Krie e katërtë
1 Unë adha i lidhuri për Zotnë u lutem juvet, që të ecëni me udhë që ka hie mb’atë të thirrë që jini thirrturë.
2 Me çdofarë të ungjurë e të butë e me durim, të duroni njeri-jatërinë me dashuri.
3 Tuke shtrënguarë të ruani të bashkuarit e Shpirtit, me anë të lidhëjësë besësë.
4 Një kurm vetëmë, e një Shpirt vetëmë, sikundrë jeni edhe thirrë ndë një shpëresë të vetëmë të thirturitë suaj.
5 Një Zot vetëmë, një besë e vetëmë, një pagëzim i vetëmë.
6 Një Perndi e vetëmë e Babai gjithëvet, që është mbë gjithë, e për gjithë punëra, e mbë gjithë nevet.
7 Ma mbë cilinëdo nga nesh na është dhënë dhurëtia sikundr’ është masa e të dhënit së Krishtit.
8 Andaj thotë: Si hipi lart, skllavosi skllavi, e dha dhuratëra ndë njerëz.
9 Ma ç’është të hipuritë, përveçe që edhe cbriti përpara mbë më të poshtëra anë të dheut.
10 Ai që cbriti, ai i tilli vetë është që edhe hipi mbi gjithë Qielltë, që të mbushjë gjithë punëratë.
11 E ai ca i bëri Apostoj, e ca Profitë, e ca Evangjelisti, e ca Çobenj, e Dhaskalë.
12 Për armogji të Shënjtorëvet, për punë të dhiakonisë, për të dërtuarë kurmi i Krishtit.
13 Ngjera sa të arrijëmë gjithë ndë të njëjtënë të besësë e të njohurësë të birit së Perndisë, ndë një burrë të tamamtë, ndë masë të versësë të sosurë të Krishtit.
14 Të mos jemi më foshnjë, e të furtunjasemi e të biremi këtu e këtje me çdofarë erë dhidhaskaliet, për të kthieratë e njerëzet, për dinakërira tek bie gënjeshtra.
15 Ma tuke vaturë pas të vërtetësë ndë dashuri, të rritemi mbë çdo anë mbë të që është kreu, domethënë Krishti.
16 Nga ai gjithë kurmi puthisurë e bashkuarë me anë të gjithë quçevet që është dhënë si shërbesë e maturë mbë çdo anë, bën të rriturit’ e kurmit mbë të dërtuarë të tij me dashuri.
17 Këtë adha u thom, edhe u vë mbë be mbë Zotnë, që të mos ecëni më juvet, sikundrë ecëjnë filit’ e tjera, ndë marrëzi të kshillit së ture.
18 Ato kanë mëntë skotisurë, janë mërguarë nga të rruaritë si do Perndia, për të padijturë që është mbë to, për aformi të së verbuarit që është ndë zëmërë të ture.
19 Ato pa shpëresë janë dhënë lënurë ndë vromëcira, për të bërë çdofarë të papastruara pa frijturë.
20 Ma juvet nuk’ e kini mpsuarë kështu Krishtinë.
21 Ndë e kini vërtet atë digjuarë, e mb’atë jini dhidhaksurë, sikundr’ ësht’ e vërteta mbë Iisunë.
22 Që juvet sa për jetën’ e shkuarë, cvishni njerin’ e vëjetërë që prishetë ndë dëshërime të gënjeshtrësë.
23 E përtërihi ndë Shpirt të mëndiesë suaj.
24 E vishni njerin’ e ri që është bërë si do Perndia me të drejtë e me Shënjtëri të së vërtetësë.
25 Andaje si të liri të rremënë, le ta flasë sicilido me gjiton’ e tij sikundr’ ësht’ e vërteta, sepse jemi krahët’ e njeri-jatërit.
26 Ndë zëmëroni, ruhi nga fai, mos perëndojë Dielli mbi zëmërim tuaj.
27 Mos i epni vënd të paudhit.
28 Ai që vidh, më mos vëjedhë, po më tepërë le të mundonetë, tuke bërë të mirëtë me duar të tij, që të ketë t’apë gjëkafshë atij që ka shtrëngim.
29 Le të mos dalë nga goja juaj ndonjë fjalë e kalbëtë, po e tila që të jet’ e mirë për dërtesë që duhetë, që t’apë dhurëti mb’ata që e digjojënë.
30 E mos helmoni Shpirtinë Shënjt të Perndisë, që me anë t’atij jini vulosurë për ditë të shpëtimit.
31 Çdofarë pëlqimit, e zëmërimit, e urgjisë, e të thirrit, e mallëkimit, le të ngrihetë nga jush bashkë me çdofarë të ligë.
32 E bënuni të butë njeri mbë jatërinë, paraponiarë, e të ndëjeneni kollaj njeri me jatërinë, sikundrë ka ndëjierë edhe Perndia juvet mbë Krishtinë.
Kapitulli IV
1 U qi jam ndë burg për Tenëzonë , u lus ju t’eccëni me arësye ndë e grishunit, porsi ini grishunë, 2 me gjithë të përvutë, porsi të butë, e me të shufryem, tue bartunë njani tjetërinë për karitat, 3 tue studiuom ju me mbajtunë një gjellë n’shpirti n’së nlidhunit së paqit; 4 e bani t’ini një korp e një shpirt, porsi ju ini grishunë ndë një shpënessë n’së grishunit sij; 5 një Zot, një fee, një bagm; 6 një Tenëzonë, Ati i gjithëve, qi anshtë përmbii gjithë nee, e për gjithë e ndë gjithë nee .
7 Gjithëkuj n’jush anshtë dhanë hiri porsi anshtë të dhanëtë e dhunëtijessë Krishtit. 8 E përkaqë thotë të Shkruomitë : Krishti tue votë mbë qiellt, i shpuu me vetëhenë gjithë ata qi qysh moti ishnë klenë ndë purgatuort zanë, e dha hirë nierëzet. 9 E të votëtë e tij mbë qiellt, tjetërë nukë anshtë me u thanë maasse ai mpari u dorgj mbë të unjëtat të dheut . 10 E ai qi u dorgj, ai vetë hipi përmbii gjithë qiellt, përse t’ishnë mbaruom gjithë kafsshëtë. 11 Ai për të vërtetë dha zhdo vetëve me profetixuom, e tjerëvet me klenë apostoj , e zhdo tjerëve me klenë vangjelista, e tjerëvet me klenë të parëtë e klishëvet e doktorë, 12 ata me vepëruom mbë vend të shenjtet, ata me vepëruom gjithë shërbëtyrë të klishëvet e të promendunitë e Jezu Krishtit , 13 djerie na të ishnjim gjithë mbë një fee e na me u njohunë si janë bijtë e Tinëzot , na tue klenë ndë nierii maasse i mirë, ndë e shumuom të jetëssë Krishtit.
23 Përtërihii n’shpirtit së mendsë saj 24 e nvishii ndë nieriit të rii, qi anshtë nkriuom n’vollundedjet së Tinëzot e ndë e dërejtët e ndë shenjtëniit të së vërtetëssë.
25 E ju tue qitunë mbanë të shtrembënënë, flitëni për të dërejtë gjithëkush fqinjëssë vet, përse na të jemi dej njani ndë tjetërit. 26 Mënihii e mos biri ndë kat; e dielli mos rrie, ju tue mbajtunë mëninë, 27 mos bani vend Dreqit. 28 Ai qi vidh, maa mos vjedhë, por ai të fëdigetë tue punuom me duort të tij ta qish për të mirë anshtë, përse ai të mundnjë me baam pjessë atij qi i kaa nevojë.