Shiggaion of David, which he sang unto the LORD, concerning the words of Cush the Benjamite.
1 O LORD my God, in thee do I put my trust: save me from all them that persecute me, and deliver me:
2 Lest he tear my soul like a lion, rending it in pieces, while there is none to deliver.
3 O LORD my God, if I have done this; if there be iniquity in my hands;
4 If I have rewarded evil unto him that was at peace with me; (yea, I have delivered him that without cause is mine enemy:)
5 Let the enemy persecute my soul, and take it; yea, let him tread down my life upon the earth, and lay mine honour in the dust. Selah.
6 Arise, O LORD, in thine anger, lift up thyself because of the rage of mine enemies: and awake for me to the judgment that thou hast commanded.
7 So shall the congregation of the people compass thee about: for their sakes therefore return thou on high.
8 The LORD shall judge the people: judge me, O LORD, according to my righteousness, and according to mine integrity that is in me.
9 Oh let the wickedness of the wicked come to an end; but establish the just: for the righteous God trieth the hearts and reins.
10 My defence is of God, which saveth the upright in heart.
11 God judgeth the righteous, and God is angry with the wicked every day.
12 If he turn not, he will whet his sword; he hath bent his bow, and made it ready.
13 He hath also prepared for him the instruments of death; he ordaineth his arrows against the persecutors.
14 Behold, he travaileth with iniquity, and hath conceived mischief, and brought forth falsehood.
15 He made a pit, and digged it, and is fallen into the ditch which he made.
16 His mischief shall return upon his own head, and his violent dealing shall come down upon his own pate.
17 I will praise the LORD according to his righteousness: and will sing praise to the name of the LORD most high.
Shiggaion i Davidit, qi i psalli Zotit, për fjalët’ e Hushit Beniaminit.
1 O Zot Perëndia em, shpërej mbë tyi: shpëto-më prei gjith’ atyneve qi më ndiekinë, edhe liro-më;
2 mos rrëmbejë ndonji herë anëmiku shpirtinë t’em porsi leon, edhe mos e shqyejë, pa mos qenunë shpëtimtar.
3 O Zot Perëndia em, ndë bana unë këtë, ndë ashtë pa-udhëni ndë duert të mia,
4 ndë i shpagova të keqe për të mirë ati qi kishte paqtim me mue (a në shtrëngova atë qi më ndiek pa ndonji punë),
5 ndiektë anëmiku shpirtinë t’em, edhe e kaptë, edhe shkeltë përdhe jetënë t’eme, edhe vuftë lavdinë t’eme ndë pluhunë. Selah.
6 Çohu, o Zot, ndë zemërimt tand, naltohu për punë të tërbimit anëmiqvet mi, edhe çohu për mue ndë gjyq, qi urdhënove.
7 Edhe përmbëledhëja e popujvet ka me të qarkuem, edhe këthehu, të rrish përmbi atë mbë të naltë.
8 Zoti ka me gjukuem popujtë, gjuko-më, o Zot, mbas dreitënisë s’eme, edhe mbas të mos qenunit’ e keqe tek unë.
9 Le të mbarohetë ma e keqeja e të pa-besëvet, edhe forco të dreitinë ti, o Perëndia i dreitë, qi shprovon zemëra e veshnje.
10 Mburonja eme ashtë mbë Perëndinë, qi shpëton zemërë-dreitëtë.
11 Perëndia ashtë gjyqtar i dreitë, edhe Perëndi qi zemërohetë përditë.
12 Ndë mos u këtheftë i pa-besi, ka me prefunë shpatën’ e vet; ngrefi harkun’ e vet, edhe e bani gati.
13 Edhe bani gati armë vdeke për atë, ndërtoi shigjetat’ e veta kundrë ndiekësëvet.
14 Qe i pa-besi te mundohetë me piellë pa-udhëni, edhe u mbars të keqe, edhe puell rrenë.
15 Mihu gropë, edhe e thelloi, por ka me ranë ndë gropët qi bani.
16 E keqeja e ati ka me u këthyem mbi kryet t’ati, edhe pa-udhënia e ati ka me sdrypunë ndë majët të kresë ati.
17 Kam me lavduem Zotinë mbas dreitënisë ati, edhe kam me psallunë për emënin’ e Zotit naltë.