1 In illo tempore audiit Herodes tetrarcha famam Iesu
2 et ait pueris suis
hic est Iohannes Baptista ipse surrexit a mortuis
et ideo virtutes inoperantur in eo
3 Herodes enim tenuit Iohannem
et alligavit eum et posuit in carcere
propter Herodiadem uxorem fratris sui
4 dicebat enim illi Iohannes non licet tibi habere eam
5 et volens illum occidere timuit populum
quia sicut prophetam eum habebant
6 Die autem natalis Herodis
saltavit filia Herodiadis in medio et placuit Herodi
7 unde cum iuramento pollicitus est ei dare
quodcumque postulasset ab eo
8 at illa praemonita a matre sua
da mihi inquit hic in disco caput Iohannis Baptistae
9 et contristatus est rex
propter iuramentum autem et eos qui pariter
recumbebant iussit dari
10 misitque et decollavit Iohannem in carcere
11 et adlatum est caput eius in disco
et datum est puellae et tulit matri suae
12 et accedentes discipuli eius tulerunt corpus
et sepelierunt illud
et venientes nuntiaverunt Iesu
13 Quod cum audisset Iesus
secessit inde in navicula in locum desertum seorsum
et cum audissent turbae secutae sunt eum pedestres de civitatibus
14 et exiens vidit turbam multam
et misertus est eius et curavit languidos eorum
15 Vespere autem facto accesserunt ad eum discipuli eius dicentes
desertus est locus et hora iam praeteriit
dimitte turbas ut euntes in castella emant sibi escas
16 Iesus autem dixit eis
non habent necesse ire date illis vos manducare
17 responderunt ei
non habemus hic nisi quinque panes et duos pisces
18 qui ait eis adferte illos mihi huc
19 et cum iussisset turbam discumbere supra faenum
acceptis quinque panibus et duobus piscibus
aspiciens in caelum benedixit et fregit
et dedit discipulis panes discipuli autem turbis
20 et manducaverunt omnes et saturati sunt
et tulerunt reliquias duodecim cofinos fragmentorum plenos
21 manducantium autem fuit numerus quinque milia virorum
exceptis mulieribus et parvulis
22 Et statim iussit discipulos
ascendere in navicula
et praecedere eum trans fretum donec dimitteret turbas
23 Et dimissa turba ascendit in montem solus orare
Vespere autem facto solus erat ibi
24 navicula autem in medio mari iactabatur fluctibus
erat enim contrarius ventus
25 quarta autem vigilia noctis venit ad eos ambulans supra
mare
26 et videntes eum supra mare ambulantem
turbati sunt dicentes quia fantasma est
et prae timore clamaverunt
27 statimque Iesus locutus est eis dicens
habete fiduciam ego sum nolite timere
28 Respondens autem Petrus dixit
Domine si tu es iube me venire ad te super aquas
29 at ipse ait veni
et descendens Petrus de navicula ambulabat super aquam
ut veniret ad Iesum
30 videns vero ventum validum timuit
et cum coepisset mergi clamavit dicens
Domine salvum me fac
31 et continuo Iesus extendens manum adprehendit eum
et ait illi modicae fidei quare dubitasti
32 Et cum ascendissent in naviculam cessavit ventus
33 qui autem in navicula erant venerunt et adoraverunt eum dicentes
vere Filius Dei es
34 et cum transfretassent venerunt in terram Gennesar
35 Et cum cognovissent eum viri loci illius
miserunt in universam regionem illam
et obtulerunt ei omnes male habentes
36 et rogabant eum ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent
et quicumque tetigerunt salvi facti sunt
Vrasja e Gjon Pagëzorit
(Mk 6.14-29Lk 9.7-9)1 Atëherë Herod Tetrarku dëgjoi për Jezuin 2 e u tha shërbëtorëve të vet: «Ky është Gjon Pagëzori. Ai është ngjallur prej të vdekurve, prandaj veprojnë këto fuqi në të». 3 Në të vërtetë Herodi e kishte kapur Gjonin, e kishte lidhur dhe e kishte futur në burg për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të vet, 4 sepse Gjoni i kishte thënë: «Nuk të lejohet ta marrësh për grua». 5 Herodi donte ta vriste, por kishte frikë nga populli që e mbante Gjonin për profet. 6 Por kur festohej ditëlindja e Herodit, vajza e Herodiadës kërceu para të ftuarve dhe i pëlqeu Herodit 7 aq shumë, sa i premtoi me betim t'i jepte çfarëdo që t'i kërkonte. 8 Ajo, e shtyrë nga e ëma, tha: «Më jep këtu në një pjatë kokën e Gjon Pagëzorit». 9 Mbretit i erdhi keq, por, për shkak të betimit dhe të të ftuarve, urdhëroi t'ia jepnin. 10 Ai dërgoi dikë që ia preu kokën Gjonit në burg. 11 Kokën e tij e sollën në një pjatë, ia dhanë vajzës dhe ajo ia çoi së ëmës. 12 Pastaj erdhën dishepujt e Gjonit, e morën trupin, e varrosën dhe shkuan e i treguan Jezuit.
Ushqimi i pesë mijë vetave
(Mk 6.30-44Lk 9.10-17Gjn 6.1-14)13 Kur i dëgjoi këto, Jezui u largua që andej me varkë dhe u tërhoq mënjanë në një vend të shkretë. Por turmat, kur e morën vesh, i shkuan pas më këmbë nga qytetet. 14 Si arriti në breg, pa një turmë të madhe. Ndjeu dhembshuri për ta dhe shëroi të sëmurët e tyre. 15 Në mbrëmje erdhën dishepujt e i thanë: «Ky vend është i shkretë e tashmë është bërë vonë. Lëri turmat të shkojnë nëpër fshatra e të blejnë ushqim». 16 Jezui u tha: «Nuk është nevoja të shkojnë, jepuni ju të hanë». 17 Ata i thanë: «Ne kemi vetëm pesë bukë e dy peshq me vete». 18 Jezui tha: «M'i sillni këtu». 19 Pastaj, si i urdhëroi turmat të uleshin në bar, mori pesë bukët e dy peshqit, ngriti sytë drejt qiellit, tha lutjen e bekimit, theu bukën, ua dha dishepujve dhe dishepujt ua dhanë turmave. 20 Të gjithë hëngrën e u ngopën. Me copat e bukës që tepruan u mbushën plot dymbëdhjetë shporta. 21 Ata që hëngrën ishin rreth pesë mijë burra, përveç grave e fëmijëve.
Ecja mbi ujë
(Mk 6.45-52Gjn 6.15-21)22 Pastaj Jezui u dha urdhër dishepujve të hipnin në varkë e të shkonin përpara tij në bregun tjetër, derisa ai të shpërndante turmat. 23 Pasi shpërndau turmat, u ngjit i vetëm në mal për t'u lutur. Në mbrëmje ai ishte ende aty i vetëm, 24 ndërsa varka ishte tashmë shumë larg bregut dhe rrihej prej dallgëve, se era ishte kundër. 25 Në agim , Jezui erdhi tek ata duke ecur mbi liqen. 26 Por kur e panë dishepujt duke ecur mbi liqen, u tmerruan e thanë: «Është fantazmë!». Dhe bërtitën nga frika. 27 Por menjëherë Jezui u tha: «Merrni zemër! Jam unë. Mos kini frikë!». 28 Pjetri u përgjigj: «Zot, nëse je ti, më urdhëro të vij te ti mbi ujë». 29 Jezui i tha: «Eja!». Pjetri zbriti nga varka, eci mbi ujë e shkoi te Jezui, 30 por kur pa erën e fortë, u tremb dhe teksa filloi të fundosej, bërtiti: «Zot, më shpëto!». 31 Menjëherë, Jezui zgjati dorën, e kapi e i tha: «Përse dyshove, o besimpakët?». 32 Kur hipën në varkë, era pushoi. 33 Ata që gjendeshin në varkë i ranë në gjunjë e i thanë: «Ti je me të vërtetë Biri i Perëndisë».
Shërimi në Gjenesaret
(Mk 6.53-56)34 Si kaluan në bregun tjetër, arritën në krahinën e Gjenesaretit. 35 Kur e njohën, njerëzit e atij vendi çuan fjalë në të gjithë krahinën përreth, i sollën të gjithë të sëmurët 36 e iu lutën që të mund t'i preknin vetëm cepin e gunës. Kështu, ata që e prekën, u shëruan.