1 Edhe Zoti i tha Moisiut: Shko, (e) hip së këtejmi, ti edhe ajo gjëndëja që nxore nga dheu i Egjyptërisë, nd’atë dhe që i bëra be Avraamit, (e) Isaakut, e Jakovit, edhe i thashë: Farësë sate do t’ia ap atë, 2 edhe do të dërgonj një ëngjëll përpara teje, edhe do të dëbonj Hanaanitin’, (e) Amoritin’, e Hittitin’, e Perizzitin’, (e) Hivitin’, e Jebusitinë, 3 ndë një dhe që rrieth klumësht’ e mialtë, sepse unë nukë do të ngjitem bashkë me ty, (sepse je një gjëndëje kokëtrashë), që mos të shuanj ty mb’udhë.
4 Edhe gjëndëja kur dëgjoi këtë fialë të keqe, mbajti zi, edhe asndonjë nukë vuri stolin’ e ti mbi vetëhet të ti.
5 Sepse Zoti i tha Moisiut: Thuaju të bijet Israilit: Ju (jeni) gjëndëje kokëtrashë; pakëzë herë ndë arthça përanë teje, do të të shuanj, andaj tashi svish stolit’ e tu prei teje, që ta njoh ç’kam për të bërë ty.
6 Edhe të bijt’ e Israilit sveshnë stolit’ e tyre afërë malit Horebit.
7 Edhe Moisiu mori tendënë, edhe e nguli jasht’ ushtërisë, lark ushtërisë, edhe e kluajti atë Tendë përmbëledhëje, edhe gjithëkush kërkonte Zotinë, dilte te tenda e përmbëledhëjesë, që (ishte) përjashta ushtërisë.
8 Edhe Moisiu kur dilte ndë tendët, gjithë gjëndëja ngrihej (mbë këmbë), edhe gjithësecili qëndronte (përanë) derësë tendësë ti, edhe shikoninë prapa Moisiut, gjersa hynte ndë tendët. 9 Edhe posa hynte Moisiu ndë tendët, sbriste shtylla e resë, edhe qëndronte mbi dyert të tendësë, edhe (Zoti) fliste bashkë me Moisinë.
10 Edhe gjithë gjëndëja shihte shtyllën’ e resë që qëndronte mbi dyert të tendësë, edhe gjithë gjëndëja ngriturë mbë këmbë falej, gjithësecili (nga) dera e tendësë ti. 11 Edhe Zoti i fliste Moisiut sy ndër sy, posi një njeri kur flet me mikun’ e ti. Pastaj kthehej ndë ushtërit, po një dialosh, shërbëtori i ati, Joshuai i biri Naviut, nuk’ ikënte nga tenda.
12 Edhe Moisiu i tha Zotit: Shih, ti më thua: Nxire këtë gjëndëje, edhe ti nukë më diftove cilinë do të dërgonjç bashkë me mua, edhe ti the: Të njoh ty mb’emër, po gjete edhe hirë përpara meje, 13 tashi pra, ndë paça gjeturë hirë përpara teje, të lutem, diftomë udhënë tënde, që të njoh ty, që të gjenj hirë përpara teje, edhe shih se ky komp (është) gjëndëja jote.
14 Edhe (Zoti) tha: Faqeja ime do të vinjë (bashkë me ty), edhe do të t’ap të prëjturë. 15 Edhe ay i tha ati: Ndë mos arthtë faqeja jote (bashkë me mua), mos na ngre së këtejmi, 16 sepse qysh do të njihetë tashi, se kam gjeturë hirë përpara teje, un’ edhe gjëndëja jote? (as po) nga të ardhurit tat bashkë me ne? Kështu do të shquhemi, un’ edhe gjëndëja jote, nga çdo gjëndëje, që (është) mbi faqet të dheut.
17 Edhe Zoti i tha Moisiut: Edhe këtë punë që the, do t’(e) bënj, sepse gjete hirë përpara meje, edhe të njoh mb’emër.
18 Edhe tha: Të lutem, diftomë lavdinë tënde.
19 Edhe (ay) tha: Unë do të bënj të shkonjë përpara teje gjithë të mirëtë tim, edhe do të leçis emërin’ e Zotit përpara teje, edhe do të përdëllenj atë që përdëllenj, edhe do të ndëlenj atë që ndëlenj. 20 Edhe (ay) tha: Nukë munt të shohç faqenë time, sepse nukë do të më shohë njeri, e të rronjë. 21 Edhe Zoti tha: Na (tek është) vënt afërë meje, edhe do të rrish mbi gurt, 22 edhe kur të shkonjë lavdia ime, do të të vë ndë të çarët të gurit, edhe do të të mbulonj me dorënë time, gjersa të shkonj, 23 edhe do të ngre dorënë time, edhe do të shohç kurrizinë tim, po nukë do të shohç faqenë time.