1 Ndë funt të shtatit vit të bëjsh ndëlesë. 2 Edhe ky (është) nomi i ndëlesësë: Ç’do hua-dhënës, që t’i ketë dhënë hua të afërëmit tij, t’ja lënjë (atë); të mos e kërkonjë nga i afërëmi i tij, a nga i vëllai i tij, sepse këjo kluhetë ndëles’ e Zotit. 3 Nga i huaji munt ta kërkojsh, po dora jote ja ka për të lënë t’yt-vëlla ç’ka nga të tuatë, 4 që të mos jet’ i vobek ndë mest jush, sepse Zoti do të të bekonjë fort nd’ atë dhe që t’ep Zoti Perëndia yt për trashëgim, që t’e urdhëronjç, 5 vetëmë ndë dëgjofsh me kujdes zën’ e Zotit Perëndisë tënt, që të mbash vesh të bëjsh gjithë porositë që po të urdhëronj unë sot. 6 Sepse Zoti Perëndia do të të bekonjë, sikundrë t’u zotua; edhe do t’u huajsh shumë kombave, po ti nukë do të huahesh; edhe do të mbëretëronjç mbi shumë komba, po mbi ty s’kanë për të mbëretëruarë.
7 Ndë është ndë mest tënt ndonjë i vobek nga t’ët-vëllezër përbrënda dyeret tua, ndë dhet tënt që t’ep Zoti Perëndia yt, të mos ashpërojsh zëmrënë tënde, as të mos mbyllç dorënë tënde nga i vobegu yt-vëlla, 8 po t’i hapsh fare atij dorënë tënde, edhe t’i huajsh fare atij mjaft për nevolën’ e atij, ç’i duhetë. 9 Shiko të mos shkonjë mendim i keq ndë zëmërët tënde, e të thuash: Po afronet’ i shtati vit, viti i ndëlesësë, edhe të diallësonetë syri yt mbi të vobegunë t’ët-vëlla, e të mos i apsh atij, e t’i thërrasë Zotit kundrë teje, e të zihetë ty për fal. 10 Vërtet t’i apsh atij, edhe zemëra jote të mos diallësonetë kur t’i apsh atij, sepse përandaj do të bekonjë Zoti Perëndia yt gjithë punët’ e tua, edhe gjithë ç’të zësh me dorë.
11 Sepse nukë do të mbetetë dheu (yt) pa të vobek, përandaj po të urdhëronj unë, e po të them: Fare të hapsh dorënë tënde te yt-vëlla, te i vobegu yt, edhe te i nevolëshimi yt mbi dhet t’ënt.
12 Ndë u shittë te ti yt-vëlla, Hebre a Hebrejkë, do të të shërbenjë gjashtë viet, edhe të shtatinë vit ta lërojsh atë të shkonjë prej teje. 13 Edhe kur ta lëronjç atë të shkonjë prej teje, të mos e dërgojsh me dorë të thatë: 14 t’i apsh atij nga dhënt’ e tua, e nga lëma jote, e nga liri yt; t’i apsh atij nga ç’do gjë që të ka bekuarë Zoti Perëndia yt. 15 Edhe të kujtojsh se ke qënë shërbëtuar ndë dhet të Egjyftërisë, edhe të shpërbleu Zoti Perëndia yt, përandaj unë po të urdhëronj këtë kafshë sot.
16 Po ndë të thëntë: Nukë dal prej teje, sepse të desha ty edhe shtëpinë tënde, sepse puna po të vete mbarë, 17 atëherë të marsh një shtijëzë, e t’i shpojsh veshinë te dera, edhe ta kesh shërbëtuar për kurdo; edhe shërbëtoresë s’ate po kështu t’ja bënjç.
18 Të mos të vinjë keq kur ta lëronjç atë të shkonjë prej teje, sepse të shërbeu dy herë më tepërë se një shërbëtuar i pajtuarë, gjashtë viet; edhe Zoti Perëndia yt do të bekonjë gjithë ç’të bënjç.
19 Gjithë kërthinjat’ e para që lenjënë meshkuj ndër lopët’ e tua e ndër dhënt e tua do t’ja biesh dhurëti Zotit Perëndisë tënt; mos e vësh mbë punë viçin’ e parë, as mos e qethç qëngjin’ e parë të dhënet tua. 20 Ta hash atë për vit përpara Zotit Perëndisë tënt, nd’ atë vënt që të sgjethnjë Zoti, ti edhe shtëpia jote.
21 Edhe ndë qënt’ i fëlliqurë, a i çalë, a i verbërë, a (të ketë) ndonjë të fëlliqurë të keq, të mos ja bënjç kurban Zotit Perëndisë tënt. 22 Ta hash atë përbrënda dyeret tua, (ta hajë atë) i paqëruari edhe i qëruari radhazi, posi kapruallinë edhe posi drërinë. 23 Po gjaknë të mos ja hani, ta derthni atë mbi dhet posi ujë.
1 septimo anno facies remissionem
2 quae hoc ordine celebrabitur
cui debetur aliquid ab amico vel proximo ac fratre suo
repetere non poterit quia annus remissionis est Domini
3 a peregrino et advena exiges
civem et propinquum repetendi non habes potestatem
4 et omnino indigens et mendicus non erit inter vos
ut benedicat tibi Dominus in terra
quam traditurus est tibi in possessionem
5 si tamen audieris vocem Domini Dei tui
et custodieris universa quae iussit et quae ego hodie praecipio tibi
benedicet tibi ut pollicitus est
6 fenerabis gentibus multis et ipse a nullo accipies mutuum
dominaberis nationibus plurimis et tui nemo dominabitur
7 si unus de fratribus tuis qui morantur intra portas
civitatis tuae
in terra quam Dominus Deus tuus daturus est tibi
ad paupertatem venerit
non obdurabis cor tuum nec contrahes manum
8 sed aperies eam pauperi
et dabis mutuum quod eum indigere perspexeris
9 cave ne forte subripiat tibi impia cogitatio
et dicas in corde tuo
adpropinquat septimus annus remissionis
et avertas oculos a paupere fratre tuo
nolens ei quod postulat mutuum commodare
ne clamet contra te ad Dominum et fiat tibi in peccatum
10 sed dabis ei
nec ages quippiam callide in eius necessitatibus sublevandis
ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in omni tempore
et in cunctis ad quae manum miseris
11 non deerunt pauperes in terra habitationis tuae
idcirco ego praecipio tibi ut aperias manum fratri tuo
egeno et pauperi qui tecum versatur in
terra
12 cum tibi venditus fuerit frater tuus hebraeus aut hebraea
et sex annis servierit tibi
in septimo anno dimittes eum liberum
13 et quem libertate donaveris
nequaquam vacuum abire patieris
14 sed dabis viaticum de gregibus et de area et
torculari tuo
quibus Dominus Deus tuus benedixerit tibi
15 memento quod et ipse servieris in terra Aegypti
et liberaverit te Dominus Deus tuus
et idcirco ego nunc praecipiam tibi
16 sin autem dixerit nolo egredi
eo quod diligat te et domum tuam
et bene sibi apud te esse sentiat
17 adsumes subulam et perforabis aurem eius in ianua domus tuae
et serviet tibi usque in aeternum
ancillae quoque similiter facies
18 non avertes ab eis oculos tuos quando dimiseris eos
liberos
quoniam iuxta mercedem mercennarii per sex annos servivit tibi
ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in cunctis operibus quae agis
19 de primogenitis quae nascuntur in armentis et
ovibus tuis
quicquid sexus est masculini sanctificabis
Domino Deo tuo
non operaberis in primogenito bovis
et non tondebis primogenita ovium
20 in conspectu Domini Dei tui comedes ea per annos singulos
in loco quem elegerit Dominus tu et domus tua
21 sin autem habuerit maculam et vel claudum fuerit vel caecum
aut in aliqua parte deforme vel debile
non immolabitur Domino Deo tuo
22 sed intra portas urbis tuae comedes illud
tam mundus quam inmundus similiter vescentur eis quasi caprea et cervo
23 hoc solum observabis ut sanguinem eorum non comedas
sed effundas in terram quasi aquam