A Psalm of David, to bring to remembrance.
1 O LORD, rebuke me not in thy wrath: neither chasten me in thy hot displeasure.
2 For thine arrows stick fast in me, and thy hand presseth me sore.
3 There is no soundness in my flesh because of thine anger; neither is there any rest in my bones because of my sin.
4 For mine iniquities are gone over mine head: as an heavy burden they are too heavy for me.
5 My wounds stink and are corrupt because of my foolishness.
6 I am troubled; I am bowed down greatly; I go mourning all the day long.
7 For my loins are filled with a loathsome disease: and there is no soundness in my flesh.
8 I am feeble and sore broken: I have roared by reason of the disquietness of my heart.
9 Lord, all my desire is before thee; and my groaning is not hid from thee.
10 My heart panteth, my strength faileth me: as for the light of mine eyes, it also is gone from me.
11 My lovers and my friends stand aloof from my sore; and my kinsmen stand afar off.
12 They also that seek after my life lay snares for me: and they that seek my hurt speak mischievous things, and imagine deceits all the day long.
13 But I, as a deaf man , heard not; and I was as a dumb man that openeth not his mouth.
14 Thus I was as a man that heareth not, and in whose mouth are no reproofs.
15 For in thee, O LORD, do I hope: thou wilt hear, O Lord my God.
16 For I said, Hear me , lest otherwise they should rejoice over me: when my foot slippeth, they magnify themselves against me.
17 For I am ready to halt, and my sorrow is continually before me.
18 For I will declare mine iniquity; I will be sorry for my sin.
19 But mine enemies are lively, and they are strong: and they that hate me wrongfully are multiplied.
20 They also that render evil for good are mine adversaries; because I follow the thing that good is .
21 Forsake me not, O LORD: O my God, be not far from me.
22 Make haste to help me, O Lord my salvation.
1 Psalm i Davidit. Si kujtesë.
2 Mos më qorto, o Zot, me zemërimin tënd,
mos më ndëshko me mërinë tënde.
3 Më janë ngulur shigjetat e tua,
dora jote më ka goditur.
4 Nuk ka më shëndet në trupin tim,
për shkak të zemërimit tënd,
nuk gjejnë më prehje kockat e mia,
për shkak të mëkatit tim.
5 Paudhësitë m'i kanë mbuluar kryet,
si barrë e rëndë peshojnë mbi mua.
6 Qelben e kalben plagët e mia,
për shkak të marrëzisë sime.
7 Jam kërrusur e gërmuqur krejt,
gjithë ditën endem e vajtoj.
8 Ijët më therin nga dhimbja,
nuk ka më shëndet në trupin tim.
9 Jam mekur e këputur krejt,
ulërij me zemër të pikëlluar.
10 O Zot, gjithë dëshirat e mia janë para teje
e nuk ta kam fshehur rënkimin tim.
11 Zemra më rreh fort, fuqia po më lë,
edhe drita e syve po më shuhet.
12 Miq e shokë stepen para krusmës sime,
të afërmit më qëndrojnë larg.
13 Ata që kërkojnë të ma marrin jetën
më kanë ngritur kurth,
ata që ma duan të keqen flasin për shfarosje,
gjithë ditën bluajnë dredhi.
14 E unë, si të isha shurdh, nuk dëgjoj,
si të isha memec, gojë nuk hap.
15 Jam bërë si i shurdhër,
që nuk nxjerr asnjë përgjigje nga goja.
16 Te ti kam shpresë, o Zot,
ti do të më përgjigjesh, o Zot, Perëndia im.
17 E thashë: «Mos i lër të dëfrejnë me mua
e as të krenohen kundër meje, kur të më rrëshqasë këmba».
18 Gati u rrëzova,
e dhimbja s'më hiqet sysh.
19 E rrëfej paudhësinë time
dhe brengosem për mëkatin tim.
20 Por armiqtë e mi rrojnë e janë të fortë,
ata që më urrejnë pa shkak janë shumuar.
21 Ata që ma shpërblejnë të mirën me të keqe
ngrihen kundër meje, se unë ndjek të mirën.
22 Mos më braktis, o Zot, Perëndia im,
mos më rri larg.
23 Nxito të më ndihmosh, o Zot, shpëtimtari im.