1 Zot, ti je Perëndia im: do të të lartonj, do të lavdonj emërinë tënt, sepse bëre (punë) të çudiçime; këshillat’ e tua që ndë kryet të herësë (janë) besë e të vërtetë.
2 Sepse ti bëre qytetinë qipi, qytetin’ e fortë gërmadhë, muret’ e kombavet huajë, që të mos jetë qytet; kurrë ndonjëherë nukë do të ndërtonenë.
3 Përandaj gjëndëja e fortë do të të lavduronjë, qyteti i kombavet frikëshim do të të ketë frikë.
4 Sepse iu bëre fuqi të vobegut, fuqi të nevolëshimit ndë shtrëngim t’ ati, mpshtetëje kundrë erësë fortë, hie kundrë vapësë, kur (përpiqetë) fryma e të frikëshimvet posi thëllim (kundrë) muri.
5 Do të pushojsh zallahin’ e kombavet huajë, posi vapënë ndë vënt të thatë, vapënë me hien’ e resë; kënka e të frikëshimvet do të përunjetë.
6 Edhe ndë këtë mal Zoti i ushtërivet do të bënjë për gjithë gjëndëjet gosti me (gjellë) të majme, gosti me verë ndë të vielët të tyre, me (gjellë) të majme plot me palcë, me verë të kulluarë mbë të vielët.
7 Edhe ndë këtë mal do të humpnjë faqen’ e mbulesës’ ati që mbulon gjithë gjëndëjetë, edhe mbulesënë që mbulon gjithë kombat.
8 Do të përpijë mortinë ndë mundëjet; edhe Zoti Perëndia do të fshinjë lot nga gjithë faqetë, edhe do të heqë turpërin’ e gjëndëjesë ti nga gjithë dheu, sepse Zoti foli.
9 Atë ditë do të thonë: Na, ky (është) Perëndia ynë, pritëm atë, edhe do të na shpëtonjë; ky (është) Zoti, pritëm atë, do të gëzonemi e do të ngazëllonemi ndë shpëtim të ti.
10 Sepse ndë këtë mal do të prëhetë dor’ e Zotit, edhe Moabi do të shkeletë ndën’ atë, sikundrë shkeletë kashta për vëndin’ e plehëvet.
11 Edhe do të ndenjë duart’ e tia ndë mest t’atyreve, posi ay që bën mbë not nden (duartë) për të bërë mbë not; edhe do të përunjë madhështin’ e atyreve bashkë me punët’ e liga të duaret atyre.
12 Edhe muret’ e tu të lartët’ e të fortëtë do të unjen’ e do të rrëzonen’ e do të sheshonenë gjer sheshit.