1 O that thou wert as my brother, that sucked the breasts of my mother! when I should find thee without, I would kiss thee; yea, I should not be despised. 2 I would lead thee, and bring thee into my mother’s house, who would instruct me: I would cause thee to drink of spiced wine of the juice of my pomegranate. 3 His left hand should be under my head, and his right hand should embrace me. 4 I charge you, O daughters of Jerusalem, that ye stir not up, nor awake my love, until he please.
5 Who is this that cometh up from the wilderness, leaning upon her beloved? I raised thee up under the apple tree: there thy mother brought thee forth: there she brought thee forth that bare thee.
6 ¶ Set me as a seal upon thine heart, as a seal upon thine arm: for love is strong as death; jealousy is cruel as the grave: the coals thereof are coals of fire, which hath a most vehement flame. 7 Many waters cannot quench love, neither can the floods drown it: if a man would give all the substance of his house for love, it would utterly be contemned.
8 ¶ We have a little sister, and she hath no breasts: what shall we do for our sister in the day when she shall be spoken for? 9 If she be a wall, we will build upon her a palace of silver: and if she be a door, we will inclose her with boards of cedar. 10 I am a wall, and my breasts like towers: then was I in his eyes as one that found favour. 11 Solomon had a vineyard at Baal-hamon; he let out the vineyard unto keepers; every one for the fruit thereof was to bring a thousand pieces of silver. 12 My vineyard, which is mine, is before me: thou, O Solomon, must have a thousand, and those that keep the fruit thereof two hundred.
13 Thou that dwellest in the gardens, the companions hearken to thy voice: cause me to hear it .
14 ¶ Make haste, my beloved, and be thou like to a roe or to a young hart upon the mountains of spices.
1 Ah, të të kisha si vëllanë tim
që gjinjtë e nënës sime thithi!
Do të të gjeja përjashta
e do të të puthja,
njeri pa më përçmuar.
2 Do të të prija në shtëpinë e nënës sime,
e ti do të më mësoje,
por unë verë erëmirë do të të koja
e lëngun e shegës sime.
3 Me dorën e majtë kokën ai ma mban
e me të djathtën më përqafon.
4 Ju përbehem, o bijat e Jerusalemit,
mos e zgjoni, mos e ngucni dashurinë,
deri kur t'ia ketë ënda.
Mikeshat
5 Kush është ajo që ngjitet shkretëtirës
mbështetur tek i shtrenjti i vet?
Ajo
Nën mollë të zgjova ty,
atje ku të lindi nëna,
atje ku lehona ty të pati lindur.
6 Vërmë si vulë në zemër,
si vulë në krahun tënd,
se e fortë si vdekja është dashuria,
e egër si skëterra smira,
zjarrmia e saj zjarrmi përflakëse,
flakë përvëluese.
7 Ujërat e mëdha
dashurinë s'mund ta shuajnë,
as lumenjtë nuk mund ta përmbytin.
Kush për dashuri jep shtëpi e katandi,
fiton veçse qesëndi.
Vëllezërit
8 Një motër të vogël kemi,
që gjinjtë s'i kanë dalë.
Ç'do të bëjmë me motrën tonë,
kur për të të flitet?
9 Po të ishte mur,
bedena argjendi do t'i bënim,
flegra cedra do t'i vinim,
po të ishte derë.
Ajo
10 Mur jam unë
e gjinjtë e mi si kulla.
Para syve të tij
paqe unë kam gjetur.
11 Një vresht pati Solomoni
në Baalhamon,
e rojtarëve vreshtin ua dha.
Secili për frytet e saj do të sillte
një mijë monedha argjendi.
12 Vreshti im, që më përket mua,
shtrihet para meje.
Ja, një mijë monedha për ty Solomon
e dyqind për rojat e fryteve të tij.
Ai
13 O ti, që banon në kopshte,
e shokët e mi zërin ta dëgjojnë,
edhe unë ta dëgjofsha!
Ajo
14 Shpejto, i shtrenjti im,
porsi kaprolli a zogu i drenushës,
në bjeshkët erëmira.