Mbë të parinë kankatuer. Psallmë kanke e Davidit.
1 U ngrittë Perëndia, edhe u shpërdafshin’ anëmiqt’ e ati, edhe ikshinë prei syvet ati ata qi e kanë mëni.
2 Sikurse biretë tymi, kështu bir-i ata, sikurse tretetë qiri përpara ziarrmit, kështu u bierrshinë të pa-besëtë prei syvet Perëndisë.
3 Por të dreitët u gëzofshinë, u gazmofshinë përpara Perëndisë, edhe u gëzofshinë me gëzim.
4 Këndoni Perëndisë, psallni emënit ati, bani gati udhën’ ati qi ecën kaluer ndë shkreti: emëni i ati ashtë Zot, edhe gëzohi përpara ati.
5 Ati i të vorfënivet, edhe gjyqtar i të vejavet ashtë Perëndia ndë të shenjtënueminë vendin’ e vet.
6 Perëndia ban të vetëmitë me ndenjunë ndë shtëpi, nxier të lidhunitë me hekura ndë trimëni, por krye-ngritunitë rrinë ndë dhe të thatë.
7 O Perëndi, kur dilshie përpara popullit t’yt, kur shkoishie ndëpër shkreti, Selah.
8 U lëkund dheu, edhe ata qilltë rrothnë prei sysh Perëndisë, ai Sinaiu lëkund prei sysh Perëndisë, Perëndisë Israelit.
9 O Perëndi, dërgove miaft si mbë trashigimt tand, edhe kur ishte pa fuqi, ti e forcove.
10 Përmbëledhëja jote ndenji nd’atë, bane gati për të vobegunë me të mirënë tande, o Perëndi.
11 Zoti dha fjalë: ata qi dhanë za të mirë ishinë ushtëri e madhe.
12 Mbëretën’ ushtëriash tue ikun’ iknë, edhe ato qi mbetnë ndë shtëpi daishinë plaçëkatë.
13 Edhe ndë dirgjeshitë ndë miedis të votrësë, por keni me qenunë porsi fletë pullumbi të argjandueme, edhe populat’ e ati me arë të verdhë.
14 Fuqi-madhi kur shpërdante mbëretënë nd’atë, u bai bardhë porsi bora ndë Salmon.
15 Mali i Perëndisë ashtë porsi mali i Bashanit: mal’ i naltë, porsi mali i Bashanit.
16 Përse keni zmir, o male të naltë? Kyi ashtë mali, qi i pëlqeu Perëndisë me ndenjunë, sepse Zoti ka me ndenjunë nd’atë për gjithë monë.
17 Qerret’ e Perëndisëjanë njizet mijë mijënash, qi i heqinë , Zoti ashtë ndërmiet atyneve porsi ndë Sina, ndë të shenjtënueminë vend.
18 Hype nalt, rope robëninë, more dhunëtia për njerëzit, por edhe për të pandëgjueshimit, qi të rrish ndërmiet atyne , o Zot Perëndi.
19 Qoftë bekuem Zoti, ditë për ditë qi na ngarkon me të mira , Perëndia i shpëtimit t’ynë. Selah.
20 Perëndia ynë ashtë Perëndi shpëtimi: edhe të nxierrëtë prei vdeket ashtë prei Zotit Perëndisë.
21 Por Perëndia ka me dërrmuem kryet’ e anëmiqvet vet, edhe kryetë me qime ati qi ecën nd’udhë të këqia.
22 Zoti tha: Kam me këthyem prei Bashanit, kam me këthyem popullinë t’em prei të thellavet detit,
23 qi të ngjyhetë kamba jote ndë gjakt të anëmiqvet, edhe gjuha e qenvet tu prei ati.
24 U panë hapat’ e tua, o Perëndi, hapat’ e Perëndisë t’em, mbëretit t’em, ndë vend të shenjtënuem.
25 Veishinë përpara psallësitë, mbrapa ata qi u bijshin organavet, ndë miedis vasha tue rrafunë tympana.
26 Bekoni Perëndinë ndër përmbëledhëje, bekoni Zotinë, ju qi jeni prei gurrës’ Israelit.
27 Atie ishte Beniamini vogëlë, i pari atyne, zotënit’ e Iudësë me njerëzit e atyne, zotënit’ e Zabulonit, edhe zotënit’ e Nefthalit.
28 Perëndia yt urdhënoi fuqinë tande, forco, o Perëndi, këtë qi punove për ne.
29 Për tempullinë tand ndë Ierusalemë, mbëretënitë kanë me të prumë dhunëtia.
30 Qirto bishat’ e kallamishtësë, tufën’ e mëzetënavet bashkë me viçat’ e popujvet, qi të ulinë kryetë tue prumë copa argjandi, shpërdai popujtë qi duenë luftëna.
31 Kanë me ardhunë njerës të mëdhej kah Misiri, Ethiopia shpeit ka me shtrimë duert’e veta te Perëndia.
32 Këndoni Perëndisë, o mbëretënit’ e dheut, psallni Zotit. Selah,
33 Ati qi ecën kaluer mbi qillt e qillvet herëshim, qe tek ep zanin’ e vet, zanin’ e fortë.
34 Epni fuqinë Perëndisë, madhënia e ati ashtë mbi Israelinë, edhe fuqia e ati mbi ret.
35 I frikëshim je , o Perëndi, prei vendevet tu të shenjtënuemevet; Perëndia i Israelit asht’ ai qi i ep fuqi e forcatë popullit vet. I bekuem qoftë Perëndia.
Mbë të parinë kankatuer. Psallmë kanke e Davidit.
1 U ngrittë Perëndia, edhe u shpërdafshin’ anëmiqt’ e ati, edhe ikshinë prei syvet ati ata qi e kanë mëni.
2 Sikurse biretë tymi, kështu bir-i ata, sikurse tretetë qiri përpara ziarrmit, kështu u bierrshinë të pa-besëtë prei syvet Perëndisë.
3 Por të dreitët u gëzofshinë, u gazmofshinë përpara Perëndisë, edhe u gëzofshinë me gëzim.
4 Këndoni Perëndisë, psallni emënit ati, bani gati udhën’ ati qi ecën kaluer ndë shkreti: emëni i ati ashtë Zot, edhe gëzohi përpara ati.
5 Ati i të vorfënivet, edhe gjyqtar i të vejavet ashtë Perëndia ndë të shenjtënueminë vendin’ e vet.
6 Perëndia ban të vetëmitë me ndenjunë ndë shtëpi, nxier të lidhunitë me hekura ndë trimëni, por krye-ngritunitë rrinë ndë dhe të thatë.
7 O Perëndi, kur dilshie përpara popullit t’yt, kur shkoishie ndëpër shkreti, Selah.
8 U lëkund dheu, edhe ata qilltë rrothnë prei sysh Perëndisë, ai Sinaiu lëkund prei sysh Perëndisë, Perëndisë Israelit.
9 O Perëndi, dërgove miaft si mbë trashigimt tand, edhe kur ishte pa fuqi, ti e forcove.
10 Përmbëledhëja jote ndenji nd’atë, bane gati për të vobegunë me të mirënë tande, o Perëndi.
11 Zoti dha fjalë: ata qi dhanë za të mirë ishinë ushtëri e madhe.
12 Mbëretën’ ushtëriash tue ikun’ iknë, edhe ato qi mbetnë ndë shtëpi daishinë plaçëkatë.
13 Edhe ndë dirgjeshitë ndë miedis të votrësë, por keni me qenunë porsi fletë pullumbi të argjandueme, edhe populat’ e ati me arë të verdhë.
14 Fuqi-madhi kur shpërdante mbëretënë nd’atë, u bai bardhë porsi bora ndë Salmon.
15 Mali i Perëndisë ashtë porsi mali i Bashanit: mal’ i naltë, porsi mali i Bashanit.
16 Përse keni zmir, o male të naltë? Kyi ashtë mali, qi i pëlqeu Perëndisë me ndenjunë, sepse Zoti ka me ndenjunë nd’atë për gjithë monë.
17 Qerret’ e Perëndisëjanë njizet mijë mijënash, qi i heqinë , Zoti ashtë ndërmiet atyneve porsi ndë Sina, ndë të shenjtënueminë vend.
18 Hype nalt, rope robëninë, more dhunëtia për njerëzit, por edhe për të pandëgjueshimit, qi të rrish ndërmiet atyne , o Zot Perëndi.
19 Qoftë bekuem Zoti, ditë për ditë qi na ngarkon me të mira , Perëndia i shpëtimit t’ynë. Selah.
20 Perëndia ynë ashtë Perëndi shpëtimi: edhe të nxierrëtë prei vdeket ashtë prei Zotit Perëndisë.
21 Por Perëndia ka me dërrmuem kryet’ e anëmiqvet vet, edhe kryetë me qime ati qi ecën nd’udhë të këqia.
22 Zoti tha: Kam me këthyem prei Bashanit, kam me këthyem popullinë t’em prei të thellavet detit,
23 qi të ngjyhetë kamba jote ndë gjakt të anëmiqvet, edhe gjuha e qenvet tu prei ati.
24 U panë hapat’ e tua, o Perëndi, hapat’ e Perëndisë t’em, mbëretit t’em, ndë vend të shenjtënuem.
25 Veishinë përpara psallësitë, mbrapa ata qi u bijshin organavet, ndë miedis vasha tue rrafunë tympana.
26 Bekoni Perëndinë ndër përmbëledhëje, bekoni Zotinë, ju qi jeni prei gurrës’ Israelit.
27 Atie ishte Beniamini vogëlë, i pari atyne, zotënit’ e Iudësë me njerëzit e atyne, zotënit’ e Zabulonit, edhe zotënit’ e Nefthalit.
28 Perëndia yt urdhënoi fuqinë tande, forco, o Perëndi, këtë qi punove për ne.
29 Për tempullinë tand ndë Ierusalemë, mbëretënitë kanë me të prumë dhunëtia.
30 Qirto bishat’ e kallamishtësë, tufën’ e mëzetënavet bashkë me viçat’ e popujvet, qi të ulinë kryetë tue prumë copa argjandi, shpërdai popujtë qi duenë luftëna.
31 Kanë me ardhunë njerës të mëdhej kah Misiri, Ethiopia shpeit ka me shtrimë duert’e veta te Perëndia.
32 Këndoni Perëndisë, o mbëretënit’ e dheut, psallni Zotit. Selah,
33 Ati qi ecën kaluer mbi qillt e qillvet herëshim, qe tek ep zanin’ e vet, zanin’ e fortë.
34 Epni fuqinë Perëndisë, madhënia e ati ashtë mbi Israelinë, edhe fuqia e ati mbi ret.
35 I frikëshim je , o Perëndi, prei vendevet tu të shenjtënuemevet; Perëndia i Israelit asht’ ai qi i ep fuqi e forcatë popullit vet. I bekuem qoftë Perëndia.