1 O LORD God, to whom vengeance belongeth; O God, to whom vengeance belongeth, shew thyself.
2 Lift up thyself, thou judge of the earth: render a reward to the proud.
3 LORD, how long shall the wicked, how long shall the wicked triumph?
4 How long shall they utter and speak hard things? and all the workers of iniquity boast themselves?
5 They break in pieces thy people, O LORD, and afflict thine heritage.
6 They slay the widow and the stranger, and murder the fatherless.
7 Yet they say, The LORD shall not see, neither shall the God of Jacob regard it .
8 Understand, ye brutish among the people: and ye fools, when will ye be wise?
9 He that planted the ear, shall he not hear? he that formed the eye, shall he not see?
10 He that chastiseth the heathen, shall not he correct? he that teacheth man knowledge, shall not he know ?
11 The LORD knoweth the thoughts of man, that they are vanity.
12 Blessed is the man whom thou chastenest, O LORD, and teachest him out of thy law;
13 That thou mayest give him rest from the days of adversity, until the pit be digged for the wicked.
14 For the LORD will not cast off his people, neither will he forsake his inheritance.
15 But judgment shall return unto righteousness: and all the upright in heart shall follow it.
16 Who will rise up for me against the evildoers? or who will stand up for me against the workers of iniquity?
17 Unless the LORD had been my help, my soul had almost dwelt in silence.
18 When I said, My foot slippeth; thy mercy, O LORD, held me up.
19 In the multitude of my thoughts within me thy comforts delight my soul.
20 Shall the throne of iniquity have fellowship with thee, which frameth mischief by a law?
21 They gather themselves together against the soul of the righteous, and condemn the innocent blood.
22 But the LORD is my defence; and my God is the rock of my refuge.
23 And he shall bring upon them their own iniquity, and shall cut them off in their own wickedness; yea , the LORD our God shall cut them off.
1 O Zot, Perëndi shpagues,
o Perëndi shpagues, shkëlqe!
2 Ngrihu, o gjykatës i tokës,
jepu shpagimin krenarëve.
3 Deri kur të paudhët, o Zot,
deri kur do të ngadhënjejnë të paudhët?
4 Shpotitin e flasin me përbuzje,
mburren tërë ata që bëjnë paudhësi.
5 Popullin tënd po e shtypin, o Zot,
trashëgiminë tënde po e mundojnë.
6 Vrasin vejushën e të ardhurin,
jetimit i marrin jetën.
7 E thonë: «Nuk sheh Zoti,
Perëndia i Jakobit nuk kupton».
8 Merrni vesh, o tutkunët e popullit.
Ju, o të pamend, kur do të kuptoni?
9 Ai që përftoi veshin nuk dëgjuaka?
Ai që krijoi syrin nuk shikuaka?
10 Ai që qorton popujt nuk ndëshkuaka,
ai që dijen i mëson njeriut?
11 Zoti i njeh mendimet e njeriut,
të kota janë ato.
12 Lum njeriu që e qorton ti, o Zot,
e me ligjin tënd e mëson,
13 për t'i dhënë prehje në ditë fatkeqësie,
derisa të paudhit t'i jetë hapur gropa.
14 Se Zoti nuk e braktis popullin e vet,
trashëgiminë e vet nuk e hedh poshtë,
15 derisa gjykimi të shpallet sërish me drejtësi,
dhe tërë zemërdrejtët ta ndjekin.
16 Kush do të ngrihet për mua kundër të këqijve?
Kush do të dalë për mua kundër të paudhëve?
17 Po të mos më kishte ndihmuar Zoti,
për pak do të banoja në vendin e heshtjes.
18 Kur thashë: «Po më rrëshqet këmba!»,
më mbajti mirësia jote, o Zot.
19 Kur përbrenda më mbytin shqetësimet,
ma gëzojnë shpirtin ngushëllimet e tua.
20 A ka lidhje me ty froni i paudhësisë,
i cili sajon rregulla të marra me mashtrim?
21 Vërsulen kundër jetës së të drejtit
dhe dënojnë gjakun e pafajshëm.
22 Por Zoti u bë streha ime,
Perëndia im, shkëmbi ku gjej strehim.
23 Ai do t'i shpaguajë sipas paudhësisë së tyre,
me vetë të keqen e tyre do t'i shfarosë,
Zoti, Perëndia ynë, do t'i shkatërrojë.