1 Though I speak with the tongues of men and of angels, and have not charity, I am become as sounding brass, or a tinkling cymbal. 2 And though I have the gift of prophecy, and understand all mysteries, and all knowledge; and though I have all faith, so that I could remove mountains, and have not charity, I am nothing. 3 And though I bestow all my goods to feed the poor , and though I give my body to be burned, and have not charity, it profiteth me nothing. 4 Charity suffereth long, and is kind; charity envieth not; charity vaunteth not itself, is not puffed up, 5 Doth not behave itself unseemly, seeketh not her own, is not easily provoked, thinketh no evil; 6 Rejoiceth not in iniquity, but rejoiceth in the truth; 7 Beareth all things, believeth all things, hopeth all things, endureth all things. 8 Charity never faileth: but whether there be prophecies, they shall fail; whether there be tongues, they shall cease; whether there be knowledge, it shall vanish away. 9 For we know in part, and we prophesy in part. 10 But when that which is perfect is come, then that which is in part shall be done away. 11 When I was a child, I spake as a child, I understood as a child, I thought as a child: but when I became a man, I put away childish things. 12 For now we see through a glass, darkly; but then face to face: now I know in part; but then shall I know even as also I am known. 13 And now abideth faith, hope, charity, these three; but the greatest of these is charity.
1 Sikur të flisja gjuhët e njerëzve
dhe të engjëjve,
por të mos kisha dashuri
do të isha si bronzi që kumbon,
ose si cimbali që tingëllon.
2 Edhe sikur të kisha dhuntinë e profecisë,
të njihja të gjitha të fshehtat,
të zotëroja të gjitha dijet,
dhe të kisha gjithë besimin
për të lëvizur malet prej vendit,
por të mos kisha dashuri,
nuk do të isha asgjë.
3 Edhe sikur t'ua ndaja të varfërve
gjithë pasurinë
dhe ta jepja trupin të digjej,
por të mos kisha dashuri,
nuk do të më vlente asgjë.
4 Dashuria është zemërgjerë,
dashuria është e mirë,
nuk ka smirë,
nuk krekoset,
nuk mburret,
5 nuk sillet në mënyrë të pahijshme,
nuk kërkon përfitim,
nuk pezmatohet,
nuk mendon të ligën,
6 nuk gëzohet për padrejtësinë,
por gëzohet me të vërtetën.
7 Dashuria përballon gjithçka,
beson gjithçka,
shpreson gjithçka
dhe duron gjithçka.
8 Dashuria nuk shteron kurrë,
ndërsa profecitë do të reshtin,
gjuhët do të pushojnë
dhe dijet do të marrin fund.
9 Në të vërtetë,
ne kemi dije deri diku
dhe profetizojmë deri diku.
10 Por kur të vijë përsosmëria,
ajo që është e paplotë
do të marrë fund.
11 Kur isha fëmijë,
flisja si fëmijë,
mendoja si fëmijë
dhe arsyetoja si fëmijë;
por kur u bëra burrë,
i hodha tej gjërat fëmijërore.
12 Tani shohim në mënyrë të errët,
si në pasqyrë,
por një ditë do të shohim
ballë për ballë.
Tani njoh deri diku,
por një ditë do të njoh plotësisht,
ashtu siç më njeh Perëndia.
13 Tani mbeten këto të tria:
besimi,
shpresa
dhe dashuria,
por më e madhja ndër to
është dashuria.