1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.
2 Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
3 Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
5 Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.
6 Thou coveredst it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.
7 At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
8 They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them.
9 Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
10 He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills.
11 They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.
12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.
13 He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
15 And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man’s heart.
16 The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
17 Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.
18 The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.
19 He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth .
21 The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.
22 The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens.
23 Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
24 O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.
26 There go the ships: there is that leviathan, whom thou hast made to play therein.
27 These wait all upon thee; that thou mayest give them their meat in due season.
28 That thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good.
29 Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
32 He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
33 I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
35 Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
1 Beko Zotinë, o shpirti em; fort u madhënove, o Zot Perëndia em, je veshunë me lavdurim e me madhëni.
2 Ai qi heth përmbi vetëhe dritënë, porsi petk; ai qi shtrin qiellinë, porsi kurtinë.
3 Ai qi mbulon me ujë të naltëtë vendet’ e vet, ai qi ban retë qerren’ e vet, ai qi ecën mbi fletët t’erënavet.
4 Ai qi ban engjujt’ e vet fryma, edhe shërbëtorët’ e vet flakë ziarrmi.
5 Ai qi themelon dhenë mbi qindrim t’ati, për mos me u tundunë jetë mbas jete.
6 Mbulove ate me abyssënë, porsi me petk; ujënate qindruenë mbi malet.
7 Prei qirtimit t’yt iknë, prei zanit bumbullimësë s’ate u hoqnë me nxitim.
8 Hipnë ndë malet, sdripnë ndë fushat, nd’ate vend qi i themelove.
9 Vune sinuer qi s’kanë me e kapërcyem, as kanë me u këthyem, për me mbuluem dhenë.
10 Ai qi dërgon bunime ndër shpellat, qi të shkojën’ ujëna ndërmiet malevet.
11 Pinë ujë gjithë bishat’ e fushësë, gomarët’ e egrë shuejënë hetëjen’ e vet.
12 Afër’ atyneve kanë të ndenjunitë shpezët’ e qiellit, edhe apinë za ndërmiet degavet.
13 Ai qi ujit maletë prei të naltëvet vendevet vet, prei pemësë duervet tua nginjetë dheu.
14 Ai qi ban me bimë bar për bagëtit, edhe barishtë për shërbimin’ e njeriut, qi të nxierri bukë prei dheut,
15 edhe venë qi gëzon zemërën’ e njeriut, voj për me shkëlqyem faqenë, edhe bukë qi forcon zemërën’ e njeriut.
16 U nginë drut’ e Zotit, dullenjat’ e Libanit qi mbolli,
17 atie ku bajënë fole zoqtë, bredhate janë të ndenjunit’ e leilekut.
18 Malet’ e naltë janë për dhit e egra, gurëtë janë pshtetëje për lepujt e butë.
19 Bani hanënë për motet, dielli ngjef të perënduemit’ e vet.
20 Lishon errësinë, e bahetë nate, nd’ate shkojënë gjithë bishat’ e pyllit.
21 Këlysht’ e leonëvet ulurijënë për me rrëmbyem, e me lypunë prei Perëndiet ushqimin’ e vet.
22 Porsa len dielli, mbëlidhen’ edhe bien’ e flenë ndëpër shtrofkat e veta.
23 Del njeriu ndë punët të vet, e ndë mundimt’ të vet, ngjer mbramanet.
24 Sa të mëdha janë punët’ e tua, o Zot! Të gjitha i bane me dituni, dheu u mbush me krijesënë tande.
25 Ai det’ i math e i gjanë, atie gjindenë shtërpij qi s’kanë të ngjehunë, shtazë të vogëla bashkë me të mëdha.
26 Atie shkojënë barkate, atie ashtë ky Leviathani, qi krijove për me lueitunë nd’ate.
27 Gjithë këto shpërejënë mbë ty, për me u dhanë ushqiminë mbë kohë.
28 Kur u ep, mbëledhinë, kur hap ti dorënë, nginjenë së mirash,
29 por kur këthen ti faqenë mbë-nj’-anë, përzihenë, kur u ngre frymënë, ngordhinë, edhe këthehenë ndë baltë të vet;
30 kur u dërgon frymënë tande, ndërtohenë, edhe përtërin faqen’ e dheut.
31 Qoftë lavdia e Zotit për gjithë jetënë, u gëzoftë Zoti për punët e veta.
32 Ai qi shtie sytë mbi dhet, edhe ban ate me u dridhunë: ai qi përket maletë, edhe nxierrinë tym.
33 Kam me i kënduem Zotit sa të rroj, kam me i psallunë Perëndisë sa të jemi.
34 Mendimi em për ate do të jetë i amblë, edhe unë do të gëzohem për Zotinë.
35 U shofshinë fajtorëtë prei dheut, edhe të paudhëtë mos qofshinë ma. Beko Zotinë, o shpirti em. Alleluia.