juve Zoti të hani,
16 këjo (ësht’) ajo fiala që urdhëroi Zoti: Gjithësecili le të mbëledhë nga ajo sa duhetë për të ngrënë, nga një omer për krye, pas numërit shpirtëravet tuai, gjithësecili le të marrë për ata që rrinë bashkë ndë një tendë.
17 Edhe të bijt’ e Israilit bënë kështu, edhe mbëlidhinë kush shumë e kush pak. 18 Edhe kur e matnë me omerinë, ay që kishte mbëledhurë shumë, nukë merrte më tepërë, edhe ay që kishte mbëledhurë pak, nukë merrte më pak, gjithësecili merrte sa t’i duhej për të ngrënë.
19 Edhe Moisiu u tha atyre: Asnjeri mos lërë të mbetetë nga ajo gjer ndë mëngjest. 20 Po nuk’ i dëgjuanë Moisiut, po ca vetë lanë të mbetetë nga ajo gjer ndë mëngjest edhe zuri krymba, e u qelp, edhe Moisiu u zemërua kundrë atyreve. 21 Edhe mbëlidhin’ atë mëngjes për mëngjes, gjithësecili sa t’i duhej për të ngrënët të ti, edhe kur nxehej dielli, shkrinte.
22 Edhe të gjashtënë ditë mbëlothnë dy piesë të ngrënë, dy omer për një vetë, edhe erthnë gjithë të parët’ e mbëledhëjesë, edhe i dhanë zë Moisiut (për këtë). 23 Edhe ay u tha atyre: Këjo (ësht’) ajo që tha Zoti: Nesër (është) savvatë, pushim i shënjtëruarë për Zotinë, piqni ç’keni për të piekurë, edhe zieni ç’keni për të zierë, edhe gjithë ç’të tepronjë vlojeni për vetëhetë tuaja, që të ruhetë gjer nesërë ndë mëngjest.
24 Edhe (ata) e vluan’ atë gjer ndë mëngjest, sikundrë urdhëroi Moisiu, edhe nuk’ u qelp, as nukë zuri krymba.
25 Edhe Moisiu tha: Hani atë sot, sepse sot (është) savvatë për Zotinë, sot nukë do ta gjeni atë ndë fushët. 26 Gjashtë dit do të mbëlithni atë, po të shtatënë ditë, savvatënë, nukë do të gjëndetë nd’atë.
27 Edhe ca vetë nga gjëndëja duallë të shtatënë ditë të mbëlidhinë, po nukë gjetnë. 28 Edhe Zoti i tha Moisiut: Gjer kurë nukë doni të dëgjoni urdhërimet’ e mi, edhe nomet’ e mi? 29 Shihni se Zoti u dha juve savvatënë, përandaj të gjashtënë ditë u ep juve bukë për dy dit, le të rrijë gjithësecili ndë vënt të ti, asndonjë mos dalë nga vëndi i ti të shtatënë ditë.
30 Edhe gjëndëja pushoi të shtatënë ditë.
31 Edhe shtëpia e Israilit ja vuri emërin’ asai Mannë, edhe ishte posi koqe koriandre, e bardhë; edhe të ngrënët’ e asai, posi lakruar me mialtë.
32 Edhe Moisiu tha: Këjo (ësht’) ajo fiala që urdhëroi Zoti: Mbushni nga ajo një omer, që të ruhetë për brezat tuai, që të shohën’ atë bukënë, që u ushqeva juve ndë shkretëtirët, kur u nxora juve nga dheu i Egjyptërisë.
33 Edhe Moisiu i tha Aaronit: Merr një shtëmbë, edhe vërë nd’atë një omer plot me mannë, që të ruhetë për brezat tuai. 34 Edhe Aaroni e vuri atë përpara deshmimit, që të ruhetë, sikundrë Zoti urdhëroi Moisinë.
35 Edhe të bijt’ e Israilit haninë mannë dyzet viet, gjersa erthnë ndë dhe të ndenjurë; haninë manënë gjersa erthnë ndë sinoret të dheut Hanaanit.
36 Edhe omeri (ësht’) e dhieta e efahut.
1 profectique sunt de Helim
et venit omnis multitudo filiorum Israhel in desertum Sin
quod est inter Helim et Sinai
quintodecimo die mensis secundi
postquam egressi sunt de terra Aegypti
2 et murmuravit omnis congregatio filiorum Israhel
contra Mosen et contra Aaron in solitudine
3 dixeruntque ad eos filii Israhel
utinam mortui essemus per manum Domini in terra Aegypti
quando sedebamus super ollas carnium
et comedebamus panes in saturitate
cur eduxistis nos in
desertum istud
ut occideretis omnem multitudinem fame
4 dixit autem Dominus ad Mosen
ecce ego pluam vobis panes de caelo
egrediatur populus et colligat quae sufficiunt per
singulos dies
ut temptem eum utrum ambulet in lege mea an non
5 die autem sexta parent quod inferant
et sit duplum quam colligere solebant per singulos dies
6 dixeruntque Moses et Aaron ad omnes filios Israhel
vespere scietis quod Dominus eduxerit vos de terra Aegypti
7 et mane videbitis gloriam Domini
audivit enim murmur vestrum contra Dominum
nos vero quid sumus quia mussitatis contra nos
8 et ait Moses dabit Dominus vobis vespere carnes edere
et mane panes in saturitate
eo quod audierit murmurationes vestras
quibus murmurati estis contra eum
nos enim quid sumus
nec contra nos est murmur vestrum sed contra Dominum
9 dixitque Moses ad Aaron
dic universae congregationi filiorum Israhel
accedite coram Domino audivit enim murmur vestrum
10 cumque loqueretur Aaron ad omnem coetum filiorum Israhel
respexerunt ad solitudinem
et ecce gloria Domini apparuit in nube
11 locutus est autem Dominus ad Mosen dicens
12 audivi murmurationes filiorum Israhel
loquere ad eos
vespere comedetis carnes et mane saturabimini panibus
scietisque quod sim Dominus Deus vester
13 factum est ergo vespere
et ascendens coturnix operuit castra
mane quoque ros iacuit per circuitum castrorum
14 cumque operuisset superficiem terrae
apparuit in solitudine minutum et quasi pilo tunsum
in similitudinem pruinae super terram
15 quod cum vidissent filii Israhel
dixerunt ad invicem man hu quod significat quid est hoc
ignorabant enim quid esset
quibus ait Moses
iste est panis quem dedit Dominus vobis
ad vescendum
16 hic est sermo quem praecepit Dominus
colligat ex eo unusquisque
quantum sufficiat ad vescendum
gomor per singula capita
iuxta numerum animarum vestrarum quae habitant in tabernaculo sic
tolletis
17 feceruntque ita filii Israhel et collegerunt alius plus alius minus
18 et mensi sunt ad mensuram gomor
nec qui plus collegerat habuit amplius
nec qui minus paraverat repperit minus
sed singuli iuxta id quod edere poterant congregarunt
19 dixitque Moses ad eos nullus relinquat ex eo in mane
20 qui non audierunt eum
sed dimiserunt quidam ex eis usque mane
et scatere coepit vermibus atque conputruit
et iratus est contra eos Moses
21 colligebant autem mane singuli
quantum sufficere poterat ad vescendum
cumque incaluisset sol liquefiebat
22 in die vero sexta collegerunt cibos duplices
id est duo gomor per singulos homines
venerunt autem omnes principes multitudinis
et narraverunt Mosi
23 qui ait eis hoc est quod locutus est Dominus
requies sabbati sanctificata erit Domino
cras quodcumque operandum est facite
et quae coquenda sunt coquite
quicquid autem reliquum fuerit reponite usque in mane
24 feceruntque ita ut praeceperat Moses
et non conputruit neque vermis inventus est in eo
25 dixitque Moses comedite illud hodie quia sabbatum est Domino
non invenietur hodie in agro
26 sex diebus colligite
in die autem septimo sabbatum est Domino
idcirco non invenietur
27 venit septima dies
et egressi de populo ut colligerent non invenerunt
28 dixit autem Dominus ad Mosen
usquequo non vultis custodire mandata mea et legem meam
29 videte quod Dominus dederit vobis sabbatum
et propter hoc tribuerit vobis die sexto cibos
duplices
maneat unusquisque apud semet ipsum
nullus egrediatur de loco suo die septimo
30 et sabbatizavit populus die septimo
31 appellavitque domus Israhel nomen eius man
quod erat quasi semen coriandri album
gustusque eius quasi similae cum melle
32 dixit autem Moses iste est sermo quem praecepit Dominus
imple gomor ex eo
et custodiatur in futuras retro generationes
ut noverint panem quo alui vos in solitudine
quando educti estis de terra Aegypti
33 dixitque Moses ad Aaron
sume vas unum et mitte ibi man quantum potest capere gomor
et repone coram Domino ad servandum in generationes vestras
34 sicut praecepit Dominus Mosi
posuitque illud Aaron in tabernaculo reservandum
35 filii autem Israhel comederunt man quadraginta annis
donec venirent in terram habitabilem
hoc cibo aliti sunt usquequo tangerent fines terrae Chanaan
36 gomor autem decima pars est oephi