The Plot to Kill Jesus
(Mt 26.1‑5Lk 22.1‑2Jn 11.45‑53)1 Ἦν δὲ τὸ πάσχα καὶ τὰ ἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρας. καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς πῶς αὐτὸν ἐν δόλῳ κρατήσαντες ἀποκτείνωσιν· 2 ἔλεγον γάρ, Μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, μήποτε ἔσται θόρυβος τοῦ λαοῦ.
The Anointing at Bethany
(Mt 26.6‑13Jn 12.1‑8)3 Καὶ ὄντος αὐτοῦ ἐν Βηθανίᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, κατακειμένου αὐτοῦ ἦλθεν γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτελοῦς, συντρίψασα τὴν ἀλάβαστρον κατέχεεν αὐτοῦ τῆς κεφαλῆς. 4 ἦσαν δέ τινες ἀγανακτοῦντες πρὸς ἑαυτούς, Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη τοῦ μύρου γέγονεν; 5 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι ἐπάνω δηναρίων τριακοσίων καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς· καὶ ἐνεβριμῶντο αὐτῇ. 6 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἄφετε αὐτήν· τί αὐτῇ κόπους παρέχετε; καλὸν ἔργον ἠργάσατο ἐν ἐμοί. 7 πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ᾽ ἑαυτῶν καὶ ὅταν θέλητε δύνασθε αὐτοῖς εὖ ποιῆσαι, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 8 ὃ ἔσχεν ἐποίησεν· προέλαβεν μυρίσαι τὸ σῶμά μου εἰς τὸν ἐνταφιασμόν. 9 ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον εἰς ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεται εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.
Judas’ Agreement to Betray Jesus
(Mt 26.14‑16Lk 22.3‑6)10 Καὶ Ἰούδας Ἰσκαριὼθ ὁ εἷς τῶν δώδεκα ἀπῆλθεν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς ἵνα αὐτὸν παραδοῖ αὐτοῖς. 11 οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐχάρησαν καὶ ἐπηγγείλαντο αὐτῷ ἀργύριον δοῦναι. καὶ ἐζήτει πῶς αὐτὸν εὐκαίρως παραδοῖ.
The Passover with the Disciples
(Mt 26.17‑25Lk 22.7‑14, Lk 21‑23Jn 13.21‑30)12 Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον, λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, Ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν ἵνα φάγῃς τὸ πάσχα; 13 καὶ ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς, Ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἀπαντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ 14 καὶ ὅπου ἐὰν εἰσέλθῃ εἴπατε τῷ οἰκοδεσπότῃ ὅτι Ὁ διδάσκαλος λέγει, Ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμά μου ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω; 15 καὶ αὐτὸς ὑμῖν δείξει ἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένον ἕτοιμον· καὶ ἐκεῖ ἑτοιμάσατε ἡμῖν. 16 καὶ ἐξῆλθον οἱ μαθηταὶ καὶ ἦλθον εἰς τὴν πόλιν καὶ εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα. 17 Καὶ ὀψίας γενομένης ἔρχεται μετὰ τῶν δώδεκα. 18 καὶ ἀνακειμένων αὐτῶν καὶ ἐσθιόντων ὁ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με ὁ ἐσθίων μετ᾽ ἐμοῦ. 19 ἤρξαντο λυπεῖσθαι καὶ λέγειν αὐτῷ εἷς κατὰ εἷς, Μήτι ἐγώ; 20 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, Εἷς τῶν δώδεκα, ὁ ἐμβαπτόμενος μετ᾽ ἐμοῦ εἰς τὸ τρύβλιον. 21 ὅτι ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ, οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾽ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος.
The Institution of the Lord’s Supper
(Mt 26.26‑30Lk 22.15‑201 Cor 11.23‑25)22 Καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν λαβὼν ἄρτον εὐλογήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν, Λάβετε, τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου. 23 καὶ λαβὼν ποτήριον εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς, καὶ ἔπιον ἐξ αὐτοῦ πάντες. 24 καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Τοῦτό ἐστιν τὸ αἷμά μου τῆς διαθήκης τὸ ἐκχυννόμενον ὑπὲρ πολλῶν. 25 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ πίω ἐκ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ. 26 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.
Peter’s Denial Foretold
(Mt 26.31‑35Lk 22.31‑34Jn 13.36‑38)27 Καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι Πάντες σκανδαλισθήσεσθε, ὅτι γέγραπται,
Πατάξω τὸν ποιμένα,
καὶ τὰ πρόβατα διασκορπισθήσονται.
28 ἀλλὰ μετὰ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν. 29 ὁ δὲ Πέτρος ἔφη αὐτῷ, Εἰ καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται, ἀλλ᾽ οὐκ ἐγώ. 30 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺ σήμερον ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἢ δὶς ἀλέκτορα φωνῆσαι τρίς με ἀπαρνήσῃ. 31 ὁ δὲ ἐκπερισσῶς ἐλάλει, Ἐὰν δέῃ με συναποθανεῖν σοι, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι. ὡσαύτως δὲ καὶ πάντες ἔλεγον.
The Prayer in Gethsemane
(Mt 26.36‑46Lk 22.39‑46)32 Καὶ ἔρχονται εἰς χωρίον οὗ τὸ ὄνομα Γεθσημανὶ καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Καθίσατε ὧδε ἕως προσεύξωμαι. 33 καὶ παραλαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ [τὸν] Ἰάκωβον καὶ [τὸν] Ἰωάννην μετ᾽ αὐτοῦ καὶ ἤρξατο ἐκθαμβεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν 34 καὶ λέγει αὐτοῖς, Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε. 35 καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπιπτεν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ προσηύχετο ἵνα εἰ δυνατόν ἐστιν παρέλθῃ ἀπ᾽ αὐτοῦ ἡ ὥρα, 36 καὶ ἔλεγεν, Αββα ὁ πατήρ, πάντα δυνατά σοι· παρένεγκε τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπ᾽ ἐμοῦ· ἀλλ᾽ οὐ τί ἐγὼ θέλω ἀλλὰ τί σύ. 37 καὶ ἔρχεται καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ, Σίμων, καθεύδεις; οὐκ ἴσχυσας μίαν ὥραν γρηγορῆσαι; 38 γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ ἔλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής. 39 καὶ πάλιν ἀπελθὼν προσηύξατο τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών. 40 καὶ πάλιν ἐλθὼν εὗρεν αὐτοὺς καθεύδοντας, ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καταβαρυνόμενοι, καὶ οὐκ ᾔδεισαν τί ἀποκριθῶσιν αὐτῷ. 41 καὶ ἔρχεται τὸ τρίτον καὶ λέγει αὐτοῖς, Καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε· ἀπέχει· ἦλθεν ἡ ὥρα, ἰδοὺ παραδίδοται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἁμαρτωλῶν. 42 ἐγείρεσθε ἄγωμεν· ἰδοὺ ὁ παραδιδούς με ἤγγικεν.
The Betrayal and Arrest of Jesus
(Mt 26.47‑56Lk 22.47‑53Jn 18.3‑12)43 Καὶ εὐθὺς ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος παραγίνεται Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα καὶ μετ᾽ αὐτοῦ ὄχλος μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων παρὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων. 44 δεδώκει δὲ ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν σύσσημον αὐτοῖς λέγων, Ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν, κρατήσατε αὐτὸν καὶ ἀπάγετε ἀσφαλῶς. 45 καὶ ἐλθὼν εὐθὺς προσελθὼν αὐτῷ λέγει, Ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν· 46 οἱ δὲ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῷ καὶ ἐκράτησαν αὐτόν. 47 εἷς δέ [τις] τῶν παρεστηκότων σπασάμενος τὴν μάχαιραν ἔπαισεν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτάριον. 48 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς, Ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με; 49 καθ᾽ ἡμέραν ἤμην πρὸς ὑμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με· ἀλλ᾽ ἵνα πληρωθῶσιν αἱ γραφαί. 50 καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον πάντες.
The Young Man Who Fled
51 Καὶ νεανίσκος τις συνηκολούθει αὐτῷ περιβεβλημένος σινδόνα ἐπὶ γυμνοῦ, καὶ κρατοῦσιν αὐτόν· 52 ὁ δὲ καταλιπὼν τὴν σινδόνα γυμνὸς ἔφυγεν.
Jesus before the Council
(Mt 26.57‑68Lk 22.54‑55, Lk 63‑71Jn 18.13‑14, Jn 19‑24)53 Καὶ ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν πρὸς τὸν ἀρχιερέα, καὶ συνέρχονται πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ γραμματεῖς. 54 καὶ ὁ Πέτρος ἀπὸ μακρόθεν ἠκολούθησεν αὐτῷ ἕως ἔσω εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἦν συγκαθήμενος μετὰ τῶν ὑπηρετῶν καὶ θερμαινόμενος πρὸς τὸ φῶς. 55 οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ ὅλον τὸ συνέδριον ἐζήτουν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ μαρτυρίαν εἰς τὸ θανατῶσαι αὐτόν, καὶ οὐχ ηὕρισκον· 56 πολλοὶ γὰρ ἐψευδομαρτύρουν κατ᾽ αὐτοῦ, καὶ ἴσαι αἱ μαρτυρίαι οὐκ ἦσαν. 57 καί τινες ἀναστάντες ἐψευδομαρτύρουν κατ᾽ αὐτοῦ λέγοντες 58 ὅτι Ἡμεῖς ἠκούσαμεν αὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἐγὼ καταλύσω τὸν ναὸν τοῦτον τὸν χειροποίητον καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν ἄλλον ἀχειροποίητον οἰκοδομήσω. 59 καὶ οὐδὲ οὕτως ἴση ἦν ἡ μαρτυρία αὐτῶν. 60 καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἰς μέσον ἐπηρώτησεν τὸν Ἰησοῦν λέγων, Οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδὲν τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν; 61 ὁ δὲ ἐσιώπα καὶ οὐκ ἀπεκρίνατο οὐδέν. πάλιν ὁ ἀρχιερεὺς ἐπηρώτα αὐτὸν καὶ λέγει αὐτῷ, Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ εὐλογητοῦ; 62 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἐγώ εἰμι,
καὶ ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου
ἐκ δεξιῶν καθήμενον τῆς δυνάμεως
καὶ ἐρχόμενον μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ.
63 ὁ δὲ ἀρχιερεὺς διαρρήξας τοὺς χιτῶνας αὐτοῦ λέγει, Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων; 64 ἠκούσατε τῆς βλασφημίας· τί ὑμῖν φαίνεται; οἱ δὲ πάντες κατέκριναν αὐτὸν ἔνοχον εἶναι θανάτου. 65 Καὶ ἤρξαντό τινες ἐμπτύειν αὐτῷ καὶ περικαλύπτειν αὐτοῦ τὸ πρόσωπον καὶ κολαφίζειν αὐτὸν καὶ λέγειν αὐτῷ, Προφήτευσον, καὶ οἱ ὑπηρέται ῥαπίσμασιν αὐτὸν ἔλαβον.
Peter’s Denial of Jesus
(Mt 26.69‑75Lk 22.56‑62Jn 18.15‑18, Jn 25‑27)66 Καὶ ὄντος τοῦ Πέτρου κάτω ἐν τῇ αὐλῇ ἔρχεται μία τῶν παιδισκῶν τοῦ ἀρχιερέως 67 καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον θερμαινόμενον ἐμβλέψασα αὐτῷ λέγει, Καὶ σὺ μετὰ τοῦ Ναζαρηνοῦ ἦσθα τοῦ Ἰησοῦ. 68 ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων, Οὔτε οἶδα οὔτε ἐπίσταμαι σὺ τί λέγεις. καὶ ἐξῆλθεν ἔξω εἰς τὸ προαύλιον [καὶ ἀλέκτωρ ἐφώνησεν]. 69 καὶ ἡ παιδίσκη ἰδοῦσα αὐτὸν ἤρξατο πάλιν λέγειν τοῖς παρεστῶσιν ὅτι Οὗτος ἐξ αὐτῶν ἐστιν. 70 ὁ δὲ πάλιν ἠρνεῖτο. καὶ μετὰ μικρὸν πάλιν οἱ παρεστῶτες ἔλεγον τῷ Πέτρῳ, Ἀληθῶς ἐξ αὐτῶν εἶ, καὶ γὰρ Γαλιλαῖος εἶ. 71 ὁ δὲ ἤρξατο ἀναθεματίζειν καὶ ὀμνύναι ὅτι Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὃν λέγετε. 72 καὶ εὐθὺς ἐκ δευτέρου ἀλέκτωρ ἐφώνησεν. καὶ ἀνεμνήσθη ὁ Πέτρος τὸ ῥῆμα ὡς εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι δὶς τρίς με ἀπαρνήσῃ· καὶ ἐπιβαλὼν ἔκλαιεν.
Krie e katërmbëdhjetë
1 E pas di ditet qe Pashka edhe lipsotë. E të parët’ e Priftëret edhe Grammatejtë kërkoijnë qish ta zijn’ atë me dhelpëri, e ta vrisnë.
2 Po thoshnë, jo ndë të prëmptenë, se mos bënetë nakatosi ndë llao.
3 E kur ishte ai ndë Vithani, mbë shtëpi të Simonit së leprosurit, tek rrijte ai ndë sufra, erdhi një grua, e kishte një garafë pa dorë, plot me miro nga Nardho të qëruarë, shumë të shtrëjtë, e si e theu garafënë pa dorë, ja derdhi mbi krie të tij.
4 E qenë ca që u zëmëruanë me vetëhe të ture, e thoshnë: Mbë se u bë të humburit’ e kësaj mirosë?
5 Se këjo mund të shitej më tepër se treqind dhinarë, e t’ipejnë të varfëret, e zëmëronejnë mbë të.
6 E Iisui tha: Lirie atë, pse i ipni asaj mundim? Të mirë punë bëri mbë mua.
7 Se të varfëritë i keni kurdo me vetëhe tuaj, e kurdo të doi, mundni të bëni nd’ata të mirë, po mua nukë më keni kurdo.
8 Atë që mundi këjo e bëri, arijti më përpara të liejë kurminë tim me miro, për të vënë ndë varr.
9 Me të vërteta u thom juvet, tekdo që të rrëfenetë kij Ungjill ndë gjithë botë, do të kuvëndonetë edhe ç’bëri këjo që të mbahetë mënd ajo.
10 E Iudha Iskarioti një nga të dimbëdhjetë, vate ndë të parët’ e Priftëret, që t’u ip atë mbë duar.
11 E ata si digjuanë, u gëzuanë, e i taksnë t’i ipnë atij asprë. E kërkon që t’ua ip atë mbë duar me kollaj.
12 E ditën’ e parë të lipsovet, kur haijnë Pashkënë, i thon’ atij mathitit’ e tij: Ku do të vemi, e të bëjëmë gati të haç Pashkënë?
13 E dërgon di nga mathitit’ e tij, e u thot’ ature: Ecëni ndë qutet, e do të piqetë me ju një njeri që mban një stamnë me ujë, e hajdeni pas tij.
14 E tekdo që të hijë thoi zotit së shtëpisë, se dhaskali thotë: Ku është konaku që do të ha pashkënë bashkë me mathitit’ e mi?
15 E ai do t’u dëftojë juvet një çardhak të madh shtruarë me mësallë, gati; atje bënani gati për navet.
16 E duallë mathitit’ e tij, e vanë ndë qutet, e gjenë sikundr’ u tha ature; e bënë gati pashkënë.
17 E si u err vjen bashkë me të dimbëdhjetë.
18 E tek rrijn’ ata mbë sufra e haijnë, u tha Iisui: Me të vërteta u thom juvet, se një nga jush do të më paradhosjë, ai që ha me mua bashkë.
19 E nisnë të helmonejnë, e të thoshn’ atij njëri pas jatërit: Mos jam unë? E tjatëri: Mos jam unë?
20 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Një nga të dimbëdhjetë, ai që ngjien dorënë ndë kupë bashkë me mua.
21 E i biri njeriut vete sikundrë është shkruarë për atë, po ve atij njeriut, që prej atij paradhosetë i biri i njeriut. Më mirë qe për atë njeri të mos qe lerë.
22 E tek haijn’ ata, mori Iisui bukë, e si e bekoi, e theu, e ua dha ature, e u tha: Mirri, hai, këjo është kurmi im.
23 E si mori potirë, e efharistisi, ua dha ature, e pinë prej sij gjithë.
24 E u tha ature: Kij është gjaku im i dhjatësë së re, që do të derdhetë për shumë.
25 Me të vërteta u thom juvet, do të mos pi më nga ç’pjell vështi ngjera mb’atë ditë, kur ta pi atë të re ndë mbretëri të Perndisë.
26 E si efharistisnë duallë ndë mal të ullinjet.
27 E u thot’ ature Iisui, që: Gjithë do të skandhalisenë për mua ndë këtë natë; se është shkruarë: Do të godit dëlmuarë, e do të përhapenë dhëntë.
28 E po pas së ngjallurit sim, do të vete përpara juvet ndë Galileë.
29 E Petrua i tha atij: Edhe të gjithë nd’u skandhaliçinë, po unë jo.
30 E i thot’ atij Iisui: Me të vërtetë të thom tij, që sot ndë këtë natë, pa kënduarë edhe kokoshi di herë, do të më arniseç tri herë.
31 E ai shtonte e thosh: Edhe nd’u dashtë që të vdes me ti bashkë, nukë do të t’arnisem tij. E ashtu thoshnë edhe të gjithë të tjerëtë.
32 E vijënë ndë një fshat që quhej Gjethsimani. E u thotë mathitivet së tij: Rriji këtu ngjera sa të falem.
33 E merr bashkë me vetëhe të tij Petronë edhe Iakovonë edhe Ioannë, e zuri të tromaks e të helmonej.
34 E u thot’ ature: Shumë helmuarë është Shpirti im gjera mbë vdekëjë. Mbetuni e rríi këtu, e mos fliji.
35 E si vate pakëzë më tej, ra përmbis, e falej, ndë mund, të mërgonej nga ai kij sahat.
36 E thoshte: Avva, o jat, gjithë të kollajta janë tek ti, mërgo nga meje këtë potir; po jo atë që dua unë, po atë që do ti.
37 E vjen, e i gjen ata që flijnë. E i thotë Petrosë: Simon, flë? Nukë munde të rrije zgjuarë një sahat?
38 Rriji zgjuarë, edhe fali, që të mos bini ndë piraksi. Shpirti është gati, po kurmi ësht’ i smundurë.
39 E pameta vate e u fal, tuke thënë atë fjalë.
40 E si u kthie i gjeti ata përsëri që flijnë (sepse qenë sit’ e ture rënduarë) e nukë dijnë ç’t’i përgjegjeshin’ atij.
41 E vjen të tretënë herë, e u thot’ ature: Edhe po fliji, e prëheni, sado; erdhi sahati; na, i biri njeriut që ipetë mbë duar të fajëtorëvet.
42 Ngrihi të vemi. Na, ai që do të më apë, erdhi afër.
43 E atë çast, pa sosurë ai fjalënë, vjen Iudha, që qe një nga të dimbëdhjetë, edhe bashkë me atë shumë turmë me thikëra edhe me drunjër, nga të parët’ e Priftëret, edhe nga Grammatejtë, edhe pleqtë.
44 E ai që e paradhosi atë, u kish dhënë ature nishan, e u kish thënë, se: Atë që do të puth, ai është. Zirie atë, e shpirie me qëlim.
45 E poqë erdhi, atë çast ju qas atij, e i thotë: Dhaskal, dhaskal. E e puthi atë.
46 Edhe ata shtinë duartë mbi të, e e zun’ atë.
47 E një nga ata që rrijn’ atje, kreu thikënë, e goditi kopil’ e së parit së priftëret, e i preu atij veshnë.
48 E u përgjegj Iisui, e u tha ature: Posi mbë kusar dualltë me thikëra e me drunjer të ziri mua?
49 Ngadita bashkë me juvet jeshë tuke dhidhaksurë ndë Iero, e nukë më zutë, po duhetë të dalënë të vërteta kartëratë.
50 E e lanë atë të gjithë e iknë.
51 E një djalosh vijte pas tij, që qe tiliksurë me çarçaf mbi lëkurë, e e zën’ atë trimatë.
52 Edhe ai si lëshoi çarçafnë, iku nga ata lakuriq.
53 E e shpunë Iisunë tek i pari priftëret, e u mbëjodhë atje me të bashkë gjithë të parët’ e priftëret, edhe pleqtë, edhe grammatejtë.
54 E Petrua vij pas tij për së largut, ngjera brënda ndë avlli të së parit së priftëret, e rrijte bashkë me kopij, e ngrohej mbë zjar.
55 E të parët’ e priftëret, edhe gjithë mbëjedhëja kërkoijnë martiri kondr’ Iisuit, për të vrarë atë, po nukë gjeijnë.
56 E shumë martirisnë rrem kondr’ atij, po nukë qenë baraj martirit’ e ture.
57 E u ngrenë ca, e martirisnë rrem kondr’ atij, e thanë.
58 Se: Navet digjuam atë që thosh, se: unë do të prish këtë Nao që është bërë me duar, e për tri dit do të bëj një tjatër të pabërë me duar.
59 E as kështu nukë qe një martiria e ture.
60 E si u ngre ndë mes i pari i priftëret, e pieti Iisunë, e thosh: Nukë përgjegje fare? Ç’martiri thonë këta kondrë teje?
61 E ai pushonte, e nuk’ u përgjegj fare. E e pieti atë përsëri i pari i priftëret, e i thot’ atij: Ti je Krishti, i biri i së bekuarit?
62 Edhe Iisui i tha: Unë jam edhe do të shihni të bir’ e njeriut të rrijë mb’anë të djathëtë të Fuqisë, edhe të vijë mbë re të Qiellit.
63 E i pari priftëret si çori rrobat’ e tij, thotë: Ç’na duhenë martirëtë?
64 E digjuatë vllasfiminë, ç’u duketë juvet? Edhe ata të gjithë e apofasisnë atë e thanë, që është fajëtuar për vdekëjë.
65 E nisnë ca ta pështijn’ atë ndë faqe, e të mbuloijnë suratn’ e tij, e t’i bijnë atij me shuplaka, e t’i thoshnë: Profiteps. Edhe kopijtë i bijn’ atij me shuplaka.
66 E tek qe Petrua përposh ndë avlli, vjen një nga kopijet’ e së parit së priftëret.
67 E si pa Petronë që ngrohej, e vështroi mirë atë, e i thotë: Edhe ti jeshe bashkë me Iisunë Nazarinonë.
68 E ai arnisej, e thosh: Nukë di, as kupëtoj ato që thua ti. E dolli jashtë mbë rrugë, e kokoshi këndoi.
69 E si e pa atë përsëri kopilia, nisi t’u thosh ature që rrijnë atje që: Kij nga ata është.
70 E ai pameta arnisej. E pas një çiket i thonë Petrosë ata që rrijn’ atje: Me të vërteta nga ata jeshe. Galileo je, e të folturit tat gjan.
71 E ai nisi të anathematis, e të betonej, që: s’e di këtë njeri që thoi.
72 E për së ditit këndoi kokoshi. E u kujtua Petrua fjalësë që i tha atij Iisui, që pa kënduarë kokoshi di herë, do të më arniseç mua tri herë. E nisi e qante.