To the chief Musician, A Psalm of David.
1 In thee, O LORD, do I put my trust; let me never be ashamed: deliver me in thy righteousness.
2 Bow down thine ear to me; deliver me speedily: be thou my strong rock, for an house of defence to save me.
3 For thou art my rock and my fortress; therefore for thy name’s sake lead me, and guide me.
4 Pull me out of the net that they have laid privily for me: for thou art my strength.
5 Into thine hand I commit my spirit: thou hast redeemed me, O LORD God of truth.
6 I have hated them that regard lying vanities: but I trust in the LORD.
7 I will be glad and rejoice in thy mercy: for thou hast considered my trouble; thou hast known my soul in adversities;
8 And hast not shut me up into the hand of the enemy: thou hast set my feet in a large room.
9 Have mercy upon me, O LORD, for I am in trouble: mine eye is consumed with grief, yea , my soul and my belly.
10 For my life is spent with grief, and my years with sighing: my strength faileth because of mine iniquity, and my bones are consumed.
11 I was a reproach among all mine enemies, but especially among my neighbours, and a fear to mine acquaintance: they that did see me without fled from me.
12 I am forgotten as a dead man out of mind: I am like a broken vessel.
13 For I have heard the slander of many: fear was on every side: while they took counsel together against me, they devised to take away my life.
14 But I trusted in thee, O LORD: I said, Thou art my God.
15 My times are in thy hand: deliver me from the hand of mine enemies, and from them that persecute me.
16 Make thy face to shine upon thy servant: save me for thy mercies’ sake.
17 Let me not be ashamed, O LORD; for I have called upon thee: let the wicked be ashamed, and let them be silent in the grave.
18 Let the lying lips be put to silence; which speak grievous things proudly and contemptuously against the righteous.
19 Oh how great is thy goodness, which thou hast laid up for them that fear thee; which thou hast wrought for them that trust in thee before the sons of men!
20 Thou shalt hide them in the secret of thy presence from the pride of man: thou shalt keep them secretly in a pavilion from the strife of tongues.
21 Blessed be the LORD: for he hath shewed me his marvellous kindness in a strong city.
22 For I said in my haste, I am cut off from before thine eyes: nevertheless thou heardest the voice of my supplications when I cried unto thee.
23 O love the LORD, all ye his saints: for the LORD preserveth the faithful, and plentifully rewardeth the proud doer.
24 Be of good courage, and he shall strengthen your heart, all ye that hope in the LORD.
1 Mjeshtrit të korit. Psalm i Davidit.
2 Te ti, o Zot, kërkova strehë,
mos lejo të turpërohem asnjëherë,
sipas drejtësisë sate çliromë!
3 Prire veshin drejt meje,
nxito të më çlirosh,
bëhu për mua shkëmbi,
ku gjej strehim,
fortesa e shpëtimit tim.
4 Ti je shkëmbi dhe fortesa ime,
për hir të emrit tënd primë e hiqmë udhën.
5 Më nxirr nga laku, që fshehtas më kanë ngritur,
sepse ti je streha ime.
6 Në duart e tua e lë shpirtin tim,
shpengomë, o Zot, Perëndi besnik.
7 I urrej ata që jepen pas idhujve të kotë,
por unë shpresën e kam te Zoti.
8 Për mirësinë tënde gëzoj e ngazëllej,
se ti e pe pikëllimin tim
dhe e njohe mjerimin e shpirtit tim.
9 Nuk më le të bie në dorë të armiqve,
këmbët m'i vure në vend të gjerë.
10 Mëshiromë, o Zot, se jam ngushtë,
nga brenga po më treten sytë, shpirti e trupi.
11 Jeta po më mpaket në hidhërim
e vitet po kalojnë mes lëngatash,
më kanë lënë fuqitë prej paudhësisë
e kockat po më treten.
12 Jam bërë tallje për të gjithë armiqtë
e shumë më tepër për fqinjët.
Jam kthyer në tmerr për të njohurit
e sa më shohin rrugës, ikin.
13 Më kanë harruar fare,
si të isha i vdekur,
jam bërë porsi enë e thyer.
14 Shpifjet e shumë njerëzve i dëgjova,
tmerr nga të gjitha anët,
janë bërë bashkë kundër meje,
po kurdisin jetën të ma marrin.
15 Por unë shpresoj te ti, o Zot,
e them: «Ti je Perëndia im!».
16 Në duart e tua janë motet e mia,
shpëtomë nga dora e armiqve të mi
e prej atyre që më përndjekin.
17 Shndrittë fytyra jote mbi shërbëtorin tënd,
sipas mirësisë sate shpëtomë.
18 Mos më turpëro, o Zot,
se ty të kam thirrur.
U turpërofshin të paudhët
e në skëterrë gojën mbyllshin.
19 U mbyllshin buzët gënjeshtare,
që kundër të drejtit tërë krenari flasin,
tërë mburrje e përbuzje.
20 Sa e madhe është mirësia jote, o Zot,
që ti e ruan për ata që të druajnë.
Ua jep atyre që kërkojnë strehë te ti,
në sytë e mbarë bijve të njerëzve.
21 Nën strehën e pranisë sate i fsheh,
larg kurtheve të njerëzve,
nën banesën tënde i strehon,
larg gjuhëve ngatërrestare.
22 Bekuar qoftë Zoti,
se brenda qytetit të rrethuar
me mrekullinë e mirësisë së tij më mbuloi.
23 E unë, në hutimin tim, thosha:
«Jam dëbuar larg syve të tu».
Veçse, ti e dëgjove përgjërimin tim,
kur unë ty të thirra.
24 Duajeni Zotin, të gjithë ju besnikët e tij!
Zoti i mbron besimtarët e tij
dhe shpaguan plotësisht kë vepron me krenari.
25 Jini të fortë e merrni zemër,
të gjithë ju që Zotin pritni.