1 O give thanks unto the LORD, for he is good: for his mercy endureth for ever.
2 Let the redeemed of the LORD say so , whom he hath redeemed from the hand of the enemy;
3 And gathered them out of the lands, from the east, and from the west, from the north, and from the south.
4 They wandered in the wilderness in a solitary way; they found no city to dwell in.
5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.
6 Then they cried unto the LORD in their trouble, and he delivered them out of their distresses.
7 And he led them forth by the right way, that they might go to a city of habitation.
8 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
9 For he satisfieth the longing soul, and filleth the hungry soul with goodness.
10 Such as sit in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron;
11 Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the most High:
12 Therefore he brought down their heart with labour; they fell down, and there was none to help.
13 Then they cried unto the LORD in their trouble, and he saved them out of their distresses.
14 He brought them out of darkness and the shadow of death, and brake their bands in sunder.
15 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
16 For he hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron in sunder.
17 Fools because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.
18 Their soul abhorreth all manner of meat; and they draw near unto the gates of death.
19 Then they cry unto the LORD in their trouble, and he saveth them out of their distresses.
20 He sent his word, and healed them, and delivered them from their destructions.
21 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
22 And let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and declare his works with rejoicing.
23 They that go down to the sea in ships, that do business in great waters;
24 These see the works of the LORD, and his wonders in the deep.
25 For he commandeth, and raiseth the stormy wind, which lifteth up the waves thereof.
26 They mount up to the heaven, they go down again to the depths: their soul is melted because of trouble.
27 They reel to and fro, and stagger like a drunken man, and are at their wits’ end.
28 Then they cry unto the LORD in their trouble, and he bringeth them out of their distresses.
29 He maketh the storm a calm, so that the waves thereof are still.
30 Then are they glad because they be quiet; so he bringeth them unto their desired haven.
31 Oh that men would praise the LORD for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
32 Let them exalt him also in the congregation of the people, and praise him in the assembly of the elders.
33 He turneth rivers into a wilderness, and the watersprings into dry ground;
34 A fruitful land into barrenness, for the wickedness of them that dwell therein.
35 He turneth the wilderness into a standing water, and dry ground into watersprings.
36 And there he maketh the hungry to dwell, that they may prepare a city for habitation;
37 And sow the fields, and plant vineyards, which may yield fruits of increase.
38 He blesseth them also, so that they are multiplied greatly; and suffereth not their cattle to decrease.
39 Again, they are minished and brought low through oppression, affliction, and sorrow.
40 He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the wilderness, where there is no way.
41 Yet setteth he the poor on high from affliction, and maketh him families like a flock.
42 The righteous shall see it , and rejoice: and all iniquity shall stop her mouth.
43 Whoso is wise, and will observe these things , even they shall understand the lovingkindness of the LORD.
1 Përlëvdoni Zotin, se është i mirë,
se mirësia e tij mbetet përjetë.
2 Le ta thonë të shpenguarit prej Zotit,
ata që prej dorës së armikut i shpengoi
3 e bashkë i mblodhi prej vendeve të huaja,
prej lindjes e prej perëndimit,
prej veriut e prej anës së detit.
4 Endeshin nëpër shkretëtirë, në vend të thatë,
pa e gjetur udhën për ndonjë qytet të banuar.
5 Kishin uri, kishin etje,
po u këputej shpirti.
6 Mes fatkeqësisë i thirrën Zotit
dhe ai i shpëtoi prej mjerimeve.
7 U priu në një udhë të drejtë,
që në një qytet të banuar të shkonin.
8 Le të përlëvdojnë Zotin për mirësinë e tij,
për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve.
9 Se ai e ngiu shpirtin e të eturit,
me të mira e mbushi shpirtin e të uriturit.
10 Banonin në errësirë e në terr,
të robëruar në mjerim e në pranga.
11 Kishin kundërshtuar urdhrin e Perëndisë,
kishin përbuzur këshillën e të Tejlartit.
12 Prandaj ua përuli zemrën me mundime,
u rrëzuan e s'kish kush t'i ndihmonte.
13 Mes fatkeqësisë i thirrën Zotit
dhe ai i shpëtoi prej mjerimeve.
14 Prej errësirës e prej territ i nxori,
vargonjtë e tyre i këputi.
15 Le të përlëvdojnë Zotin për mirësinë e tij,
për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve.
16 Ai i copëtoi portat prej bronzi,
shulat prej hekuri i theu.
17 Ishin marrosur prej jetës së shthurur,
ishin mjeruar prej paudhësisë së tyre.
18 Nuk u donte shpirti asnjë lloj ushqimi,
kishin mbërritur te portat e vdekjes.
19 Mes fatkeqësisë i thirrën Zotit
dhe ai i shpëtoi prej mjerimeve.
20 Fjalën e vet dërgoi e i shëroi,
prej gropës së varrit i shpëtoi.
21 Le të përlëvdojnë Zotin për mirësinë e tij,
për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve.
22 Le t'i kushtojnë fli falënderimi,
le të shpallin veprat e tij me ngazëllim.
23 Ata që lundrojnë në det me anije,
që nëpër ujërat e shumtë bëjnë tregti,
24 ata i kanë parë veprat e Zotit
dhe mrekullitë e tij nëpër thellësi.
25 Ai foli dhe shpërtheu era e stuhishme,
dallgët e detit lart u ngritën.
26 Ngjiten në qiell, zbresin në humnerë,
shpirti u këputet prej rrezikut.
27 Lëkunden e dridhen si të dehur,
tërë mjeshtëria u është sosur.
28 Mes fatkeqësisë i thirrën Zotit
dhe ai i nxori prej mjerimeve.
29 Stuhinë e bëri bunacë,
u qetësuan valët e detit.
30 Prej qetësimit të valëve u gëzuan,
në limanin e dëshiruar ai u priu.
31 Le të përlëvdojnë Zotin për mirësinë e tij,
për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve.
32 Le ta lartësojnë në kuvendin e popullit,
le ta lavdërojnë në këshillin e pleqve.
33 Ai i ktheu lumenjtë në shkretëtirë,
burimet e ujërave në vend të thatë.
34 Tokën pjellore e ktheu në kripore,
për shkak të ligësisë së banorëve të saj.
35 Shkretëtirën e shndërroi në liqen,
tokën e thatë në burime ujërash.
36 Atje i strehoi të uriturit,
atje ngritën qytete për të banuar.
37 Mbollën ara, mbëltuan vreshta,
që dhanë prodhim të mbarë.
38 I bekoi e fort u shumuan,
bagëtinë nuk ua pakësoi.
39 Por mandej u mpakën e u poshtëruan
prej mundimit të mjerimit e dhimbjes.
40 Përçmim hodhi mbi prijësit,
i la të enden rrugë pa rrugë në shkretëtirë.
41 Të varfrin e shpëtoi nga mjerimi,
familjet ua shtoi porsi bagëtitë.
42 Do të shohin të drejtët e do të gëzojnë,
çdo paudhësi gojën do të mbyllë.
43 Kush është i urtë le t'i ruajë këto
e mirësinë e Zotit le ta kuptojë.