1 In the year that king Uzziah died I saw also the Lord sitting upon a throne, high and lifted up, and his train filled the temple. 2 Above it stood the seraphims: each one had six wings; with twain he covered his face, and with twain he covered his feet, and with twain he did fly. 3 And one cried unto another, and said, Holy, holy, holy, is the LORD of hosts: the whole earth is full of his glory. 4 And the posts of the door moved at the voice of him that cried, and the house was filled with smoke.
5 ¶ Then said I, Woe is me! for I am undone; because I am a man of unclean lips, and I dwell in the midst of a people of unclean lips: for mine eyes have seen the King, the LORD of hosts. 6 Then flew one of the seraphims unto me, having a live coal in his hand, which he had taken with the tongs from off the altar: 7 And he laid it upon my mouth, and said, Lo, this hath touched thy lips; and thine iniquity is taken away, and thy sin purged. 8 Also I heard the voice of the Lord, saying, Whom shall I send, and who will go for us? Then said I, Here am I; send me.
9 ¶ And he said, Go, and tell this people, Hear ye indeed, but understand not; and see ye indeed, but perceive not. 10 Make the heart of this people fat, and make their ears heavy, and shut their eyes; lest they see with their eyes, and hear with their ears, and understand with their heart, and convert, and be healed. 11 Then said I, Lord, how long? And he answered, Until the cities be wasted without inhabitant, and the houses without man, and the land be utterly desolate, 12 And the LORD have removed men far away, and there be a great forsaking in the midst of the land.
13 ¶ But yet in it shall be a tenth, and it shall return, and shall be eaten: as a teil tree, and as an oak, whose substance is in them, when they cast their leaves: so the holy seed shall be the substance thereof.
Thirrja e Isaisë
1 Vitin që vdiq mbreti Uziah, pashë Zotin të ulur në një fron të lartë e madhështor. Cepat e petkut të tij mbushnin tempullin. 2 Mbi të qëndronin serafët . Secili prej tyre kishte nga gjashtë krahë: me dy mbulonte fytyrën, me dy këmbët e me dy krahë fluturonte. 3 Ata i thërrisnin njëri-tjetrit e thoshin:
«Shenjt! Shenjt! Shenjt Zoti i ushtrive!
Mbarë toka është plot me lavdinë e tij!».
4 Pragjet e shtalkave u drodhën nga zëri i atij që thërriste dhe tempulli u mbush me tym. 5 E unë thashë:
«I mjeri unë! Mora fund!
Se njeri me buzë të papastra jam
e mes një populli të papastër jetoj,
por sytë e mi panë Mbretin,
Zotin e ushtrive».
6 Atëherë njëri nga serafët fluturoi drejt meje. Në dorë mbante një thëngjill zjarri që e kishte marrë me mashë prej altarit. 7 Me të më preku gojën e më tha:
«Ja, ky preku buzët e tua,
paudhësia jote u fal,
mëkati yt u shlye».
8 Mandej dëgjova zërin e Zotit që tha: «Kë të dërgoj? Kush do të shkojë për ne?». Unë thashë: «Ja ku jam, dërgomë mua!». 9 E ai më tha: «Shko e thuaji këtij populli:
për të dëgjuar, do të dëgjoni, por nuk do të kuptoni,
për të parë, do të shihni, por nuk do të dalloni.
10 Trashja zemrën këtij populli,
shurdhoja veshët, verboja sytë,
që të mos shohin me sy
e të mos dëgjojnë me veshë,
që zemra e tyre të mos kuptojë,
e kështu të mos kthehen e të shërohen».
11 Atëherë unë thashë: «Deri kur, o Zot?». Ai m'u përgjigj:
«Derisa qytetet të shkretohen
e banorë të mos kenë,
derisa shtëpitë të mbesin pa njeri
e toka të lihet djerr.
12 Derisa Zoti ta degdisë njerëzinë
e shkretimi të jetë i madh në vend.
13 Por edhe një e dhjeta që do të mbesë,
do të kthehet e do të kalojë nëpër zjarr.
Do të jetë si qarri e si lisi
që kur priten u mbetet veç trungu,
trungu që do të jetë filizi i shenjtë».