To the chief Musician upon Shoshannim, for the sons of Korah, Maschil, A Song of loves.
1 My heart is inditing a good matter: I speak of the things which I have made touching the king: my tongue is the pen of a ready writer.
2 Thou art fairer than the children of men: grace is poured into thy lips: therefore God hath blessed thee for ever.
3 Gird thy sword upon thy thigh, O most mighty, with thy glory and thy majesty.
4 And in thy majesty ride prosperously because of truth and meekness and righteousness; and thy right hand shall teach thee terrible things.
5 Thine arrows are sharp in the heart of the king’s enemies; whereby the people fall under thee.
6 Thy throne, O God, is for ever and ever: the sceptre of thy kingdom is a right sceptre.
7 Thou lovest righteousness, and hatest wickedness: therefore God, thy God, hath anointed thee with the oil of gladness above thy fellows.
8 All thy garments smell of myrrh, and aloes, and cassia, out of the ivory palaces, whereby they have made thee glad.
9 Kings’ daughters were among thy honourable women: upon thy right hand did stand the queen in gold of Ophir.
10 Hearken, O daughter, and consider, and incline thine ear; forget also thine own people, and thy father’s house;
11 So shall the king greatly desire thy beauty: for he is thy Lord; and worship thou him.
12 And the daughter of Tyre shall be there with a gift; even the rich among the people shall intreat thy favour.
13 The king’s daughter is all glorious within: her clothing is of wrought gold.
14 She shall be brought unto the king in raiment of needlework: the virgins her companions that follow her shall be brought unto thee.
15 With gladness and rejoicing shall they be brought: they shall enter into the king’s palace.
16 Instead of thy fathers shall be thy children, whom thou mayest make princes in all the earth.
17 I will make thy name to be remembered in all generations: therefore shall the people praise thee for ever and ever.
Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Shoshannim, për të bijt’ e Koreut, Mashhill: kënkë për të dashurinë.
1 Zëmra ime buron fjalë të mirë, un’ i them mbëretit: punët’ e mia, gjuha ime është pëndë shkronjësi që shkruan hollë.
2 Ti je më i bukurë se të bijt’ e njierëzet, u derth gas ndë buzët tënde, përandaj të bekoi Perëndia për gjithë jetënë.
3 Ngjish shpatënë tënde përmbi kofshët, o i fortë, ndë lavdurit tënde, e ndë madhërit tënde.
4 Edhe shko mbarë ndë madhërit tënde, edhe mbëretëro ndë të vërtetë, e ndë butësi, e ndë drejtëri, edhe e diathta jote do të të dëftenjë punë të maniçime.
5 Shigjetat’ e tua janë të prehëta, llauze do të bienë ndënë ty, (edhe ato shigjeta do të futenë) ndë zëmrë t’arëmiqet mbëretit.
6 Froni yt, o Perëndi, është ndë jetët të jetësë, shkop drejtërie është shkopi mbëretërisë s’ate.
7 Deshe drejtërinë, edhe more mëri shtrëmbërinë, përandaj të leu Perëndia, Perëndia yt, me vaj gëzimi më tepërë se pjesëtarët’ e tu.
8 Gjithë të veshurat’ e tua (bien erë) smyrne edh alloje edhe kassie, (kur del) nga pallatet e elefantra, andej ku të gëzuanë.
9 Bija mbëretrish ishinë ndër të nderçurat e tua, mbëretëresha qëndroi së diathtash tua veshurë me petkë prej ar ofiri.
10 Ndigjo, o bijë, edhe shih, edhe ul veshnë tënt, edhe harro llausnë tënt, edhe shtëpin’ e tyt-et;
11 edhe mbëreti ka për të dëshëruarë bukurinë tënde, se ay ësht’ yt-zot: edhe adhuro atë.
12 Edhe e bij’ e Tyrësë (do të dalë përpara) me dhurata, të pasurit’ e llauzit do t’i lutenë faqesë s’ate.
13 Gjithë lavdia e së bijësë mbëretit është së brendëshëmi, petk’ e asaj ësht’ e endurë me ar.
14 Do të biretë te mbëreti veshurë me petkë të qëndisurë; vërgjëreshatë shoqet’ e asaj, pas asaj, do të birenë te ti.
15 Do të birenë me gëzim e me ngazëllim, do të hynjënë ndë shtëpi të mbëretit.
16 Ndë vënt të atrëvet tu do të jenë bijt’ e tu, do t’i vësh urdhëratës mbi gjithë dhenë.
17 Do të kujtonj emrinë tënt ndë gjithë brezat, përandaj do të të lavduronjënë llauzetë ndë jetët të jetësë.