To the chief Musician, A Psalm of David.
1 The heavens declare the glory of God; and the firmament sheweth his handywork.
2 Day unto day uttereth speech, and night unto night sheweth knowledge.
3 There is no speech nor language, where their voice is not heard.
4 Their line is gone out through all the earth, and their words to the end of the world. In them hath he set a tabernacle for the sun,
5 Which is as a bridegroom coming out of his chamber, and rejoiceth as a strong man to run a race.
6 His going forth is from the end of the heaven, and his circuit unto the ends of it: and there is nothing hid from the heat thereof.
7 The law of the LORD is perfect, converting the soul: the testimony of the LORD is sure, making wise the simple.
8 The statutes of the LORD are right, rejoicing the heart: the commandment of the LORD is pure, enlightening the eyes.
9 The fear of the LORD is clean, enduring for ever: the judgments of the LORD are true and righteous altogether.
10 More to be desired are they than gold, yea, than much fine gold: sweeter also than honey and the honeycomb.
11 Moreover by them is thy servant warned: and in keeping of them there is great reward.
12 Who can understand his errors? cleanse thou me from secret faults .
13 Keep back thy servant also from presumptuous sins; let them not have dominion over me: then shall I be upright, and I shall be innocent from the great transgression.
14 Let the words of my mouth, and the meditation of my heart, be acceptable in thy sight, O LORD, my strength, and my redeemer.
Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Qijetë tregojënë lavdinë e Perëndisë, edhe qindresa difton punën’ e duervet ati.
2 Dita i flet fjalë ditësë, edhe nata i difton mend natësë.
3 Nukë janë ligjërata, as fjalë, qi të mos u ndëgjohetë zani.
4 Zani i atyneve duel’ mbë gjithë dhenë, edhe fjalët’ e atyneve votnë der mbë kantet të botësë. Ndër ata vuni tendë për diellinë.
5 Edhe kyi del’ porsi dhandërrë prei dhomësë dhandërrisë, gëzohetë porsi burr’ i fortë, kur ecën sheshit;
6 të dalët’ e ati ashtë prei kantit qiellit, edhe të qarkuemit’ e ati mbarohetë der mbë kand tietërë , edhe s’ashtë gja me u mpëshefunë prei së nxetit ati.
7 Ligja e Zotit asht’ e këthiellëtë, qi këthen shpirt, dëshmia e Zotit asht’ e besueme, qi ban të mençim të mituninë;
8 urdhënimet’ e Zotit janë të dreitë, qi gëzojënë zemrënë; porosia e Zotit asht’ e ndriçime, qi ndrit sytë,
9 frik’ e Zotit asht’ e këthiellëtë, qi mbet ndë jetë të jetësë; gjyqet’ e Zotit janë të vërtetë, edhe të dreitë kreit;
10 janë ma të dëshërueshim se ari, por edhe ma tepërë se ar’ i kullutë, edhe ma t’ambëlë se mialta, edhe pikat’ e hojit.
11 Shërbëtori yt këshillohetë fort tepërë me anë t’atyneve; ndë të rueitunit t’atyneve ashtë shumë shpagim.
12 Kush kupëton fajetë? Qiro-më prei së mpësheftavet punë ,
13 edhe ruei shërbëtorinë tand prei madhështiash; le të mos zotënojënë mbi mue, atëherë kam me dalë faqe-bardhë, edhe kam me u qiruem prej fajit math.
14 Le të jenë të pëlqyeshime fjalët’ e gojëse s’eme, edhe mendimi zemrësë s’eme përpara teje, o Zot, shkrepi em, edhe shpërblimtari em.