Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Mahallath: Mashhill i Dhavidhit.
1 Tha i marri ndë zëmërë të ti: S’ka Perëndi. U prishnë e u bënë të ndohtë ndë pa-udhërit, s’ka kush bën mirë.
2 Perëndia u kërrus prej qiellit mbë të bijt’ e njierëzet, për të parë, ndë është ndonjë që kupëton, a që kërkon Perëndinë.
3 Të gjithë u përvarnë, bashkë u bënë të pavëjyerë; s’ka kush bën mirë, s’ka as një.
4 S’kanë mënt gjithë ata që punonjënë pa udhë? Ata që hanë llausnë t’im, si kapshatë buke? Nukë thirrnë Perëndisë.
5 Patnë frikë të madhe atie te s’qe frikë, se Perëndia përndau eshtërat’ e atyreve që duallnë në fushatë kundrë teje; i turpërove, se Perëndia nuk’ i zu për gjë.
6 Kush do t’apë shpëtimn’ e Israillit prej Sionësë? Perëndia kur të kthenjë llausn’ e ti prej skllavisë do të gëzonetë Jakovi, edhe do të ngazëllonetë Israilli.