Mbë të parinë kankatuer mbi Muth-llabben Psallm’ e Davidit.
1 Kam me të lavduruem me gjithë zemrënë t’eme, o Zot, kam me treguem gjithë mërekullit e tua.
2 Kam me gëzuem e me u gazmuem për tyi, kam me psallunë për emninë tand, o i Naltë.
3 Kur të këthehenë mbrapa anëmiqt’ e mi, kanë me ranë, edhe kanë me u bierrë përpara sysh tu.
4 Se ti bane gjyqinë t’em edhe të dreitënë t’eme, ndenje mbë shkamp tue gjukuem me dreitëni.
5 Qirtove kombetë, prishe të pa-besinë, shove emënin’ e atyneve ndë jetët të jetësë.
6 O anëmik, të shkretuemetë pushuenë për kur-do, edhe rrenove qytetetë; të përmendunit’ e atyneve hupi bashkë me ata.
7 Por Zoti mbet për gjithë jetënë, bani gati shkambin’ e vet për gjyq.
8 Edhe ai ka me gjukuem botënë me dreitëni, ka me gjukuem popujtë me të dreitë.
9 Edhe Zoti ka me qenunë mpështetëje te i nevojëshimi, mpështetëje ndë kohë të shtrëngimit.
10 Edhe ata qi ngjofin emninë tand kanë me shpëryem mbë tyi, se s’hoqe dorë prei atyneve qi të kërkojën’, o Zot.
11 Psallni Zotit, qi rri ndë Sionë, tregoni punët’ e ati ndër popuj.
12 Se, kur të kërkojë gjaknatë, i kuiton: s’harron klithmën’ e atyneve qi heqinë keq.
13 Përdëlle-më, o Zot, shif shtrëngiminë t’em, qi vien prei atyneve qi më kanë mëni, ti qi më ngre nalt prei dyervet vdekësë,
14 qi të tregoj gjithë lavdurimet’ e tu ndër dyert së bijësë Sionësë: unë kam me u gëzuem për shpëtiminë tand.
15 Kombetë ranë nd’atë gropë qi banë: kamb’ e atyneve u zu nd’atë kurth, qi mpëshefnë.
16 Zoti ngjifetë për gjyqinë qi ban: i pa-besi zihetë ndë lak për punët të duervet veta. Higgaion. Selah.
17 Të pa-besëtë kanë me u këthyem ndë ferr: edhe gjithë kombetë qi harrojënë Perëndinë.
18 Se i vobegu s’ka me u harruem kurrë, shpëresa e të nevojëshimëvet s’ka me hupunë kurrë.
19 Ngreu, o Zot, le të mos dali ma i fortë njeri, le të gjukohenë kombetë përpara teje.
20 Ven’, o Zot, ligjë-dhanës mbi ata, le ta ngjofinë kombetë, se janë njerës. Selah.