Krie e katërmbëdhjetëtë
1 E kur arrijtinë ndë Konië, ashtu van’ ata ndë sinaguaj të çifutet, e bënë të tillë dhidhahi sa që besoi një turm’ e madhe prej çifutet edhe Elinëvet.
2 Ma Çifutë që nukë kishnë besuarë, u ngrenë mbë këmbë e egërcuanë shpirtërat’ e Ethnikovet kondrë vëllazëret.
3 Po qëndruanë atje shumë kohë e dhidhaksnë faqeza kumbisurë te Zoti që u veveos fjalën’ e dhurëtisë tij, e u ip të bënishnë nishane e çudira me anë të duarvet së ture.
4 E u shqie turm’ e qutetit, e ca ishnë me anë të Çifutet, e ca me anë t’Apostojet.
5 Ma kur u ngrenë Ethnikotë edhe Çifutë me të parët’ e ture t’i ksenderoijnë e t’i vrisnë ata me gurë.
6 Si e panë, iknë e vanë ndëpër qutete të Likaonisë, ndë Listrë, edhe ndë Dhervë, edhe ndëpër gjithë fshatëra rrotullë.
7 E rrijnë atje, e dhidhaksnë Ungjillë.
8 E ndë Listrë gjëndej një njeri i smundurë nga këmbëtë, që ish i çalë nga barku i s’ëmmësë tij; ai nukë pat ecurë kurrë.
9 Kij rrij e digjon dhidhahin’ e Pavllosë, e Pavllua si e vështroi atë mirë, e si pa që kish besë për të sosurë.
10 I thotë me zë të madh: Ngreu mbë këmbë të tua shtruara. E këceu, e ecën.
11 E turmëtë si panë këtë që bëri Pavllua, ngrijtinë zën’ e ture, me gjuhë të Likaonëvet, e thanë: Pernditë u bënë mbë të gjarë si njerëz, e zbritnë mbë ne.
12 E Varnavënë e thërrisnë Dhia, e Pavllonë Ermi, sepse ai ish i pari i fjalësë.
13 E prifti i Dhiësë, që kish naonë përpara qutetit së ture, pru dema me kurorëra përpara portëravet bashkë me turmëtë, e duan të bën kurban.
14 E si digjuanë këtë Apostojtë Varnava edhe Pavllua, xuarrë rrobat’ e ture, e hinë brënda ndë turmë, tuke thirrturë.
15 E thoshnë: Njerëz, ç’janë këto që bëni? Edhe navet njerëz jemi që vdesëmë me juvet bashkë, po u dhidhaksjëmë juvet të hiqi nga këto gënjeshtra, e të ktheneni ndë Perndin’ e gjallë, që ka bërë Qiellnë edhe dhenë, edhe Detnë, edhe gjithë sa janë brënda nd’ato.
16 Ai që ndë breza që shkuanë pat lënë gjithë Filitë të ecëijnë nd’urdhëra të ture.
17 Ndonëse nuk’ e la vetëhenë pa çfaqurë, tuke bërë nevet të mira, e tuke dhënë nga Qielltë shira, e kohëtë plot me pemmë, e tuke dhënë pa kurcim t’ushqieritë e gëzimnë ndë zëmëra tona.
18 E si thanë këto, mezi u mbushnë kokënë turmavet që të mos therë kurban ature.
19 Ma arrijtinë nga Antiohia e nga Konja Çifutër, e bindnë turmëtë, e i ranë Pavllosë me gurë e e nxuarë jashtë nga quteti, sepse pandehnë se ish vdekurë.
20 Ma si e pushtruanë atë rrotullë mathitejtë, u ngre e hiri ndë qutet. E nesëret dolli bashkë me Varnavënë për ndë Dhervë.
21 E si rrëfienë Ungjillë mb’atë qutet, e si bënë shumë mathitej, u kthienë ndë Listrë, e ndë Konjë, e nd’Antiohi.
22 E stereosnë shpirtërat’ e mathitivet, tuke paraqinisurë të qëndroijnë pa luajturë ndë besë, edhe se ndë mbretëri të Perndisë duhetë të hijëmë na me shumë shtrëngime.
23 E si u hirotonisnë ature priftëre mbë çdo qishë, pas të falit e pas agjërimit, i akumbisnë ata mb’anë të Zot që panë besuarë.
24 E si shkuanë ndëpër Pisidhi, erdhë ndë Pamfili.
25 E si dhidhaksnë fjalën’ e Perndisë ndë Pergë, zbritnë ndë Atalë.
26 E ateje bënë plëhurë për Antiohi, atje tek panë qenë dhënë ndë hir të Perndisë për punë që sosnë.
27 E me të ardhurë të ture mbëjodhnë qishënë, e u rrëfeijnë sa pat bërë Perndia me anë të ture, e që hapi derën’ e besësë edhe ndë filira të tjera.
28 E qëndruanë atje jo pak kohë bashkë me mathitej.
© Albanian Tosk New Testament 1827 (transliterated from Greek to Latin) © Interconfessional Bible Society of Albania, 1827. Dhiata e Re (Meksi Gjirokastriti) 1827 (Toskërisht) New Testament © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale, 1827. British and Foreign Bible Society