Psallm’ e Davidit: për të përmendunë.
1 Zot, mos më qirto ndë zemërimt tand, as mos më mundo ndë mënit tande.
2 Se shigjetat’ e tua m’u ngulnë, edhe dora jote po më shtrëngon.
3 S’ka shëndet ndë misht t’em, për punë të zemërimit tand, s’ka paqtim nd’eshtënat e mia, për punë të fajit t’em.
4 Se pa-udhëniat’ e mia kapërcyenë kryetë t’em, porsi barr’ e randë u randuenë mbi mue.
5 Varrët’ e mia u qelpnë e u kalpnë, për punë të marrisë s’eme.
6 U bash i ngratë, edhe u ngërmuqa kreit, gjithë ditën’ ecij i vranëtë.
7 Se zorrët’ e mia u mbushnë me të nxetë, edhe s’ka shëndet ndë misht t’em.
8 U sëmuna edhe u këputa fort, ulurij prei shtrëngimit zemrësë s’eme.
9 Zot, gjithë dëshërimi em ashtë përpara teje, edhe shamtima eme s’mpëshifetë prei teje.
10 Zemëra eme përzihetë, edhe fuqia eme po më le, edhe drita e syvet mi, edhe ajo s’ashtë bashkë me mue.
11 Miqt’ e mi edhe të afërmit’ e mi rrinë përpara varrësë s’eme, edhe ma të afërmit’ e mi rrinë për së largu.
12 Edhe ata qi kërkojënë shpirtinë t’em ngrefinë kurth, edhe ata qi kërkojënë të keqenë s’eme, flasinë keq, edhe shkojënë ndër mend gënjeshtra gjithë ditënë.
13 Por unë s’ndëgjoishiem porsi shurth, edhe porsi i pagojë, qi s’hap gojën e vet.
14 Edhe ishiem porsi nji njeri qi s’ndëgjon, edhe qi s’flet kundrë me gojët të vet.
15 Se shpëreva mbë tyi, o Zot, ti ke me ndëgjuem, o Zot Perëndia em.
16 Se thashë: Mos u gëzofshin’ anëmiqt’ e mi për mue; kur të rrëshqesi kamba eme, ata mbahenë mbë të math kundrë meje.
17 Se unë jam gati për me ranë, edhe të dhimtunitë t’em ashtë përpara meje përherë.
18 Se unë kam me rrëfyem pa-udhëninë t’eme, edhe ka me më ardhunë keq për fajinë t’em.
19 Por anëmiqt’ e mi rrojënë, edhe janë të fortë, edhe u shumuen’ ata qi më kanë mëni pa udhë.
20 Edhe ata qi më bajënë keq ndë vend të së mirësë, jan’ anëmiqt’ e mi, sepse ndiek të mirënë.
21 Mos hiq dorë prei meje, o Zot, o Perëndia em, mos u mërgo prei meje.
22 Nxito me më ndimuem, o Zot, shpëtimi em.
Psallm’ e Davidit: për të përmendunë.
1 Zot, mos më qirto ndë zemërimt tand, as mos më mundo ndë mënit tande.
2 Se shigjetat’ e tua m’u ngulnë, edhe dora jote po më shtrëngon.
3 S’ka shëndet ndë misht t’em, për punë të zemërimit tand, s’ka paqtim nd’eshtënat e mia, për punë të fajit t’em.
4 Se pa-udhëniat’ e mia kapërcyenë kryetë t’em, porsi barr’ e randë u randuenë mbi mue.
5 Varrët’ e mia u qelpnë e u kalpnë, për punë të marrisë s’eme.
6 U bash i ngratë, edhe u ngërmuqa kreit, gjithë ditën’ ecij i vranëtë.
7 Se zorrët’ e mia u mbushnë me të nxetë, edhe s’ka shëndet ndë misht t’em.
8 U sëmuna edhe u këputa fort, ulurij prei shtrëngimit zemrësë s’eme.
9 Zot, gjithë dëshërimi em ashtë përpara teje, edhe shamtima eme s’mpëshifetë prei teje.
10 Zemëra eme përzihetë, edhe fuqia eme po më le, edhe drita e syvet mi, edhe ajo s’ashtë bashkë me mue.
11 Miqt’ e mi edhe të afërmit’ e mi rrinë përpara varrësë s’eme, edhe ma të afërmit’ e mi rrinë për së largu.
12 Edhe ata qi kërkojënë shpirtinë t’em ngrefinë kurth, edhe ata qi kërkojënë të keqenë s’eme, flasinë keq, edhe shkojënë ndër mend gënjeshtra gjithë ditënë.
13 Por unë s’ndëgjoishiem porsi shurth, edhe porsi i pagojë, qi s’hap gojën e vet.
14 Edhe ishiem porsi nji njeri qi s’ndëgjon, edhe qi s’flet kundrë me gojët të vet.
15 Se shpëreva mbë tyi, o Zot, ti ke me ndëgjuem, o Zot Perëndia em.
16 Se thashë: Mos u gëzofshin’ anëmiqt’ e mi për mue; kur të rrëshqesi kamba eme, ata mbahenë mbë të math kundrë meje.
17 Se unë jam gati për me ranë, edhe të dhimtunitë t’em ashtë përpara meje përherë.
18 Se unë kam me rrëfyem pa-udhëninë t’eme, edhe ka me më ardhunë keq për fajinë t’em.
19 Por anëmiqt’ e mi rrojënë, edhe janë të fortë, edhe u shumuen’ ata qi më kanë mëni pa udhë.
20 Edhe ata qi më bajënë keq ndë vend të së mirësë, jan’ anëmiqt’ e mi, sepse ndiek të mirënë.
21 Mos hiq dorë prei meje, o Zot, o Perëndia em, mos u mërgo prei meje.
22 Nxito me më ndimuem, o Zot, shpëtimi em.